Ελληνικά

Οι παροιμίες και τα γνωμικά αποτελούν λαϊκό δημιούργημα με διαχρονική αξία, πρέπει όμως να γνωρίζουμε το νόημά τους και, επομένως, την περίσταση στην οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Μας βοηθούν να σκεφτούμε, μας διδάσκουν το δίκαιο και το σωστό, μας παρηγορούν και μας διασκεδάζουν, αλλά συχνά περιπαίζουν και γελοιοποιούν "ασθενείς" κοινωνικές ομάδες.

Ό,τι σοφό και ωραίο έχει πει ο λαός μας, στο μακρύ διάβα του χρόνου, είναι αποθησαυρισμένο στο βιβλιο αυτό, με τις 17.000 ελληνικές παροιμίες που περιέχει. Δίκαια χαρακτηρίζεται ως ένας σωστός θησαυρός της λαϊκής σοφίας, ως μια δροσερή πηγή σοφίας, ως το απόσταγμα της λαϊκής σοφίας, που η ισχύς και η αξία της είναι διαχρονική και η αλήθεια της παραδεκτή από όλους. Σίγουρα, οι παροιμίες είναι η λαμπικαρισμένη πείρα των απλών, αλλά φωτισμένων ανθρώπων του λαού, που μέσα σε απλά και λίγα λόγια ως «σφυρήλατος λόγος εν μικρώ όγκω», όπως λέει ο φιλόσοφος Αριστοτέλης, περικλείουν σοφά διδάγματα για όλες τις πράξεις και τις σκέψεις του ανθρώπου. Με επιμονή και υπομονή μέλισσας τρυγήθηκε επί τρία ολόκληρα χρόνια το νέκταρ χιλιάδων πνευματικών λουλουδιών, για να συγκεντρωθεί το υλικό αυτό, που φωτίζει τον δρόμο της ζωής του ανθρώπου, τον καθοδηγεί, τον φρονηματίζει και διδάσκει μεγάλες αλήθειες για το ορθό, το δίκαιο, το μεγάλο και το αληθινό, που για χάρη τους αξίζει να αγωνίζεται ο άνθρωπος, σύμφωνα, πάντα, με τις ηθικές αρχές του λαού μας. Μελετώντας ο καθένας τις παροιμίες αυτές, αποκτά πλούτο καθοδηγητικών γνώσεων, που θα τον φωτίζουν, θα τον διαφωτίζουν και θα τον βοηθούν να βλέπει με καθαρότερο μάτι τη ζωή. Για να είναι ευκολότερη η χρήση όλου αυτού του πλουσιότατου υλικού, είναι ταξινομημένο σε 870 θεματικές ενότητες, κατ' αλφαβητική σειρά, ώστε να μπορεί ο καθένας να βρίσκει ευκολότερα το θέμα των παροιμιών που τον ενδιαφέρει.

«... Εάν είχα τη δυνατότητα να παράσχω την επιστήμη κατά λόγον τινά αναλυτικόν της προσωπογραφίας της αρχαίας θρησκείας, μα τις Μούσες του Ολύμπου, θα το απέφευγα όπως ο διάβολος το λιβάνι...» Η εισαγωγή αυτή του Ζαν Ρισπέν στο έργο του «Αρχαία Ελληνική Μυθολογία», αν και προοριζόταν για πόνημα πολύ σημαντικότερο από το δικό μας, «ταιριάζει σαν γάντι» στην περιγραφή του δικού μας εγχειρήματος: Και εδώ, σκοπός μας δεν είναι η αναλυτική καταγραφή και η χάριν λεξικού παράθεση των αρχαίων και λαϊκών γνωμικών -αλλά η ενδεικτική παράθεση εκείνων των αποσταγμάτων της αρχαίας και λαϊκής σοφίας, των οποίων η έντεχνη εκφορά και η νοηματική ακρίβεια γοητεύει το ίδιο σε όλες τις εποχές, ανεξαρτήτως πολιτικών συγκυριών και κοινωνικών καταστάσεων.

