Beatrix Potter

The first farm that Beatrix Potter owned, Hill Top, was an old house with thick walls and many hiding places for rats and mice. In The Tale of Samuel Whiskers this farmhouse is Tom Kitten's home and the story tells what happens when Tom accidently comes upon the rat Samuel Whiskers living in a secret hideout behind the attic walls. The Tale of Samuel Whiskers is number 16 in Beatrix Potter's series of 23 little books, the titles of which are as follows:1 The Tale of Peter Rabbit2 The Tale of Squirrel Nutkin3 The Tailor of Gloucester4 The Tale of Benjamin Bunny5 The Tale of Two Bad Mice6 The Tale of Mrs.

When two naughty little mice discover the door to the beautiful dolls' house ajar, they just have to tiptoe inside and have a look. The temptation to try the delicious looking food in the dining room proves too great however, and chaos ensues when they discover that it will not come off the plates! The Tale of Two Bad Mice is number five in Beatrix Potter's series of 23 little books, the titles of which are as follows:1 The Tale of Peter Rabbit2 The Tale of Squirrel Nutkin3 The Tailor of Gloucester4 The Tale of Benjamin Bunny5 The Tale of Two Bad Mice6 The Tale of Mrs. Tiggy-Winkle7 The Tale of Mr.

Τι αστείο που είναι να βλέπεις ένα τσούρμο παπάκια με μια κότα!
- Ακούστε την ιστορία της πάπιας Τζέμα Πλατς-πλουτς, που εκνευρίστηκε, επειδή η γυναίκα του αγρότη της φάρμας δεν την άφηνε να κλωσσήσει τ' αυγά της.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας βάτραχος που τον έλεγαν κύριο Ιερεμία Βρεκεκέξ ο κύριος Ιερεμίας ζούσε σε ένα μικρό υγρό σπίτι, ανάμεσα στις νερανγκούλες, στην άκρη μιας λιμνούλας.
Το νερό ήταν παντού γλίτσα-γλίστρα στο κελάρι και στον πίσω διάδρομο.
Αλλά ο κύριος Ιερεμίας άλλο που δεν ήθελε να βρέχει τα πόδια του κανένας δεν τον είχε κατσαδιάσει ποτέ γι' αυτό, και ουδέποτε άρπαξε κρύωμα!

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχαν τέσσερα μικρά λαγουδάκια - ο Φλόπσυ, ο Μόπσυ, ο Μπαμπακοουρίτσας, κι ο Πέτρος. Ζούσαν μαζί με τη μητέρα τους σ' έναν αμμόλοφο, κάτω από τις ρίζες ενός τεράστιου έλατου.

Αυτή είναι μια ιστορία για μιαν ουρά - μιαν ουρά που ανήκε σ' έναν μικρό κόκκινο σκίουρο, που τον έλεγαν Καρυδάκη.
Είχε έναν αδελφό που τον φώναξαν Φιγουρατζή και πάρα πολλά ξαδέλφια. Όλοι μαζί ζούσανε σ' ένα δάσος στην όχθη μιας λίμνης.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήσαν τρία γατάκια, που τα ονόματά τους ήσαν: Χνουδωτή, η Ζημιάρα Τομ, ο Γατσούλης και Κουρελίτσα, η Γλυκούλα.
Φορούσαν όμορφα γούνινα παλτουδάκια, ολόδικά τους· έκαναν τούμπες στο κατώφλι, κι έπαιξαν στα χώματα.

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα πολύ όμορφο κουκλόσπιτο ήταν φτιαγμένο από κόκκινα τούβλα, με άσπρα παράθυρα, και είχε αληθινές κουρτίνες από μουσελίνα, και μια εξώπορτα, και μια καμινάδα.
Ανήκε σε δυο Κούκλες, που λεγόντουσαν Λουσίντα και Τζέην μάλλον, ανήκε στην Λουσίντα, που όμως δεν ζητούσε ποτέ φαγητό από την Τζέην.
Η Τζέην ήταν η Μαγείρισσα αλλά ποτέ δεν μαγείρευε, αφού το φαγητό το έπαιρναν έτοιμο, από ένα κουτί γεμάτο φυλαγμένα φαγώσιμα.
Υπήρχαν δυο κατακόκκινοι αστακοί και ένα χοιρομέρι, ένα ψάρι, μια πουτίνγκα, και μερικά αχλάδια και πορτοκάλια.
Δεν ξεκολλούσαν απ' τα πιάτα, αλλά ήσαν υπέροχα.

Την εποχή των σπαθιών, των περουκών και των μεσάτων παλτών με τα λουλουδάτα μοτίβα -όταν οι κύριοι φορούσαν βολάν και χρυσοποίκιλτα γιλέκα από μετάξι και ταφτά- στο Γκλόστερ ζούσε ένας ράφτης. Καθόταν μπροστά στο παράθυρο ενός μικρού μαγαζιού στην οδό Γουεστγκέητ, σταυροπόδι πάνω σ' ένα τραπέζι, απ' το πρωί μέχρι να σκοτεινιάσει. Ολημερίς, όσο υπήρχε φως, έραβε και έκοβε, ενώνοντας κομμάτια από σατέν, πομπαντούρ και λουστρίνα. Τα υφάσματα είχαν παράξενα ονόματα και ήσαν πολύ ακριβά την εποχή αυτή, του Ράφτη του Γκλόστερ.