Θοδωρής Δρούλιας

Αυτό το βιβλίο είναι στη πραγματικότητα ένα πανδοχείο εικόνων. Ένας φιλόξενος τόπος φιγούρων, που συναντάμε στα παιχνίδια, τα όνειρα, τις αφηρημάδες και τα συμπτώματα μας. Στα σημεία δηλαδή που είναι πιθανότερο να αναρωτηθούμε, για το μυστήριο πράγμα που συνηθίζουμε να λέμε εαυτό. Το να γνωρίσεις τον εαυτό σου είναι μια χειρονομία αρχαία όσο και παιδιάστικη. Σπουδαία και απλοϊκή, σοβαρή και ανέμελη. Συμβαίνει από τότε που υπάρχουν χέρια και συμβαίνει ξανά και ξανά όταν έκ- πληκτο ένα βρέφος δείχνει την ανακάλυψη του. Τα χέρια δείχνουν όλα αυτά που θεωρούμε χρήσιμα και χρήσιμα γίνονται τα πράγματα μόνο όταν συνδέονται. Ίσως να μην έχει και μεγάλη διαφορά ένα παιδί που δείχνει με έκπληξη, από έναν ενήλικο που με έκπληξη βρί- σκει καινούριο νόημα σε αυτά που ήδη ξέρει. Εφόσον είμαστε σίγουροι πως δεν υπάρχει τηλεπάθεια αναγκαζόμαστε να αποδεχτούμε τον «ενδιάμεσο χώρο» ανάμεσα στους ανθρώπους αλλά και στα μέρη του ίδιου του εαυτού. Η ύπαρξη του παιχνιδιού και ο χορός των πιθανοτήτων που προκύπτει από αυτό είναι ο μόνος τρόπος να γίνει κατανοητός ο ένας από τον άλλο και εμείς από τον ίδιο μας τον εαυτό... Μέσα από μια αναθεωρημένη ματιά στην αυτογνωσία ως κάτι που συμβαίνει, κυρίως, κοιτώντας έξω από εμάς, τα πολλά παραδείγματα παιχνιδιού και έναν ιδιαίτερο τρόπο προσέγγισης των συμβόλων που συναντάμε στις 52 κάρτες, σας προσκαλούμε να μπείτε στο χώρο του παιχνιδιού της αυτογνωσίας, που είναι τόσο αχανής, όσο και η φαν- τασία.