Stefan Zweig

Άλλωστε τα γερατειά δεν είναι άλλο παρά να βλέπεις δίχως φόβο το παρελθόν σου. Ο Γκόρκη έλεγε πως δεν θυμάται να διάβασε άλλο έργο με τόσο βάθος. Στο έργο αυτό ο συγγραφέας μάς αποκαλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της περίεργης και ανήσυχης ψυχής του. Ο κριτικός Ρενέ Λαλού έγραψε: «εδώ ο συγγραφέας μελετάει με καταπληκτική επιτυχία το πιο λεπτό πρόβλημα, μέσα στην ατμόσφαιρα της διακριτικής αυστηρότητας και της φλογερής ποιητικότητας που τον χαρακτηρίζει». Η κλασική νουβέλα του 1927 γραμμένη από τον μεγάλο Αυστριακό συγγραφέα σκιαγραφεί το βαθιά συγκινητικό πορτραίτο μιας γυναίκας που συνειδητοποιεί ότι πρέπει να εξαργυρώσει ένα βαρύ τίμημα αν θέλει να ζήσει το πάθος. Ηρωίδα μια γυναίκα η οποία έχασε τον άντρα της και χρόνια αργότερα ερωτεύεται παράφορα ένα Πολωνό διπλωμάτη, εθισμένο στα τυχερά παιχνίδια. Και ο χρόνος μιας ημέρας γίνεται ολόκληρη η ζωή της. Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά θα τολμήσει για πρώτη φορά να μιλήσει για εκείνες τις είκοσι τέσσερις ώρες που την στιγμάτισαν για πάντα.

La vie de Balzac est un prodigieux roman. Accablé de dettes, immergé dans un titanesque labeur d'écriture, mort à cinquante et un ans, juste après son mariage avec celle qu'il avait si longtemps attendue, le romancier de La Comédie humaine incarne un mythe, celui du créateur rivalisant avec Dieu, et foudroyé comme Prométhée. Loin d'être au second plan dans l'œuvre de Stefan Zweig, cette biographie, publiée après sa mort, l'occupa dix années durant.
Et c'est toute son expérience d'homme et d'écrivain que résume l'auteur d'Ivresse de la métamorphose dans cette passionnante évocation de Balzac en qui il voyait l'un des phares de la littérature européenne. Sans doute l'un des plus puissants et profonds portraits que nous possédions de l'auteur de La Comédie humaine. Nicole Casanova, Le Quotidien de Paris. Balzac était né lui aussi sur les ruines d'un monde et à l'aube d'une société nouvelle.
Il se sentait lui aussi le créateur possible d'un monde à refaire. Georges Sion, Le Soir.

Ce recueil de nouvelles permet d'appréhender le talent complexe de Stefan Zweig: on y trouve à la fois le conteur, l'historien et le penseur. Ces trois récits exhalent la même inspiration mystique, qu'ils soient tirés de la tradition juive ou de la légende des Indes mystérieuses. Les préoccupations humanistes du grand écrivain autrichien sont au coeur de ces contes, sans rien ôter de leur merveilleux ni de leur séduction.

Rédigé en 1941 au Brésil où le triomphe du nazisme en Autriche a contraint Zweig à émigrer, Le Monde d’hier raconte une perte celle d’un monde de sécurité et de stabilité apparentes, où chaque chose avait sa place dans un ordre culturel, politique et social qui nourrissait l’illusion de l’éternité. Un monde austro-hongrois et une ville sans égale, Vienne, qu’engloutira le cataclysme de 1914. Dans ce qui est l’un des plus grands livres-témoignages sur l’évolution de l’Europe de 1895 à 1941, Zweig retrace dans un va-et-vient constant la vie de la bourgeoisie juive éclairée, moderne, intégrée, et le destin de l’Europe jusqu’à son suicide, sous les coups du nationalisme, de l’antisémitisme, de la catastrophe de la Première Guerre mondiale et de l’effondrement de l’Empire austro-hongrois, sans oublier le rattachement de Vienne au Reich national-socialiste.
Ce tableau d’un demi-siècle de l’histoire de l’Europe résume le sens d’une vie, d’un engagement d’écrivain, d’un idéal d’une République de l’intelligence par-dessus les frontières. Chemin faisant, le lecteur croise les amis de l’auteur : Schnitzler, Rilke, Rolland, Freud, Verhaeren ou Valéry.

