Muriel Barbery

The villagers had never seen anything like it: dense white curtains of snow that instantly transformed the landscape. Not in autumn, not here in Burgundy. And on the same night a baby was discovered, dark-eyed little Maria, who would transform all their lives. Hundreds of miles away in the mountains of Abruzzo, another foundling, Clara, astonishes everyone with her extraordinary talent for piano playing. But her gifts go far beyond simple musicianship. As a time of great danger looms, though the girls know nothing of each other, it is the bond that unites them and others like them which will ultimately offer the only chance for good to prevail in the world.

Alors qu'elle a traversé la planète pour rejoindre le Japon, une femme franchit la cloison de verre de l'altérité et entre peu à peu dans l'agencement esthétique et spirituel des jardins et des temples de Kyôto. Jour après jour, guidée par celui qui fut l'assistant de son père disparu, ces promenades sont en elle autant de motifs à résonances, chambres d'échos, révélations minuscules puis essentielles de sa personnalité.

«Με λένε Ρενέ. Είµαι πενήντα τεσσάρων ετών. Εδώ και είκοσι επτά χρόνια είµαι θυρωρός στο 7 της οδού Γκρενέλ, ένα αρχοντικό κτίριο µε εσωτερικό κήπο και αυλή, χωρισµένο σε οκτώ υπερπολυτελή διαµερίσµατα, όλα κατοικηµένα, όλα πελώρια. Είµαι χήρα, κοντή, άσχηµη, παχουλή, έχω κότσια στα πόδια και, αν πιστέψουµε κάποια από τη φύση τους δυσάρεστα πρωινά, κακοσµία στην αναπνοή… Είµαι σπανίως αξιαγάπητη, αν και πάντα ευγενική, αλλά µε ανέχονται παρ’ όλα αυτά επειδή ανταποκρίνοµαι τέλεια σε αυτό που η κοινωνική δοξασία έχει συµπυκνώσει ως στερεότυπο θυρωρίνας· είµαι, εν ολίγοις, ένα από τα πολλά γρανάζια που κινούν τη µεγάλη οικουµενική ψευδαίσθηση, σύµφωνα µε την οποία η ζωή έχει ένα νόηµα που µπορεί άνετα να αποκωδικοποιηθεί». «Με λένε Παλόµα. Είµαι δώδεκα χρονών και κατοικώ στο 7 της οδού Γκρενέλ, σ’ ένα πολυτελές διαµέρισµα. Οι γονείς µου είναι πλούσιοι, η οικογένειά µου είναι πλούσια και εποµένως η αδελφή µου κι εγώ είµαστε δυνητικά πλούσιες… Παρ’ όλα αυτά, παρά την τόση εύνοια της τύχης και τα τόσα πλούτη, ξέρω εδώ και πολύ καιρό ότι ο τελικός προορισµός είναι η γυάλα για τα χρυσόψαρα. Πώς το ξέρω; Συµβαίνει να είµαι πολύ ευφυής. Εξαιρετικά ευφυής µάλιστα… Το σίγουρο είναι πάντως ότι στη γυάλα εγώ δε θα µπω… Γι’ αυτό και πήρα την απόφασή µου: στο τέλος αυτής της σχολικής χρονιάς, τη µέρα που θα µπαίνω στα δεκατρία, στις 16 Ιουνίου, θα αυτοκτονήσω». Συναρπαστικοί εσωτερικοί µονόλογοι δύο φαινοµενικά ασύµβατων ηρωίδων, που θα συγκλίνουν, σχεδόν νοµοτελειακά, σε έναν ακόµη συναρπαστικότερο διάλογο. Η Κοµψότητα του σκαντζόχοιρου, που πρωτοκυκλοφόρησε το 2006, είναι ένα κλασικό πλέον βιβλίο που διαβάζεται ξανά και ξανά. "Εκδοτικό φαινόµενο που ξεπερνάει τη δεκαετία, η Κοµψότητα του σκαντζόχοιρου είναι ένα βαθύ αλλά εξαιρετικά προσιτό βιβλίο για τη µαγική δύναµη της φιλοσοφίας στην καθηµερινή ζωή". The Guardian "Όλη η ιστορία χτίζεται πάνω σε δύο χαρακτήρες – θα τους ερωτευθείτε και τους δυο κεραυνοβόλα!" Washington Post "Όπως όλες οι µεγάλες ιστορίες, θα σας µατώσει την καρδιά, θα σας θυµίσει όµως επίσης πως υπάρχουν φορές στη ζωή που αξίζει να πονάµε". Chicago Sunday Times "Η µυστική συνταγή από τη Γαλλία που γοητεύει εκατοµµύρια αναγνώστες έχει σίγουρα διαβολικό χιούµορ, συναισθηµατική λεπτότητα και ένα εξαιρετικό λογοτεχνικό και φιλοσοφικό υπόβαθρο!" La Repubblica