Language

Publicado en 1895, este libro es el resultado de una exhaustiva investigación de campo realizada por el autor con el fin de rescatar los proverbios judíos en español más importantes y significativos. Más que una mera curiosidad bibliográfica para eruditos, se trata de una obra imprescindible para comprender el origen de un buen número de refranes españoles. El ladino o judeo-español, una lengua que se ha mantenido viva durante más de cinco siglos a pesar de haber experimentado algunas variaciones, nos permite disfrutar del idioma que se hablaba en España antes de la Expulsión. Raimundo Foulché-Delbosc (Toulouse, 1864-París, 1929), uno de los hispanistas franceses más importantes de todos los tiempos, fundó y dirigió la Revue Hispanique (1894-1933) y creó la colección «Biblioteca hispánica» (1897). Foulché-Delbosc recorrió España, el norte de África y Oriente Próximo recopilando canciones, romances y proverbios en ladino. Es autor, entre otras obras, de la Bibliografía de Góngora (1908) y de una edición del Cancionero castellano del s. xv (1912-1915).

This Chinese-English dictionary of proverbs (yanyu) consists of approximately 4,000 Chinese proverbs alphabetically arranged by the first word(s) (ci) of the proverb, according to the Hanyu Pinyin transcription and Chinese characters (standard simplified), followed by a literal (and when necessary also a figurative) English translation. Additional data such as brief usage notes, sources, parallel expressions, cross-references, and famous instances of use are provided where available. The proverbs are supplemented by an index of key words (both Chinese and English) found in all entries and of all topics addressed. The author has provided a scholarly introduction analyzing the definition, structure, usage, and history of these yanyu in traditional and contemporary China as well as a bibliography of collections and relevant scholarly studies of yanyu.

Sprache ist etwas ungeheuer Lebendiges. Sie schafft neue Wörter und Begriffe und folgt damit den Entwicklungen in Gesellschaft und Politik, Wissenschaft und Technik. Sie verändert die Bedeutung von bestehenden Begriffen und wirft veraltete Ausdrücke auf den Müll der Sprachgeschichte. Geläufige Wörter sind stabil. Sie bilden den Grundwortschatz, auf den wir alle zugreifen, und verändern sich nur wenig. Seltener gebrauchte Wörter sind »anfälliger«, sie verschwinden eher von der sprachlichen Landkarte. Es sind aber gerade diese Wörter, die der Sprache ihren Nuancenreichtum, ihre Farbigkeit, ihre Originalität verleihen. Mit den Wörtern, die der Sprachgebrauch ad acta legt, verschwinden auch die Dinge, die sie bezeichnen, die Werte, die sie umschreiben, Denkweisen, die sich in ihnen niedergeschlagen haben. Und damit verschwindet nicht zuletzt auch ein Teil unserer ganz persönlichen Lebensgeschichte. Dörthe Binkert nimmt den Umgang mit der deutschen Sprache ins Visier und spürt den Trends des Sprachwandels nach. Sie kommentiert Begriff e, Redensarten und Wendungen der deutschen Sprache, die immer weniger Verwendung fi nden und vom Aussterben bedroht oder bereits mehr oder weniger aus dem aktiven Wortschatz verschwunden sind. Eine unterhaltsame und anrührende, aber auch eine zum Nachdenken anstiftende Lektüre.

Anitona, il Campionissimo, Carmencita, le convergenze parallele, Fantozzi, Frate indovino, la gialappa, il mal francese, il Papa buono, Rischiatutto, sacripante, lo Strega, il Ventennio, lo Zecchino d’oro, sono parole che ricordano episodi, vicende e personaggi noti a chi conosce l’Italia e la lingua italiana. Nate come nomi propri, come soprannomi, riferimenti e allusioni, assumono spesso nuovi significati e costituiscono una mappa della nostra memoria collettiva. Le Parole per ricordare rivelano come la lingua sia un luogo dove ogni generazione lascia tracce e può ritrovare sé stessa: Custoza e Caporetto, la cieca di Sorrento e lo smemorato di Collegno, amarcord e amici miei, l’amico del giaguaro e l’armata Brancaleone, fortunello e calimero, gli anni ruggenti e gli anni di piombo, il Tardini e il Granillo, la Duse e la bella Gigogin, la Farnesina e il Viminale.Raccogliere queste parole significa offrire ad ogni italiano un libro nel quale riconoscersi, ad ogni straniero un aiuto per condividere la vitalità della lingua italiana e dei suoi usi figurati, e a tutti un pretesto divertente per scoprirne la storia e le continue trasformazioni

Ιταλο-Ελληνικό Θεματικό Λεξικό Το Parole, Parole, Parole της Maria Angela Cernigliaro (ψευδώνυμο Mariella Zurula) είναι ένα θεματικό λεξικό "ευρείας χρήσης" για την εύκολη και ευχάριστη διδασκαλία / εκμάθηση ιταλικών λέξεων (ουσιαστικά, επίθετα, ρήματα και πάνω απ’ όλα φρασεολογία) που μεταφράζονται με επιμέλεια στα ελληνικά. Το βιβλίο αποτελείται από θεματικές ενότητες και καλύπτει τις γλωσσικές ανάγκες των μαθητών που προετοιμάζονται για τις εξετάσεις με σκοπό την "κατάκτηση" των επίσημων διπλωμάτων που βεβαιώνουν την γνώση της ιταλικής γλώσσας, των υποψηφίων φοιτητών ιταλικών Πανεπιστημίων, ενώ απευθύνεται επίσης σε όσους υποστηρίζουν ότι για να μιλάμε ή/και να γράφουμε μια ξένη γλώσσα μόνο οι ιδέες δεν φτάνουν εάν δεν συνοδεύονται από λεξιλογικό πλούτο.

