Νεοελληνικό σατιρικό λεξικό

Η Ελλάδα αποτελεί μια «απέραντη θεατρική σκηνή», από την οποία παρελαύνει, ένα απέραντο πλήθος προσώπων, εννοιών και αντιλήψεων. Κάπου εκεί, θα συναντηθούν τα ιστορικά πρόσωπα με τους καλλιτέχνες, οι μαϊντανοί με την πολιτική και εκκλησιαστική εξουσία, το Κολωνάκι με το παρακράτος... Πρόσωπα και καταστάσεις, δεισιδαιμονίες και φανατισμοί, ιδεολογίες και ιδεοληψίες, συμμετέ- χουν σε μια αέναη αναζήτηση «ταυτότητας». Χιλιάδες διαφορετικές συναντήσεις, σ’ ένα κοινό φόντο, σε μια τόσο μπερδεμένη, αλλά συνάμα τόσο σφιχτοδεμένη παράσταση. Αυτό δεν είναι η καθημερινότητα; Αυτή δεν είναι η ζωή; Όλα αυτά, δεν αποτελούν την «καθημερι- νή ζωή» της σάτιρας; Η σάτιρα αρέσει σε όλους, εκτός από τους σατιριζόμενους. Κάπου εκεί τοποθετεί και ο καθένας τα όριά της. Χαρι- τολογώντας και παραφράζοντας τα λεγόμενα περί ελευθερίας, τα όρια της σάτιρας τελειώνουν εκεί που αρχίζουν τα όρια της αντοχής του σατι- ριζόμενου. Ο στόχος, κατά τον Μιχάλη Πιτσιλίδη, «είναι να ενοχλήσει με τη διατύπωση ανορθόδοξων απόψεων, που θα οδηγήσουν στο να ξανασκεφθούμε. Τίποτα περισσότερο. Κι αυτό όμως, δεν είναι λίγο, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, όπου κυριαρχούν απολύτως τα πάσης φύσεως στε- ρεότυπα». Μέσα από 1.150 λήμματα – ανάμεσά τους 150 πρόσωπα – και 640 σελίδες, ο Μιχάλης Πιτσιλίδης, σχολιάζει τους «πρωταγωνι- στές» και τη διαχρονική εξέλιξη των «σεναρίων». Χιουμοριστικά, καυστικά, δηκτικά. Εν ολίγοις…σατιρικά!"