George Eliot

Non exchangeable - non refundable

Georges Eliot, de son vrai nom Mary Ann Evans, est avec Dickens et Thackeray le plus grand romancier anglais du XIXe siècle, le chef de file de cette lignée superbe de femmes écrivains qui illustrèrent alors la littérature d'outre-Manche : Jane Austen, Mrs. Gaskell, les sœurs Brontë. Politiquement " radicale ", passionnée de problèmes philosophiques et sociaux, vivant en union libre avec un homme marié, George Eliot incarne aussi le premier refus de la condition " surnuméraire " de la femme et de tous les tabous de la société victorienne. Histoire d'un tisserand, d'un " cœur simple " qui meurt et renaît à l'amour, Silas Marner nous introduit au cœur le plus profond, savoureux et sensible, de l'Angleterre rustique, avec ses commères, ses auberges, ses libertins de village et ses illuminés.

Depuis son installation au village de Raveloe, le tisserand Marner suscite méfiance et interrogations. Quel malheur l'a contraint à fuir sa communauté du Nord de l'Angleterre ? D'où tient-il ses curieux talents de guérisseur ? Et pourquoi vit-il retiré dans une chaumière en lisière de forêt ? Retranché des vivants, sans femme et sans enfants, Marner sombre dans la routine d'un travail solitaire et ne trouve de consolation que dans la contemplation de son or, amassé quinze années durant... jusqu'au soir où son trésor disparaît. Si le sort du pauvre homme apitoie les villageois, la rumeur se refuse à soupçonner de vol l'un des fils Cass, hobereaux locaux dont les frasques sont pourtant connues. Mais une surprise de taille attend le tisserand, qui pourrait consoler son vieux coeur... et changer celui de ses voisins. Récit d'une malédiction et d'une rédemption, Silas Marner offre un tableau réaliste des coutumes, préjugés et superstitions de l'Angleterre rurale sous le règne de Georges III.

This novel, based on George Eliot's own experiences of provincial life, is a masterpiece of ambiguity in which moral choice is subjected to the hypocrisy of the Victorian age. As the headstrong Maggie Tulliver grows into womanhood, the deep love which she has for her brother Tom turns into conflict, because she cannot reconcile his bourgeois standards with her own lively intelligence. Maggie is unable to adapt to her community or break free from it, and the result, on more than one level, is tragedy.

«Κι έπειτα, κοιτάξτε τα γραπτά της! Εκλαμβάνει την ασάφεια ως βαθύτητα, τον στόμφο
ως ευγλωττία και την προσποίηση ως πρωτοτυπία. Στη μια σελίδα κομπάζει, αγανακτεί
στην επόμενη, μορφάζει στην τρίτη και γίνεται υστερική στην τέταρτη». H μεγάλη
βικτωριανή συγγραφέας (που υποχρεώθηκε να γράφει με ανδρικό όνομα) λοιδωρεί
τα γυναικεία μυθιστορήματα της εποχής της. Ενάμιση αιώνα αργότερα το πεδίο
παραμένει αναλλοίωτο.

Η Τζορτζ Έλιοτ ήταν μία από τις λίγες γυναίκες συγγραφείς που «ζούσαν από την πένα τους». Συνάντησε έντονες αντιδράσεις από τις ομότεχνές της, οι οποίες ισχυρίζονταν πως έγραφε σαν άντρας και ότι η γραφή της δεν μπορούσε να θεωρηθεί γυναικεία. Ύστερα από πολλά χρόνια η Βιρτζίνια Γουλφ αποκατέστησε τη θέση της σε ένα δοκίμιο: «Η παλιά γυναικεία συνείδηση, φορτωμένη με οδύνη, ευαισθησία και για τόσους αιώνες βουβή, μοιάζει μέσα από τις ηρωίδες της Έλιοτ να προφέρει ένα αίτημα για κάτι –που δε γνώριζε τι ακριβώς–, ίσως κάτι που έχει σχέση με τα πιο ουσιώδη συστατικά της ανθρώπινης εμπειρίας...». Στο Πέπλο, που είναι η μοναδική ιστορία της Έλιοτ που εντάσσεται στη λογοτεχνία του «υπερφυσικού», οι ήρωες είναι αδύναμοι μπροστά στη μοίρα τους, για την οποία δεν είναι υπεύθυνος κάποιος θεός, αλλά οι ίδιες τους οι αδυναμίες και οι σκοτεινές δυνάμεις που εδράζονται στο υποσυνείδητο. Η τιμωρία τους έρχεται από τον ίδιο τους τον εαυτό, γιατί είναι ανίκανοι να τον υπερβούν και να τον καθρεφτίσουν στον συνάνθρωπό τους.