Hermann Hesse

Voici, réunis pour la première fois en un volume, les plus beaux textes des dernières années de Hermann Hesse. Son œuvre d'écrivain accomplie, il se consacre désormais à l'ultime défi de sa longue vie d'écrivain accepter avec grâce la vieillesse et l'approche de la mort. Souvenirs intimes, esquisses croquées sur le vif, petits poèmes en prose et en vers, portraits (tel celui d'une vieille paysanne avec laquelle il aime bavarder), aphorismes, courts traités philosophiques - chaque page de ce recueil est à la fois grave et radieuse : " La vallée s'éveille frissonnante dans le vent du matin, Un petit bruit sec, les châtaignes tombent à terre, S'ouvrent avec un sourire dur et lumineux. Je ris aussi. "

Non exchangeable & non refundable

Qu'adviendrait-il si, un jour, la science, le sens du beau et celui du bien se fondaient en un concert harmonieux ? Qu'arriverait-il si cette synthèse devenait un merveilleux instrument de travail, une nouvelle algèbre, une chimie spirituelle qui permettrait de combiner, par exemple, des lois astronomiques avec une phrase de Bach et un verset de la Bible, pour en déduire de nouvelles notions qui serviraient à leur tour de tremplin à d'autres opérations de l'esprit ? Cette extraordinaire mathématique, c'est celle du jeu des perles de verre, que manie parfaitement Joseph Valet, héros fascinant et ludi magister jonglant avec tous les éléments de la culture humaine. Récit d'anticipation, roman d'éducation intellectuelle et religieuse, utopie pessimiste, Le Jeu des perles de verre est une des plus amples et savantes constructions littéraires d'Hermann Hesse.

Comment bien lire et bien écrire, qu'est-ce qu'un bon texte, une bonne critique, quelles sont les peines et les joies de l'écrivain ; autant de questions abordées dans ces pages où chacun pourra mieux appréhender la nature et la portée de cette acte singulier qu'est l'écriture.

Πρόκειται για την ιστορία ενός κοσμογυρισμένου άνδρα, επιχειρηματία, που μετά από χρόνια στην Αμερική και στη Ρωσία αποφασίζει να γυρίσει και να εγκατασταθεί μόνιμα στη γενέθλια πόλη, κάπου στον Μέλανα Δρυμό. Εκεί γίνεται δεκτός με μεγάλο ενθουσιασμό, κυρίως λόγω της περιουσίας που έχει στο μεταξύ αποκτήσει. Όταν όμως αρχίζει να δείχνει ενδιαφέρον για μια χήρα, η οποία αποτελεί αντικείμενο κουτσομπολιών στη μικρή πόλη, σιγά σιγά η κατάσταση μεταστρέφεται και γίνεται και ο ίδιος στόχος και, μαζί με τη γυναίκα, αποσυνάγωγοι. Στο τέλος παίρνει την απόφαση να εγκαταλείψει για δεύτερη φορά την πατρίδα του, τις ασφυκτικές συμβάσεις της και την υποκρισία. Το 2012 έγινε ταινία, σε σκηνοθεσία Jo Baier.

