Charles Bukowski

Bukowski est un écrivain considérable. Un homme en marche. Un homme étincelant. Avec l'énergie du désespoir, il secoue comme un vieux sac notre civilisation fin XXè siècle. Et ce qui tombe n'est pas joli, joli. C'est brutal. Claire Gallois, Le Figaro Toutes les histoires de Bukowski sont aussi vraies qu'infectes et, en cela, font honneur à la littérature : il raconte ce que les autres enjolivent et dissimulent. Le sexisme, la misère du quotidien, la violence et les sentiments de ceux qui se curent le nez. Et c'est pour ça qu'il gêne : il parle à tout le monde. Jean-François Bizot Les Contes de la folie ordinaire ont été portés à l'écran par Marco Ferreri avec Ben Gazzara et Ornella Mutti.

Les péripéties rocambolesques d'Hank, alter ego de Bukowski. Du génie ! Une bière, une putain. Bukowski, sans le savoir, bâtit sa légende. Cette litanie de boulots minables, de chambres sordides, d'étreintes glauques, de souleries mornes, de bagarres d'ivrognes, de vexations, de rigolades sera la matière inépuisable d'une oeuvre qui, avec sa vitalité consolante, sa folle énergie, ira jusqu'à brancher Hollywood.

Henry Chinaski, an outcast, a loner and a hopeless drunk, drifts around America from one dead-end job to another, from one woman to another and from one bottle to the next. Uncompromising, gritty, hilarious and confessional in turn, his downward spiral is peppered with black humour. Factotum follows Charles Bukowski's bestselling Post Office, his highly autobiographical first novel. Bukowski's Beat Generation writing reflects his slum upbringing, his succession of menial jobs and his experience of low life urban America. He died in 1994 and is widely acknowledged as one of the most distinctive writers of the last fifty years. Neeli Cherkovski was a close friend of Bukowski and is the author of Hank: The Life of Charles Bukowski (Random House, 1991)

" A quoi bon des poètes dans un temps de détresse ? " demandait Hölderlin. La réponse est dans Bukowski, dans une prose qui est l'une des plus dénonciatrices-accusatrices de ce temps. Et sans aucune issue proposée : le constat d'enfer nu, organique, brutal. Les " caprices " de Goya, en pleines phrases. J'ai lu quelque part que Bukowski était " rabelaisien ". Mais non, il s'agit de quelque chose de beaucoup plus noir, de beaucoup plus simple et lisible, d'une inspiration beaucoup plus " théologique " sous un aira d'anarchisme absolu. La civilisation, ou ce qui en reste, n'est pas du tout en train de " renaître " mais de se tasser, de se décomposer, de se décharger, et Bukowski n'a pas d'autre choix que de lui répondre du tac au tac avec le maximum de violence, à bout portant ". Philippe Sollers, Le Nouvel Observateur " Par-delà le cauchemar de l'histoire existe la perfection de l'amour. L'orgasme et la folie sont la nouvelle frontière des libérateurs de l'amour où Bukowski monte la garde ". Jacques Cabau, Le Point

Ο Νίκι Μπιλέιν είναι ένας αλκοολικός ιδιωτικός ντετέκτιβ με πολλά προβλήματα. Σαν να μην έφταναν οι γκόμενες, το ποτό, η έλλειψη ρευστού και το μανιασμένο του εγώ, οι υποθέσεις που αναλαμβάνει είναι τουλάχιστον σουρεαλιστικές. Καλείται να εντοπίσει τον κλασικό γάλλο συγγραφέα Σελίν, ο οποίος κατά γενική ομολογία είναι νεκρός, καθώς και το Κόκκινο Σπουργίτι, το οποίο μπορεί να υπάρχει μπορεί και όχι. Σουρεαλιστικό, ευρηματικό, πνευματώδες, μια ωδή στην αστυνομική λογοτεχνία, το Pulp είναι το τελευταίο μυθιστόρημα ενός από τους πλέον απολαυστικούς και επιδραστικούς καλτ συγγραφείς του 20ού αιώνα.

