Σαρλ Μπωντλαίρ

Πρόκειται για συλλογή πεζών ποιημάτων που ο C.Baudelaire άρχισε να δημοσιεύει το 1862. Η έκδοση περιλαμβάνει και σημειώσεις της μεταφράστριας.

Σε μετάφραση Κ. Γ. Καρυωτάκη Στον τόμο αυτό συγκεντρώσαμε το σύνολο των ποιητικών μεταφράσεων του Κ. Γ. Καρυωτάκη. Για τη συγκέντρωση αυτή, χρησιμοποιήσαμε τα πρωτότυπα των δύο ποιητικών του συλλογών, "Νηπενθή", Αθήνα 1921 και "Ελεγεία και Σάτιρες" Αθήνα 1972, που περιλαμβάνουν τα είκοσι πέντε από τα τριάντα ένα "ευρισκόμενα" ποιήματά του. (Όπως είναι γνωστό στην πρώτη του ποιητική συλλογή: "Ο πόνος του ανθρώπου και των πραγμάτων", Αθήνα 1919, δεν περιέλαβε καμία μετάφραση). Χρησιμοποιήσαμε επίσης τις δύο σημαντικότερες συγκεντρωτικές εκδόσεις έργων του, που κυκλοφόρησαν μετά το θάνατό του. Όπως γνωρίζουμε η πρώτη κυκλοφόρησε δέκα χρόνια μετά το τραγικό τέλος του, το 1938, με τίτλο "Άπαντα: Έμμετρα και πεζά", με επιμέλεια του στενού φίλου του ποιητή Χαρίλαου Σακελλαριάδη και τη συμβολή του Τέλλου Άγρα και Κλεώνα Παράσχου, στους οποίους οφείλουμε τις καλύτερες, ίσως, μέχρι σήμερα προσεγγίσεις του έργου του. [...] (Από την παρουσίαση της έκδοσης) "Για πολλές από τις μεταφράσεις του Καρυωτάκη θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι τα ίδια τα πρωτότυπα ή και μια άλλη τους μορφή παραπλήσια πού προηγείται κάποτε της τελειωτικής. Ο θαυμασμός μου γι' αυτές είναι τόσος, που δεν διστάζω καθόλου να υποστηρίξω πως ο τίτλος του ποιητή θα του ανήκε χωρίς άλλο κι αν ακόμη δεν έγραφε δικά του ποιήματα, μα περιοριζότανε σ' αυτές μόνο." Τίμος Μαλάνος "Αν, οπωσδήποτε μελετήσωμε, έστω και επιπόλαια το έργο του, βλέπομε ότι την ποιητική του τέχνη του εδίδαξαν κυρίως οι ξένοι. Οι Γάλλοι πρώτοι, οι ποιηταί της Αναγεννήσεως, οι προκλασικοί, από τον Frangois Villon ως τον Mathurin Regnier, έπειτα οι μεταρωμαντικοί, οι συμβολισταί, από τον Jules Laforgue έως τον Laurent Tailhade, του οποίου η εξυπνότατη, φαίνεται σατιρική ποίησις μένει εντελώς άγνωστη στην Ελλάδα. Από τις πάμπολλες μεταφράσεις πού περιέχουν τα βιβλία του, κι οι όποιες άλλως τε είναι από τις άριστες ελληνικές μεταφράσεις, μεταφράσεις δημιουργικές, φαίνεται πόσον ό Καρυωτάκης εντρυφούσε στους ξένους ποιητάς και πόσο τούς αφομοίωνε." Τέλλος Άγρας "...αξίζει να πω δύο-τρία λόγια και για τις μεταφράσεις του Καρυωτάκη. Είναι όλες σχεδόν άψο-γες και μερικές αριστουργηματικές. Αισθάνεται κανείς ότι τις έκανε πραγματικός ποιητής και καλλιτέχνης, εντελώς κύριος των εκφραστικών του μέσων. Και αυτό είναι [ο] Καρυωτάκης. Με τη νέα του συλλογή, την καλύτερη απ' την εποχή πού εξεδόθησαν οι Νοσταλγίες του Ουράνη, μπαίνει, όχι μόνον στην εντελώς πρώτη σειρά των ποιητών της γενεάς μας, αλλά και στην πρώτη σειρά όλων εν γένει των σύγχρονων ελλήνων ποιητών." Κλέων Παράσχος

