Μπέρτολτ Μπρεχτ

Η Άννα Φίρλινγκ, η κατεξοχήν αρνητική ηρωίδα του Μπρεχτ, με το παραπλανητικά συναισθηματικό όνομα Κουράγιο, μάνα τριών παιδιών, εμπόρισσα προσαρτημένη με τον αραμπά της στο στρατό, ζει από τον πόλεμο, παθαίνει από αυτόν, αλλά δε μαθαίνει. Σύμφωνα με το συγγραφέα, το έργο δείχνει πως τα μεγάλα εμπορικά αλισβερίσια στους πολέμους δε γίνονται από τους μικρούς, πως ο πόλεμος μετατρέπει τις ανθρώπινες αρετές σε θανατηφόρες, και πως για την καταπολέμησή του καμία θυσία δεν είναι υπερβολικά μεγάλη.

Το "Με-τι" παρέμενε αδημοσίευτο όσο ζούσε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1965. Το έργο αποτελείται από θραύσματα και επεισόδια. Ο ίδιος, προκειμένου να το συνθέσει, συγκέντρωσε διάφορες σκέψεις, προσωπικές ιστορίες, αλλά και παρατηρήσεις πάνω στην πολιτική πραγματικότητα της ταραγμένης εποχής του. Τα κείμενα καλύπτουν μια ολόκληρη εικοσαετία, όμως τα περισσότερα γράφτηκαν μεταξύ 1934 και 1937, δηλαδή τα πρώτα χρόνια της εξορίας του. Με δεδομένη την τολμηρή φύση του εγχειρήματος, ο Γερμανός συγγραφέας αναζήτησε ένα προσωπείο και το βρήκε στο πρόσωπο του Κινέζου διανοητή Μο Ντι, ο οποίος υπήρξε σύγχρονος του Σωκράτη. Επιστρατεύοντας ένα ύφος αφοριστικό και περιπαικτικό συγχρόνως, την κοινωνική του ευαισθησία και την αλληγορική του δεινότητα, ο Μπρεχτ αναπτύσσει εδώ μια ιδιότυπη πρακτική φιλοσοφία και μια ηθική ιδίας εμπνεύσεως απέναντι στον κόσμο, τη δική του "Μεγάλη Μέθοδο". Στην ουσία πραγματεύεται με τρόπο παραβολικό τις θεωρίες πίσω από τα γεγονότα, τη μαρξιστική διαλεκτική, τον Λένιν, τον Χίτλερ, τον Στάλιν, τις Δίκες της Μόσχας. Το "Με-τι" είναι βασικό για να κατανοήσουμε τον κριτικό στοχασμό του Μπρεχτ. Εκδίδεται για πρώτη φορά στα ελληνικά.

non-exchangeable & non-refundable

Ο "Κύκλος με την Κιμωλία" ανέβηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1954, κατακυρώνοντας και επίσημα την αναγνώριση και ακτινοβολία του Μπέρτολτ Μπρεχτ στο διεθνές κοινό. Η παρούσα μετάφραση του Οδυσσέα Ελύτη παρουσιάστηκε το 1957 από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Ο Ελύτης αναφέρει πως "το παραμυθένιο υπόβαθρο του έργου και οι βαθύτατα ανθρώπινες στιγμές του μου έδωσαν μια χαρά που θα ήθελα, μέσα από τη δική μου αίσθηση, να τη μεταδώσω και στους αναγνώστες".

Πολιτικά κείμενα Τα κείμενα του μεγάλου Γερμανού ποιητή και θεατρικού συγγραφέα Μπέρτολτ Μπρεχτ που δημοσιεύονται στον παρόντα τόμο, φιλοδοξούν να φέρουν τον αναγνώστη κοντά στον άλλο Μπρεχτ, τον Μπρεχτ ως πολιτικό στοχαστή και στρατευμένο καλλιτέχνη, που γι’ αυτόν η τέχνη και η πολιτική ήταν ενωμένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Στην Ευρώπη της δεκαετίας του 1930 όπου τα ολοκληρωτικά καθεστώτα κέρδιζαν μέρα με την μέρα περισσότερο έδαφος ο Μπρεχτ θα αναδειχθεί σε σφοδρό σχολιαστή-επικριτή του φασισμού. Ο Αδόλφος Χίτλερ με το που θα πάρει την εξουσία το 1933 θα κάψει όλα τα βιβλία του συγγραφέως σε μια προσπάθεια να φιμώσει την ισχυρή επιρροή που ήδη είχε αποκτήσει ο Μπρεχτ στις συνειδήσεις του γερμανικού αναγνωστικού κοινού. Ο Μπρεχτ θα εξοριστεί από την Γερμανία αλλά θα συνεχίσει να γράφει και να μάχεται με την πένα του κατά του φασισμού. Κορυφαίο κείμενο της περιόδου αυτής, το "Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια", που αποτελεί έναν υποδειγματικό οδηγό αντίστασης στην πάλη κατά του ολοκληρωτισμού. Λίγα χρόνια αργότερα, στο περίφημο θεατρικό του έργο "Η ζωή του Γαλιλαίου" θα γράψει μια φράση που ουσιαστικά αντιπροσωπεύει τον πυρήνα της ιδεολογίας του Μπρεχτ: "Η γνώση θα γίνει πάθος και η έρευνα έκσταση...". Τα κείμενα της παρούσας έκδοσης ανοίγουν τις προοπτικές για να γνωρίσουμε και τον άλλο Μπρεχτ, αυτόν που έχει την δίψα του μεγάλου διανοούμενου, αγωνιστή και ανθρώπου για γνώση και χρήση την γνώσης αυτής, ώστε πρώτα να κατανοήσουμε και ύστερα να παλέψουμε για την αλλαγή της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας.

Αν και το έργο "Στη ζούγκλα των πόλεων" είναι νεανικό, εν τούτοις είναι προφητικό ενός παράλογου κόσμου, ενός φρικιαστικού ανταγωνισμού για την αλλοτρίωση του ατόμου, όπου η απομόνωση είναι τόση, ώστε ούτε με την... έχθρα μπορούν να επικοινωνήσουν οι άνθρωποι. Γράφτηκε στα 1921-1922. Πρωτοπαίχτηκε στο Residenztheater του Μονάχου στα 1923.