Κωνσταντίνα Τασσοπούλου

Το "52 Εβδομάδες στην Ελλάδα" είναι ένα εικονικό ημερολόγιο, μια φωτογραφική περιήγηση στις 52 εβδομάδες του χρόνου γεμάτη εικόνες και περιγραφές ενός τόπου κι ενός τρόπου ζωής, που παραμένουν ελκυστικοί και γοητευτικοί όλες τις εποχές του χρόνου.

Πώς μπορεί να πλησιάσει ένα νέο, ξενόφερτο όνομα, ένα παλιό, που θυμίζει παππού; Ή μία μεγαλούπολη, ένα μικρό χωριουδάκι; Πώς μπορεί αλήθεια να πλησιάσει η κακομαθημένη Kidy τον απλοικό Φανούρη; Ίσως τοποθετώντας ανάμεσα ένα "και". Αυτό το ίδιο "και", που χώθηκε μετά τη λέξη Kid και πριν τη λέξη Fun, και δημιούργησε τη μεγαλύτερη έκθεση - γιορτή για το παιδί. Οι εκδόσεις οtherwise και η Kid & Fun, ο Βασίλης Ρεβεζίκας και η Κωνσταντίνα Τασσοπούλου, σας κάνουν την πρώτη γνωριμία με τα παιδιά τους, αποτυπώνοντας σε ένα πολύχρωμο κόμικ, την δική τους πρώτη γνωριμία. Ο Φανούρης κερνάει την Kidy σάντουιτς τυρί - ζαμπόν, κι η Kidy τον Φανούρη φρουτοχυμό πορτοκάλι. Έτσι απλά αρχίζουν όλα, κι έτσι απλά παρουσιάζονται στο πρώτο βιβλίο της σειράς Kidy & Φανούρης, δύο πολύ απλών καθημερινών παιδιών που έγιναν φίλοι και που μέσα από την κολλητή τους παρέα και τους κολλητούς τσακωμούς, κάθε στιγμή θυμούνται πόσο διαφέρουν και κάθε στιγμή υπενθυμίζουν ότι, οι διαφορές είναι αυτές που δημιουργούν ενδιαφέρον και ιστορία.

Οι πινιάτες του δον Φουλχένσιο ήταν οι πιο φημισμένες σ' ολόκληρο το Μεξικό, και αυτό διότι δεν τις πουλούσε άδειες. Γεμάτες τις πουλούσε. Κάθε χρόνο η Πεπίτα του ζητούσε μια συγκεκριμένη πινιάτα, με συγκεκριμένο περιεχόμενο, και εκείνος ακολουθούσε πιστά την επιθυμία της, ωστόσο από τις πινιάτες έβγαινε πάντα κάτι διαφορετικό. Κάθε χρόνο. Ως την τελευταία. Ως την τελευταία πινιάτα... Ένα βιβλίο για μεγάλες αλήθειες που κρύβονται σε πράγματα μικρά.