"Verhohnepipeln","verhunzen","einen Türken bauen"- es gibt im Deutschen zahlreiche Wörter, die man nur schwer etymologisch herleiten kann. Sie haben sich im Laufe der Geschichte semantisch verändert, so daß man ohne Kenntnisse der Kulturgeschichte nicht weiß, wovon die Rede ist. Christoph Gutknecht geht in diesem Buch den Wandlungen der Sprache nach, die zu den amüsanten, ausgefallenen, innovativen und oft schlichtweg verrückten Wortschöpfungen geführt haben. Sein Streifzug durch die Kultur- und Sprachgeschichte wird allen gefallen, denen die deutsche Sprache mehr ist als"höherer Blödsinn".

Wandlungsfähig, klangvoll und originell: So präsentiert sich selbstbewusst die Heidelberger Variante des volltönenden Kurpfälzisch. »Gebb net do doddelisch die Hånd, lang rischdisch hi, dass die Leit disch net fer verdrickt halde!«, hieß es mal als Erziehungsmaxime, denn für die Kurpfälzer gibt es fast nichts Schlimmeres als »verdrickte Leit«! Und lieber ein offenes Wort als »Schmuus«! Daher nimmt man beim »Schenne« und »Zammeheeße« kein Blatt vor den Mund; auch wenn zarte Gefühle sprechen, gibt man sich gerne spröde, fast grob, sprich: »olwer«. Wie soll sich da ein Zugereister mit dem Kurpfälzer auskennen? Es braucht seine Zeit, zugegeben; wer jedoch mit Geduld und Einfühlung die feinen Nuancen zwischen Ablehnung und Zuneigung zu verstehen beginnt, findet in der Kurpfalz die besten Freunde. »Alder Huudsimbl, bisch aa doo? Geh her, hock disch hi unn hald dei Gosch!«, kann dann eine der tiefstempfundenen Freundschaftserklärungen sein, die ein waschechter Kurpfälzer so von sich gibt.

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα παρατηρείται αυξανόμενο ενδιαφέρον για την εκμάθηση της ρωσικής γλώσσας και τη γνωριμία με το ρωσικό πολιτισμό. Ως εκ τούτου, έχουν εκδοθεί διάφορα συγγράμματα της ρωσικής γλώσσας. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει έλλειψη εγχειριδίων με περιεχόμενο τις ιδιωματικές εκφράσεις της ρωσικής γλώσσας. Το παρόν βιβλίο επιχειρεί να καλύψει αυτό το κενό. Το συγκεκριμένο εγχειρίδιο περιλαμβάνει 1.600 ιδιωματικές εκφράσεις της ρωσικής γλώσσας, οι οποίες παρατίθενται με τις αντίστοιχες εκφράσεις τους στην ελληνική. Αυτές επιλέχθηκαν με κριτήριο την διαδεδομένη χρήση τους στον καθημερινό λόγο, στα έντυπα και τα ηλεκτρονικά μέσα, καθώς και στα λογοτεχνικά έργα. Οι εκφράσεις παρουσιάζονται σε θεματικές ενότητες και σχετίζονται με το σώμα, τα ζώα, τα χρώματα, τα τοπωνύμια, τα ανθρωπωνύμια. Το βιβλίο ολοκληρώνεται με το μικρό ένθετο ρωσοελληνικό λεξικό ιδιωματικών εκφράσεων. Το παρόν σύγγραμμα προσφέρεται για διδασκαλία στους φοιτητές των τμημάτων της ρωσικής γλώσσας, καθώς και σε ενήλικες που επιθυμούν να διδαχτούν τη ρωσική ως δεύτερη ξένη γλώσσα. Τέλος, ενδείκνυται για τη σύνθεση ρωσοελληνικών λεξικών ιδιωματικών εκφράσεων.

Οι Τσιγγάνοι της Ελλάδας -το ίδιο και οι απανταχού της γης χαρακτηριζόμενοι ως Τσιγγάνοι- είναι ένα πολυφυλετικό, πολυγλωσσικό και με διαφορετικές μακρινές καταγωγές πληθυσμιακό «κομμάτι», που το χαρακτηρίζει -κυρίως- ο νομαδικός βίος και η αγάπη του προς τρεις τέχνες (μουσική, μεταλλοτεχνία και μαγεία), καθώς και η «άρνησή» του να ενταχθεί στα πρότυπα του δυτικού τρόπου ζωής. Από τσιγγάνικους πληθυσμούς της ελληνικής πατρίδας και από τσιγγάνικα γένη με παρόμοια περίπου γλωσσικά-διαλεκτικά συστήματα, επί σειρά ετών, και όχι συστηματικά και ούτε με κάποιους κώδικες της επιστήμης της Γλωσσολογίας, ο συγγραφέας συνέλεξε γλωσσικό υλικό των Ρομά