Τι ακριβώς είναι το Black out / Το Μαύρο Λεξικό ; Είναι ένα προσωπικό Λεξικό (μιας και εκφράζει προσωπικές απόψεις). Ιστορικό και εγκυκλοπαιδικό (αφού βασίζεται σε πραγματικά ντοκουμέντα). Και οικολογικό. Και κινηματογραφικό. Και πορνοσυλλεκτικό. Κι αναντίρρητα πολιτικοπολιτικό. Αναφέρεται σ' ο,τιδήποτε είναι ή μοιάζει με μαύρο

Το "Presto o tardi" είναι ένα θεματικό λεξικό, όπου με το ξεχωριστό του στυλ ο γνωστός συγγραφέας ("Μπαχαρικό Λεξικό", "Κάμα Τσούχτρα", "Ουαλικό Λεξικό του Σεξ", "Black Out / Το Μαύρο Λεξικό", "Αθωνικό Λεξικό", κ.ά.) προσεγγίζει τον θάνατο με τρυφερό, γλυκόπικρο και χιουμοριστικό τρόπο. Περιλαμβάνει εκατοντάδες λήμματα και σπάνιες εικόνες (αρκετές από τις οποίες είναι έγχρωμες). Στο νέο του βιβλίο ο Νίκος Πλατής υιοθετώντας τη ρήση πως το "να πεθαίνεις είναι μια τέχνη, όπως κάθε τι άλλο", ταυτίζεται (απόλυτα, όμως) με τη σχετικά... αισιόδοξη (και πάντα επίκαιρη) άποψη "Περί θανάτου" του Επίκουρου: "[...] Κανένας δεν καταλήγει στο βάραθρο και στα σκοτεινά Τάρταρα: χρειάζεται η ύλη σου για ν' αναπτυχθούν οι νέες γενιές, που κι αυτές θα σ' ακολουθήσουν σαν κλείσει ο κύκλος της ζωής τους. Το ίδιο κι εκείνες που ζήσαν πριν από σένα κι έχουν ήδη χαθεί ή χάνονται. Έτσι λοιπόν αδιάκοπα γεννιέται το νέο από το παλιό· η ζωή δεν δίνεται σε κανένα ως ιδιοκτησία - δίνεται για προσωρινή χρήση [...]".

(...) Σε ένα τέτοιο διεθνές πλαίσιο χρηματοοικονομικής επικοινωνίας, το διπλό Αγγλοελληνικό/Ελληνοαγγλικό Λεξικό της Λογιστικής προσφέρει τη μεγαλύτερη και πληρέστερη μέχρι σήμερα πηγή μετάφρασης όχι μόνον των πιο συχνά απαντημένων λέξεων αλλά και πολλών σπάνιων όρων και ιδιωμάτων σε όλο το φάσμα της λογιστικής, ειδικά, ορολογίας καθώς και αυτών που προέρχονται από άλλα σχετικά γνωστικά αντικείμενα ή το βασικό λεξιλόγιο και απαιτούνται για να αναφερθεί ή να επικοινωνήσει κανείς λογιστικά και χρηματοοικονομικά τόσο από τα ελληνικά στα αγγλικά (και αντίστροφα), όσο και στις άλλες γλώσσες του κόσμου μέσω της αγγλικής. Θα αποτελέσει, επίσης, χρήσιμη πηγή και ενδιαφέρουσα διατριβή των μαθητευομένων στον χρηματοοικονομικό και λογιστικό τομέα.

"Οι παροιμίες αποτελούν ανεκτίμητο πλούτο του θυμόσοφου λαού μας. Χάρη στη διάθεσή του να φιλοσοφεί εμπειρικά, κατέγραψε όλη αυτή τη σοφία με τη μορφή παροιμιών, παροιμιωδών λόγων, αποφθεγμάτων ή γνωμικών. […] Στη συγκεκριμένη συλλογή, επιλέχθηκαν κυρίως παροιμίες που αναφέρονται τη ζωή των αγροτών, των ποιμένων, των ναυτικών, που έχουν σχέση με τη φύση, τα καιρικά φαινόμενα, που βοηθούν στην απομνημόνευση ενός σημαντικού γεγονότος, που σατυρίζουν ή εγκωμιάζουν τις συνήθειες των κατοίκων μιας περιοχής κ.λ.π. […] Από τον πρόλογο του βιβλίου"