Μία από τις εκπληκτικές πτυχές της καριέρας του μεγάλου Γερμανού συγγραφέα είναι η διορατικότητα και η συνέπεια που χαρακτήριζαν τις απόψεις του, το πάθος με το οποίο ενστερνίστηκε τον πασιφισμό και τον διεθνισμό από τις αρχές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ως το τέλος της ζωής του. Από τον Σεπτέμβριο του 1914 άρχισε να γράφει τα αντιπολεμικά του κείμενα με κορυφαία στιγμή τη δημοσίευση, το 1919, την ίδια χρονιά που κυκλοφόρησε το εμβληματικό του μυθιστόρημα Ντέμιαν, του δοκιμίου του "Η επιστροφή του Ζαρατούστρα". Σ’ αυτό, ο συγγραφέας προτρέπει τη γερμανική νεολαία να απομακρυνθεί από τους κίβδηλους θεούς του εθνικισμού και του μιλιταρισμού που οδήγησαν τη χώρα τους στην άβυσσο. Γι’ αυτές τις απόψεις του χαρακτηρίστηκε "προδότης" και "οχιά" στη Γερμανία, όμως εκείνος, επιχειρώντας να περιγράψει την ουσία του εγχειρήματός του, θα απαντούσε: "Προσπάθησα να καθοδηγήσω τον αναγνώστη όχι στο θέατρο του κόσμου με τα αναρίθμητα πολιτικά του προβλήματα αλλά στον εσώτερο εαυτό του, μπροστά στο δικαστήριο της προσωπικής του συνείδησης". Ένα τολμηρό, καθοδηγητικό κείμενο, το οποίο, στην παρούσα έκδοση, συμπληρώνεται με το αφήγημα "Ο Ευρωπαίος", μια παραβολή για τη στειρότητα της διάνοιας, όταν αποκόπτεται από τη ζωή.

Γέννημα μιας χρονιάς σημαδιακής για την εξέλιξη του συγγραφέα Έρμαν Έσσε, αλλά και για την Eυρώπη και τον κόσμο του 1919 –χρονιάς που τελειώνει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος– οι Mύθοι αποτελούν ένα καλειδοσκόπιο στο οποίο διακρίνονται ευκρινώς οι μορφές, τα γεωμετρικά σχήματα, οι χρωματικοί τόνοι και οι μουσικοί φθόγγοι του τεράστιου και πολυσήμαντου έργου του. H πάλη με τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού τους αποτελεί το ουσιαστικό έργο ζωής όλων ανεξαιρέτως των ηρώων των Mύθων.

Την πρώτη κιόλας μέρα του στο νέο του σχολείο, στο Μάριαμπρον, ένα μοναστήρι της Μεσαιωνικής Γερμανίας, ο νεαρός Χρυσόστομος που έφτασε εκεί με άμαξα συνοδευόμενος από τον πατέρα του, θα αναγκαστεί να α νταλλάξει γροθιές με κάποιους από τους συμμαθητές του και θα δεχθεί την πρώτη του επίπληξη από τον εποπτεύοντα, όμως, θα κάνει και τη γνωριμία του με τον αδελφό Νάρκισσο, σχεδόν συνομήλικό του, που θα τον εντυπωσιάσει με την εμφάνιση και την προσωπικότητά του. Ο αδελφός Νάρκισσος πάλι, από τη μεριά του, που έχει τη δύναμη, όπως πιστεύει, να διαβάζει τη μοίρα των ανθρώπων, θα δει πως έχει μπροστά του ένα όμορφο και χαρισματικό αγόρι που ο προορισμός του, σε καμιά περίπτωση, δεν είναι να απαρνηθεί τα εγκόσμια και γενικά να ακολουθήσει την ασκητική ζωή των μοναχών. Έτσι, με τη φιλία και τη συμπάθεια που αναπτύσσεται ανάμεσά τους, προσπαθεί να βοηθήσει τον νεαρό προστατευόμενό του να βρει το δρόμο του και να πραγματοποιήσει τα οράματά του. Κι ενώ ο ίδιος αφοσιώνεται στους φιλοσοφικούς του διαλογισμούς και στη νηστεία και προσευχή, έγκλειστος του Μάριαμπρον, ο Χρυσόστομος εγκαταλείπει το μοναστήρι και, αδίστακτα, "βουτάει" κυριολεκτικά σε μια θάλασσα αίματος και λαγνείας. Ακολουθώντας το δρόμο που χαράσσει η μοίρα του, θα περάσει δια πυρός και σιδήρου κάνοντας τη γνωριμία και των πιο ανομολόγητων πράξεων, μα παντού και πάντα, κυνηγώντας αδιάκοπα το όραμα της καλλιτεχνικής τελειότητας που, αλίμονο, είναι τόσο φευγαλέο.