Lafcadio Hearn

Excerpt from Talks to Writers These chapters are reprinted from Lafcadio Hearn's "Interpretations of Literature," 1915 and from his "Life and Literature," 1917 - collections of the lectures he gave at the University of Tokyo between 1896 and 1902. Since the appearance of these lectures there has been a demand for separate groups of them in a form more available to the student. The present volume, therefore, brings together Hearn's remarks on the art of writing, in the hope that such an anthology of his principles and opinions may aid those who aspire in the literary craft. For the benefit of the reader who may make the acquaintance of Hearn's lectures for the first time in this volume, it should be said that he lectured very slowly, choosing simple words and constructions, in order that the foreign language might be as easy as possible for his Japanese students; and some of his students managed to take down many of his lectures word for word. From their notes - the only record we have of Lafcadio Hearn the teacher - these chapters are selected. No attempt has been made at what might be called a reconstruction of the text. About the Publisher Forgotten Books publishes hundreds of thousands of rare and classic books. Find more at www.forgottenbooks.com This book is a reproduction of an important historical work. Forgotten Books uses state-of-the-art technology to digitally reconstruct the work, preserving the original format whilst repairing imperfections present in the aged copy. In rare cases, an imperfection in the original, such as a blemish or missing page, may be replicated in our edition. We do, however, repair the vast majority of imperfections successfully; any imperfections that remain are intentionally left to preserve the state of such historical works.

Η Λευκή γυναίκα έγειρε προς το μέρος του, όλο και χαμηλότερα μέχρι που το πρόσωπό της σχεδόν τον άγγιξε και τότε ανακάλυψε πως ήταν όμορφη - παρ' όλο που τα μάτια της τον τρόμαζαν. Για λίγο συνέχισε να τον κοιτάζει - τότε χαμογέλασε και ψιθύρισε. "Σκόπευα να σου κάνω ό,τι και στον άλλο άντρα. Αλλά δεν μπορώ να μην νιώσω οίκτο για σένα - είσαι τόσο νέος... Είσαι όμορφο παλικάρι, Μινοκίτσι, και τώρα δε θα σε βλάψω. Αλλά αν ποτέ πεις -ακόμα και στην ίδια σου τη μάνα- τι είδες απόψε, θα το μάθω· και τότε θα σε σκοτώσω... Οι ιστορίες φαντασμάτων του Λευκάδιου Χερν βασίζονται σε παμπάλαιους μύθους και θρύλους της Άπω Ανατολής, όπου πρωταγωνιστούν κάθε είδους αλλόκοτες υπερφυσικές παρουσίες, όπως οπτασίες, στοιχεία, δαίμονες, θεότητες, παράξενα ζώα και πνεύματα της φύσης. Άλλοτε τρομαχτικές, άλλοτε μελαγχολικές και άλλοτε κωμικές, όμως πάντοτε παράδοξες και συναρπαστικές, οι παρουσίες αυτές εισάγουν τον αναγνώστη σε έναν κόσμο όπου το υπερφυσικό στοιχείο είναι συνυφασμένο με το φυσικό τοπίο, αποτελώντας συνάμα κομμάτι της ανθρώπινης καθημερινότητας.

Εχτές, ένα τηλεγράφημα απ' την Φουκουόκα ανήγγειλε πως η αστυνομία συνέλαβε έναν καταζητούμενο εγκληματία και πως θα τον έφερναν να δικαστεί στο Κουμαμότο με το τρένο που φθάνει στις δύο το μεσημέρι, συνοδεία αξιωματικών. Πριν από τέσσερα χρόνια, ο εν λόγω κατηγορούμενος είχε διαρρήξει ένα σπίτι στην Οδό Παλαιστών, είχε τρομοκρατήσει και ακινητοποιήσει τους ενοίκους κι είχε διαφύγει με πολύτιμα αντικείμενα. Η αστυνομία κατάφερε να τον εντοπίσει και τον συνέλαβαν μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες, πριν ακόμα μπορέσει να ξεφορτωθεί τα κλοπιμαία. Αλλά στον δρόμο για το αστυνομικό τμήμα, κατάφερε να σπάσει τις χειροπέδες, άρπαξε το ξίφος του αστυνομικού που τον συνόδευε, τον σκότωσε και δραπέτευσε. Και δεν ξανακούστηκε τίποτα γι αυτόν μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα, όταν ένας ντετέκτιβ απ' το Κουμαμότο επισκέφτηκε την φυλακή της Φουκουόκα. Εκεί, είδε ανάμεσα στους κρατούμενους ένα πρόσωπο που είχε αφήσει ένα ανεξίτηλο ίχνος στην μνήμη του. [...]

 "Μπακού Κουραέ! Μπακού Κουραέ! Καταβρόχθισε, ω Μπακού, καταβρόχθισε το κακό μου όνειρο!..."
"Όταν ξυπνάει κανείς από έναν εφιάλτη ή από ένα κακοσήμαδο όνειρο, πρέπει να επαναλάβει γρήγορα τρεις φορές την επίκληση αυτή. Ο Μπακού θα καταβροχθίσει το κακό όνειρο και θα αλλάξει την κακοτυχία και το φόβο σε καλοτυχία και χαρά"

Οι ήρωες του Λευκάδιου Χερν προέρχονται από το χώρο του τρομακτικού και του παράδοξου: ο τυφλός που έκανε τους νεκρούς να κλαίνε, ο άνθρωπος-καρχαρίας που έχυνε ρουμπίνια αντί για δάκρυα, η ζωγραφιά που έχανε τα χρώματά της όταν τη χώριζαν από τον ιδιοκτήτη της, ο βρυκόλακας που είχε τρυπώσει στο βάθος των νερών και ο ανά χείρας Μπακού που έτρωγε τα κακά όνειρα...