Ο Δήμαρχος της πόλης θέτει "υπό διωγμόν" το κατσαριδογένος. Συμφωνεί μαζί του και η γάτα. Συμφωνεί μαζί του και ο σκύλος. Μια κατσαρίδα, όμως, δεν συμφωνεί. Γιατί να ξενιτευτεί στα καλά καθούμενα; Όχι, δε θα φύγει. Στην πόλη της θα παραμείνει αναζητώντας άσυλο κάπου που δεν θα σκεφτεί ποτέ να την ψάξει ο Δήμαρχος. Ίσως σε ένα σπίτι που κατοικεί κάποιος άνθρωπος... -Θα τα καταφέρει; Οι άνθρωποι συνήθως αποφεύγουν τις κατσαρίδες. -Θα βρει ανοιχτές αγκάλες ή πόρτες κλειστές; -Θα νικήσει ο φόβος ή θα νικηθεί; Γραμμένο σε δεκαπεντασύλλαβο, το κείμενο της Κωνσταντίνας Τασσοπούλου, συλλαβή-συλλαβή, προσπαθεί με ευαισθησία και χιούμορ να συμφιλιώσει την κατσαρίδα με τον άνθρωπο και ίσως, τον κάθε αναγνώστη με τις φοβίες του. Οι ασπρόμαυρες εικόνες της Μελίτας Αντωνιάδου, κάνουν την κατσαρίδα αγαπητή και αφήνουν το κάθε παιδί να ζωγραφίσει τους φόβους του με το χρώμα που θέλει, δημιουργώντας τελικά το δικό του βιβλίο. Η έκδοση επίσης περιλαμβάνει κατσαριδοτέστ, κατσαριδοπληροφορίες και κατσαριδογνώσεις, που συγκεντρώθηκαν υπό την επίβλεψη του Εντομολόγου Δρ. Χρήστου Γεωργιάδη, αλλά διατυπώνονται με λόγο απλό από τη συγγραφέα, ώστε να μπορέσουν όλοι να ανακαλύψουν τα καλά κρυμμένα μυστικά του τόσο αμφιλεγόμενου εντόμου!

Τον περασμένο Νοέμβριο, τα παιδιά του 4ου Δημοτικού Σχολείου Αγίου Δημητρίου άνοιξαν τις τάξεις του σχολείου τους ημέρα Σάββατο και κάθισαν τη συγγραφέα Κωνσταντίνα Τασσοπούλου και τον εικονογράφο Νίκο Βασιλειάδη στα θρανία, για να φτιάξουν μαζί ένα παραμύθι, για μικρούς και μεγάλους, αφού τέτοιοι είναι και οι δημιουργοί του. Το βιβλίο ολοκληρώθηκε και σκαρφαλώνει στα ράφια, φέροντας τα ονόματα όλων των παιδιών που συμμετείχαν. Η κυρα-Λούλη είναι παχουλή, με πλεξούδες στα μαλλιά και ροδάνι στη γλώσσα. Ζει σε ένα ευρύχωρο σπίτι όπου όλοι έχουν λόγο σε όλα, κυρίως το σοφό φωτιστικό στο ταβάνι, κι όλοι μιλούν ακατάπαυστα, όπως κι εκείνη, από τα πιρούνια ως το σουρωτήρι κι από τις κουρτίνες μέχρι τα συρτάρια. Η κυρα-Λούλη είναι άφταστη νοικοκυρά χειμώνα καλοκαίρι, όμως τώρα είναι άνοιξη... και κάτι έγινε λάθος! Ένα αβγό, από τα πολλά που έβαφε, ξέμεινε με λευκό πλευρό. Αποτέλεσμα: να το βάλει στην άκρη, όχι στην πιατέλα με τα άλλα τα κατακόκκινα. Αποτέλεσμα: να μείνει ζωντανό αφού κανείς δεν το τσούγκρισε, δεν το ξεφλούδισε και δεν το έφαγε τελικά. Το δίχρωμο αβγό, αφού ξεπέρασε την αρχική στενοχώρια, αποφάσισε να εκμεταλλευτεί τη ζωή που του χαρίστηκε και να κάνει τύχη την ατυχία του διδάσκοντας αβγά και ανθρώπους ότι ένα πρόβλημα δεν σου βγαίνει πάντα σε κακό κι ότι κάτι που οι περισσότεροι θεωρούν ελάττωμα, αν εσύ το αναποδογυρίσεις, μπορείς να το πεις και προτέρημα. Το "Σιγά τ' αβγά... κι είναι και κόκκινα" φέρνει πασχαλινές μυρωδιές σε όποιον το αγοράσει, χρωματίζει τη διάθεση μικρών και μεγάλων και καταφέρνει να λύσει απορίες ετών όπως: γιατί τα λαμπριάτικα τσουρέκια στολίζονται πάντοτε με ένα κόκκινο αβγό;