Henry Chinaski, c'est Bukowski lui-même, un écrivain alcoolique et grand amateur de femmes. Elles défilent dans ce récit, véritables créatures felliniennes, Lydia Vance qui se révèle d'une jalousie féroce, Mercédès la capiteuse, Dee Dee la mère célibataire, Joanna la camée, Katherine la Texane incendiaire, et bien d'autres encore ; les occasions pleuvent sur un poète en vogue ! La norme est triste pour Bukowski, alors vive les mots orduriers, l'ivresse et la débauche sexuelle. Le célèbre auteur des Contes de la folie ordinaire crie à nouveau son mal de vivre, son désir sans cesse renaissant de tendresse et de sexe.

Οι ιστορίες για τη ζωή και τα πεπραγμένα του είναι τόσο άγριες και παράξενες όσο και οι ενός οι ιστορίες που γράφει. Κατά μία έννοια, ο Μπουκόβσκι ήταν ενός θρύλος στην εποχή του: τρελός, ερημίτης, εραστής, τρυφερός, μοχθηρός – ποτέ ο ενός. Από ενός πόρνες μέχρι την κλασική μουσική, ο Μπουκόβσκι αναμειγνύει ευφυώς την υψηλή και τη χαμηλή κουλτούρα ενός «ιστορίες συνηθισμένης τρέλας» του. Αυτές οι ιστορίες είναι χιουμοριστικές και στοιχειωτικές, θυμωμένες αλλά και τρυφερές απεικονίσεις ενός ζωής στο υπογάστριο του Λος Άντζελες.

«Ο ανά χείρας τόμος παρουσιάζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά. Το έργο του Μπουκόβσκι ήταν από εκείνα που δέχθηκαν παρατεταμένα παρανάγνωση και κριτική ακυρότητα για εκείνο που πράγματι ήταν. Εννοώ, δηλαδή, πως συνολικά το έργο του εκθειάστηκε και αποδοκιμάστηκε εξίσου για ανύπαρκτους ή λανθασμένους λόγους, για στοιχεία που είχαν να κάνουν περισσότερο με την ανάγκη επικάλυψης μύχιων αναγκών μιας μεγάλης μερίδας κριτικών και παραναγνωστών, παρά με ενός πραγματικές διαστάσεις των προθέσεων και των κειμένων του. Η παρούσα έκδοση εκτός από τη δυνατότητα απόλαυσης αυτών των ιδιότυπων και σαρκαστικών κειμένων προσφέρει στον Έλληνα αναγνώστη και μια, έστω μερική, δυνατότητα αποκατάστασης του συγγραφέα και του έργου του».
Από τα Προλεγόμενα του Γιάννη Λειβαδάς.

"Το πρόσωπό του ήταν ένα ζωντανό γλυπτό. Γεμάτο ουλές. Όπως και η ζωή του ήταν γεμάτη ουλές. Έπαιζε σαν μανιακός στον ιππόδρομο, αλλά αν πόνταρε κάπου τα πάντα ήταν στην αγάπη, στην κατανόηση και στην ποίηση. Οι εξεγερμένοι νέοι της Αμερικής, αλλά κυρίως της Ευρώπης, τον αγάπησαν, τον αγκάλιασαν, τον αναγόρευσαν σε έναν από τους πιο θρυλικούς ήρωές τους. Ήταν ένας άδολος παρίας και έγραψε θαυμάσια ποιήματα και βραχνά πεζογραφήματα για τους άδολους παρίες".
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης

Ένα σχεδόν αυτοβιογραφικό αφήγημα στο οποίο ο μεγάλος συγγραφέας καταγράφει την παιδική και εφηβική ηλικία του, που σημαδεύτηκε από την προκατάληψη των Αμερικανών για τη γερμανική καταγωγή του, την κακοποίησή του από τον πατέρα του, την παραμόρφωση των χαρακτηριστικών του από μια επώδυνη μορφή ακμής. Ένα άγριο ταξίδι ενηλικίωσης με σταθμούς τις γυναίκες, το αλκοόλ και τα βιβλία στα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης στην Αμερική.