Non exchangeable & non refundable

Reine d'Ecosse à l'âge de 6 jours en 1542, reine de France à 17 ans en épousant François II, exécutée à 45 ans sur ordre d'Elisabeth Ire, Marie Stuart reste une des grandes figures de l'histoire britannique. Une biographie précise, publiée en 1935, et fondée sur une critique serrée des documents et des témoignages.

"Le coeur d'un homme dans le corps d'une femme", disait d'elle le pape Benoît XIV. Marie Stuart par Stefan Zweig, c'est l'histoire d'une difficulté scandaleuse, celle des femmes pour exister en politique face aux hommes. Traduction entièrement révisée par Olivier Mannoni et préface de l'historienne Yannick Ripa, spécialiste de l'histoire des femmes.

In this magnificent collection of Stefan Zweig's short stories the very best and worst of human nature are captured with sharp observation, understanding and vivid empathy. A knock on a door that forces a whole community to take flight, an aging womaniser who meets his match, a love soured into awful cruelty-these stories present a master at work, at the top of his form. Translated by the award-winning Anthea Bell

Ποτέ δεν μίλησαν στον ενικό μεταξύ τους και τα πάντα τούς χώριζαν: η καταγωγή, ο χαρακτήρας, ο τρόπος ζωής, ο πολιτικός προσανατολισμός. Ο ένας ήταν πλούσιος, ο άλλος φτωχός· ο ένας μειλίχιος και επιεικής, ο άλλος φλογερός και ριζοσπάστης· ο ένας φιλελεύθερος κι ο άλλος τα τελευταία χρόνια μοναρχικός· ο ένας είχε ένα μεγαλοπρεπές σπίτι και ο άλλος έμενε σε ξενοδοχεία· ο ένας ήταν νηφάλιος και ο άλλος πέθανε από το αλκοόλ. Τους ένωσε όμως το πάθος για τη συγγραφή και την ελευθερία. Ήταν και οι δύο Εβραίοι. Τα βιβλία τους κάηκαν από τους Ναζί στο Αουτονταφέ το 1933. Οι δύο συγγραφείς, ο Στέφαν Τσβάιχ και ο Γιόζεφ Ροτ, διατήρησαν αλληλογραφία σπάνιας δύναμης από το 1927 ως το 1938, σε μια Ευρώπη στη δίνη των ταραχών, στα πρόθυρα του πολέμου, με την άνοδο του ναζισμού και τη συνακόλουθη εξορία. Τα γράμματά τους άλλοτε αφορούν την προσωπική τους ζωή και άλλοτε τη δημόσια, άλλοτε είναι γεμάτα επιπλήξεις και άλλοτε είναι γράμματα συμφιλίωσης. Συχνά είναι γράμματα αγωνίας και για την οικονομική και λογοτεχνική επιβίωση των συγγραφέων τους, αφού τα έργα τους δεν μπορούσαν πλέον να κυκλοφορήσουν στη γλώσσα τους. Δεν παύουν όμως να αντανακλούν την πραγματικότητα της εποχής τους όσο και την ισχυρή φιλία τους, που τίποτε δεν την πτόησε.
Η αλληλογραφία τους είναι ένα θαυμάσιο ντοκουμέντο αυτής της κομβικής εποχής στην παγκόσμια ιστορία και διαβάζεται σαν μυθιστόρημα, με τις εντάσεις της, τα απρόοπτά της, τη δική τους κάθε φορά αλήθεια, σύνθετη και συνάμα τραγική. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Ναι, η φιλία είναι πραγματική πατρίδα. Μπορείτε να είστε βέβαιος ότι μένω πιστός σ' εσάς, πιο πιστός απ' οποιονδήποτε άλλο". (Γ. ΡΟΤ)
"Βλέπετε ήδη πόσο μ' ευχαριστεί η συντροφιά σας: Παρά την απόσταση που μας χωρίζει, κάθομαι και συζητώ και φλυαρώ, λες και καθόμαστε μαζί, στο ίδιο δωμάτιο. Είθε να το μπορέσουμε στ' αλήθεια". (ΣΤ. ΤΣΒΑΪΧ)
"Να προσέχετε. Είστε έξυπνος, αλλά η ανθρωπιά σας σάς εμποδίζει να "δείτε" το κακό, ζείτε από την πίστη και την καλοσύνη. Εγώ, όμως, βλέπω και συχνά μαντεύω πράγματα με τρομακτική οξυδέρκεια και εκπληκτική ευστοχία, όταν πρόκειται για το Κακό. (Γ. ΡΟΤ)