Jonathan Swift

Non exchangeable & non refundable

Gulliver débarque, bien malgré lui sur l'île des Liliputiens. C'est un géant dans un monde de nains. Et si les nains ont peur de cette invasion, ils trouvent rapidement le moyen de se défendre. Puis, Gulliver se retrouve chez les Brobdingnag, un peuple de géants où lui-même n'est qu'un nain. Là encore, son intelligence ne sera pas de trop pour lui laisser la vie sauve.

Inspired by Boileau’s Lutrin and illustrating the debate within European intellectual circles between the “Ancients”, who argued that all essential knowledge was to be found in classical texts, and the “Moderns”, who claimed that contemporary learning superseded the old sources, The Battle of the Books shows Swift at his wittiest and most trenchant. In this early satire, various books in St James’s Library take on a life of their own and come into conflict with one another, in a pastiche of the heroic epic genre. As well as providing humorous reflections on the nature of scholarship and education, Swift seizes the opportunity to take swipes at several authors and critics.

The result is a timeless and entertaining parody by one of the most enduringly popular writers in the English language.

Πρέπει να εξαπατάς τον λαό για το καλό του; Ιδού το καίριο ερώτημα που θέτει, σε σατιρικό τόνο, το παρόν φυλλάδιο που αποδόθηκε στον Τζόναθαν Σουίφτ (1667-1745). Η τέχνη της πολιτικής ψευδολογίας είναι όντως "η τέχνη να υποβάλλεις στον λαό σωτήρια ψεύδη για κάποιο καλό σκοπό". Τέχνη λεπτή που διέπεται από τους κανόνες ενός σοφού υπολογισμού, του οποίου το κείμενο παρέχει τις βάσεις: Να προνοείς ώστε τα ψέματα να μην υπόκεινται σε κανενός είδους επαλήθευση· να μην υπερβαίνεις ποτέ τα όρια της αληθοφάνειας· να ποικίλλεις την απάτη επ' άπειρον· να τελειοποιείς την παραγωγή των πολιτικών ψευδολογιών ιδρύοντας "Ψευδολογικές εταιρείες". Αυτοί είναι μερικοί από τους νόμους του αληθούς ψεύδους που κρίνονται απαραίτητοι για την εκπαίδευση ενός Ηγεμόνα. Η σύντομη αυτή πραγματεία, πού απηχεί, με τρόπο ειρωνικό, το μάθημα του Μακιαβέλλι, διατηρεί στο ακέραιο την επικαιρότητά της: Παραδόξως, το ψέμα του σήμερα μοιάζει με το ψέμα του χθες. Η Τέχνη της πολιτικής ψευδολογίας παρέχει έτσι την ταπεινή της συμβολή στις πολιτικές συζητήσεις των ημερών μας και στις «συναλλαγές» που τις διαταράσσουν. Παρ' όλα αυτά, κάθε αναλογία με παλαιότερα, τωρινά ή μελλοντικά πρόσωπα ή κόμματα δεν είναι παρά καρπός της τύχης.

"Μην εμφανίζεστε ποτέ αν πρώτα δε σας έχουν καλέσει τρεις ή τέσσερις φορές. Μόνο τα σκυλιά τρέχουν στο πρώτο σφύριγμα." Μάστορας του μαύρου χιούμορ, ο Jonathan Swift (1667-1745) γράφει τις "Οδηγίες προς υπηρέτες" (ή μήπως προς κάθε εργαζόμενο;) στο ύφος των διαδεδομένων οδηγών καλής συμπεριφοράς. Κι αν εκ πρώτης όψεως φαίνεται να καταγγέλει χλευαστικά την υποκρισία του υπηρετικού προσωπικού, την προτιμά εν τέλει σε σχέση με τη φαυλότητα των αφεντάδων και των ισχυρών. Στα χέρια του Swift, το μακάβριο χιούμορ, η ειρωνεία και η παραδοξολογία μετατρέπονται σε εργαλεία διαλεκτικής.

Ο Γκιούλιβερ, που λατρεύει τις περιπέτειες, ναυαγεί σε μια χώρα η οποία ξεπερνά και την πιο τρελή φαντασία. Δεν έχει συναντήσει ποτέ του κάποιον σαν τους κατοίκους της Λίλιπουτ. Αλλά ούτε και ο λαός της Λίλιπουτ έχει αντικρίσει ποτέ κάποιον σαν τον Γκιούλιβερ… Το βιβλίο Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ ανήκει στη σειρά «Κλασικά Αγαπημένα» των Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ, που περιλαµβάνει διαχρονικές ιστορίες, γραµµένες µε απλό και κατανοητό τρόπο, και µε εντυπωσιακή εικονογράφηση που κρατά αµείωτο το ενδιαφέρον των µικρών αναγνωστών.

Ο Λεμουέλ Γκιούλλιβερ, που ήταν γιατρός σε πλοία, πάντοτε ήθελε να ταξιδέψει και να δει τον κόσμο. Αλλά μόνο όταν αποκλείστηκε στην ακτή μιας περίεργης χώρας άρχισαν στην πραγματικότητα οι περιπέτειές του! Οι μικροί άνθρωποι της Λιλλιπούτης τον πιάνουν όμηρο. Στην αρχή τον καλοδέχονται αλλά, στη συνέχεια, στρέφονται εναντίον του. Πώς θα μπορέσει να δραπετεύσει; Θα πιστέψει κανείς την απίστευτη ιστορία του;