Romain Gary

Gros-Câlin paraît en 1974, premier roman de l'auteur sous le pseudonyme d'Émile Ajar. Mais la version publiée ne correspond pas à son projet initial. Réalisant le souhait de Romain Gary, cette édition donne en supplément l'intégralité de la fin originale et éclaire d'un jour nouveau l'oeuvre du grand écrivain. « Comme tout le monde ! Je suis différent comme tout le monde. »

- Tu seras un héros, tu seras général, Gabriele D'Annunzio, Ambassadeur de France - tous ces voyous ne savent pas qui tu es ! Je crois que jamais un fils n'a haï sa mère autant que moi, à ce moment-là. Mais alors que j'essayais de lui expliquer dans un murmure rageur qu'elle me compromettait aux yeux de l'Armée de l'Air, et que je faisais un nouvel effort pour la pousser derrière le taxi, son visage prit une expression désemparée, ses lèvres se mirent à trembler, et j'entendis une fois de plus la formule intolérable, devenue depuis longtemps classique dans nos rapports : - Alors, tu as honte de ta vieille mère ?

Signé Ajar, ce roman reçut le prix Goncourt en 1975. Histoire d'amour d'un petit garçon arabe pour une très vieille femme juive : Momo se débat contre les six étages que Madame Rosa ne veut plus monter et contre la vie parce que «ça ne pardonne pas» et parce qu'il n'est «pas nécessaire d'avoir des raisons pour avoir peur». Le petit garçon l'aidera à se cacher dans son «trou juif», elle n'ira pas mourir à l'hôpital et pourra ainsi bénéficier du droit sacré «des peuples à disposer d'eux-mêmes» qui n'est pas respecté par l'Ordre des médecins. Il lui tiendra compagnie jusqu'à ce qu'elle meure et même au-delà de la mort.

Non exchangeable & non refundable

"Les trésors que j'ai ramenés de là-bas sont immatériels et, lorsque le plume ne s'en saisit pas, ils disparaissent à jamais. Le romancier que je suis, amoureux de ces diamants éphémères, parfois très purs, parfois noirs, mais toujours uniques et bouleversants dans leur mystérieux éclat, est parti à leur recherche vers cette mine de richesse et de pauvreté inépuisable que l'on appelait jadis l'âme humaine - je dis "jadis", car le mot est passé de mode, avec son écho d'au-delà".
De Djibouti au Yémen, Romain Gary sillonne les terres brûlées et hostiles pour en rapporter un témoignage d'une rare force.

Les deux volumes proposent quatorze romans et récits de l'écrivain dont trois signés Emile Ajar : "Gros-Câlin", "La vie devant soi", le prix Goncourt 1975 et "Pseudo".

Περιπλανώμενος Ιουδαίος, άτακτο αγόρι παρασημοφορημένο με τον Σταυρό της Λορραίνης, αντιστασιακός, γενικός πρόξενος της Γαλλίας στο Λος Άντζελες, σαλτιμπάγκος και τυχοδιώκτης, προφήτης του Χόλιγουντ αλλά και εικονοκλάστης υπέρμαχος του Ντε Γκωλ, ο Ρομαίν Γκαρύ έζησε μια ζωή που υπόσχεται την πιο συναρπαστική αυτοβιογραφία. Αλλά το βιβλίο του δεν είναι απλώς η αποτύπωση της αξεδίψαστης αναζήτησης του συγγραφέα ολοένα μεγαλύτερων προκλήσεων. Είναι, κυρίως, ένα δοξαστικό στη μητρική αγάπη και στην διαπλαστική της δύναμη. Παιδικές αναμνήσεις, εφηβικές ανησυχίες, νεανικές τρέλες, αντρικές περιπέτειες υφαίνονται πάνω στον καμβά αρχικά της ιστορίας των Ρώσων εμιγκρέδων και στη συνέχεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά σταθερή συντεταγμένη μέσα στον κατακλυσμό των γεγονότων και τον ορυμαγδό της δυστυχίας και του πολέμου, είναι μια: η σχέση μητέρας-γιου που καταλαμβάνει απ’ άκρη σ’ άκρη ολόκληρο το συναισθηματικό πεδίο του συγγραφέα και ορίζει τους πόθους, τις επιλογές του, εν τέλει τη μοίρα του. 

"[...] Δεκαεπτά εκατομμύρια Αφροαμερικανοί στο σπίτι μας, ε, αυτό πια παραπάει, ακάμη και για έναν επαγγελματία συγγραφέα. Το μόνο που θα καταφέρεις, θα είναι να με κάνεις να γράψω ένα ακόμα βιβλ'ιο. Έχω ήδη κάνει λογοτεχνία τον πόλεμο, την κατοχή, τη μάνα μου, την ανεξαρτησία της Αφρικής, την ατομική βόμβα, αρνούμαι κατηγορηματικά να κάνω λογοτεχνία τους Αφροαμερικανούς. Και ξέρεις καλά πώς λειτουργώ: όταν σκοντάφτω πίνω σε κάτι που δεν μπορώ να αλλάξω, που δεν μπορώ να λύσω, που δεν μπορώ να αποκαταστήσω, το εξαφανίζω. Το χώνω μέσα σε ένα βιβλίο. [...] Ε, λοιπόν, ή ξαποστέλνεις εσύ το φυλετικό ζήτημα από το σπίτι μας, ή διαφορετικά θα το ξαποστείλω εγώ. Θα παραχώσω τα δεκαεπτά εκατομμύρια τους Αφροαμερικανούς σου σε ένα βιβλίο, και μετά κλείνει το ζήτημα. Νόμιμη άμυνα."