Το ΑΘΩΝΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ είναι ένα προσωπικό λεξικό, μια και εκφράζει προσωπικές επιλογές, συγκρίσεις, τοποθετήσεις κι απόψεις του συγγραφέα ΝΙΚΟΥ ΠΛΑΤΗ. Είναι συνάμα, όμως, ένα ιστορικό λεξικό, αφού μέσα στις σελίδες του καταγράφεται (με τεκμηριωμένο τρόπο) η ιστορία του Άθω, οικολογικό, γιατί δίνει τα απαιτούμενα στοιχεία για την αντιπροσωπευτική χλωρίδα και πανίδα της αθωνικής χερσονήσου και οπωσδήποτε ταξιδιωτικό, αφού παρέχει τις απαιτούμενες για έναν ταξιδευτή πληροφορίες. Κι ασφαλώς το "ΑΘΩΝΙΚΟ" είναι ένα κατ' εξοχήν αγιορείτικο λεξικό, αφού περιέχει όλες αυτές τις λέξεις και φράσεις που χρησιμοποιούν στη μεταξύ τους διάλεκτο οι Αθωνίτες (Αγιορείτες) καλόγεροι. Το "ΑΘΩΝΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ" απευθύνεται σε όσους δε θέλουν να μπερδεύουν τους . . . θυρωρούς των ακριβών ξενοδοχείων με τους πραγματικούς στρατηγούς. Στους αναγνώστες εκείνους που επιδιώκουν τη γνώση, θέλουν να γνωρίζουν. Σ' αυτούς που όταν επισκέπτονται έναν τόπο επιθυμούν να μάθουν όσο περισσότερα γίνεται γι' αυτόν. Το "ΑΘΩΝΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ", τέλος είναι το βιβλίο που στοχεύει να καλύψει επαρκώς (στο μέτρο του εφικτού ασφαλώς) το . . . αγιορείτικο σύνδρομο των γυναικών. Οι αναγνώστριές του διαβάζοντάς το μπορούν να έχουν μια καλή αίσθηση για τα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στη μαυροφορεμένη πολιτεία των καλογέρων, ακόμα και μεταφυσικά κάποτε - κάποτε

"Η Αναρχία είναι ασφαλώς μια ψυχολογική, πολιτισμική και ιστορική σταθερά, όμως αυτή η σταθερά είναι ασυνεχής, σχεδόν ασύλληπτη. Δεν υπάρχει αλληλουχία στην Αναρχία γιατί είναι ανάβλυσμα εξ ορισμού. Η Αναρχία (ή ο αναρχισμός) δεν αναγνωρίζεται ποτέ στην κατάσταση των πραγμάτων. Εξ αυτού άλλωστε του γεγονότος, είναι αδύνατον να σκεφθεί ή να γράψει κανείς μια ιστορία της Αναρχίας στο στυλ ενός μυθιστορήματος του Μπαλζάκ με μια αρχή, μια ομοιόμορφη εξέλιξη και ένα τέλος. Είναι γεμάτη με κενά και ιλίγγους. Είναι φτιαγμένη με ξεφτίδια. Η γέννησή της πάντα μας διαφεύγει. Δεν ξέρουμε καν αν απλώς αναδύεται με μια εκθαμβωτική μυθική ανάταση. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποκαταστήσουμε τις σκόρπιες στιγμές της και να προσπαθήσουμε να μετρήσουμε τον πυρετό που τη διατρέχει».

Αντρέ Νατάφ

Αυτό επιχειρεί το "Αναρχικό Λεξικό". Να ταξιδέψει, ως έντυπη χρονομηχανή, τους αναγνώστες του σε ένα εν πολλοίς άγνωστο, αθέατο ή πολλαπλά παραμορφωμένο παράλληλο κοινωνικό σύμπαν, ένα σύμπαν πολυδιάστατο και πολύμορφο και ως εκ τούτου αρκούντως σαγηνευτικό και να τους προτείνει να ανασυνθέσουν με τον τρόπο τους την ούτως ή άλλως φαντασμαγορική ιστορία της αναρχίας ή, αν μη τι άλλο, να τη διαβάσουν σαν ένα τερπνό, σπονδυλωτό, περιπετειώδες, κοινωνικό μυθιστόρημα.