Η εξαιρετική αυτή νεανική νουβέλα του Σαρλ Μπωντλαίρ (1821-1867), που γράφτηκε όταν ο ποιητής των "Ανθέων του κακού" ήταν 24 ετών περίπου, θεωρείται το πρώτο πραγματικό έργο της δημιουργίας του. Η "Φανφαρλό" δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά την 1η Ιανουαρίου 1847 με ψευδώνυμο και αναδημοσιεύτηκε με το πραγματικό όνομα του ποιητή το 1849. Το αφήγημα, πέρα από τις αισθητικές και ηθικολογικές διαστάσεις του, παρουσιάζει ένα αδιαμφισβήτητο αυτοβιογραφικό ενδιαφέρον. Ο Μπωντλαίρ διευκρίνιζε σχετικά: "Δεν είχα άλλη δουλειά απ' το ν' αλλάξω τα ονόματα και να τονίσω τις λεπτομέρειες". Η "Φανφαρλό" παρουσιάζει ένα μείγμα προσωπικών εμπειριών και αναφορών στη λογοτεχνία της εποχής (Μπαλζάκ). Από το παιχνίδι της μοιχείας και των περίπλοκων ερωτικών χειρισμών, προκύπτει ένα κείμενο όλο τραγική ειρωνεία που δείχνει ότι η μίμηση του πάθους συχνά καταλήγει στη δραματική βίωσή του.

Γκιγιώμ Απολλιναίρ, Πωλ Βερλαίν, κόμης ντε Λωτρεαμόν, Στεφάν Μαλλαρμέ, Αλοΰσιους Μπερτράν, Σαρλ Μπωντλαίρ, Ζεράρ ντε Νερβάλ και Μαρσέλ Προυστ: οκτώ Γάλλοι θεράποντες και δημιουργοί μαζί της τέχνης του λόγου, του ποιητικού αλλά και του πεζού, κινούνται στις σκιές του μυστικού, του φανταστικού, του τρομακτικού, του συμβολικού, του σουρεαλιστικού και φέρνουν στο φως εικόνες, αισθήσεις, στοχασμούς, ακούσματα και αγγίγματα μέσα από τα πεζά ποιήματά τους ή την ποιητική πρόζα τους. Το βιβλίο είναι ο καρπός ενός συνδυασμού ατομικής και συλλογικής προσπάθειας που κατέβαλαν οι σπουδάστριες του δεύτερου έτους στα Εργαστήρια Λογοτεχνικής Μετάφρασης του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών. Η καθεμία καταπιάστηκε να μεταφράσει, με έμπνευση αλλά και με δέος πολλές φορές, κείμενα ενός από τους οκτώ πιο πάνω συγγραφείς και αντάλλαξε τη ματιά και την άποψή της με τις ματιές και τις απόψεις των συναδέλφων της. Το αποτέλεσμα είναι ένας μικρός τόμος με σκιές που δεν χάνονται ποτέ, αλλά που, τουναντίον, φωτίζονται αέναα και φωτίζουν. Περιέχονται τα κείμενα: - Γκιγιώμ Απολλιναίρ: "Περιπλάνηση της σκιάς", "Η εξαφάνιση του Ονορέ Συμπράκ", "Ονειροκριτική ή το όνειρο του σηπόμενου μάγου" (μτφρ. Αποστολία Γαλιάτσου) - Πωλ Βερλαίν: "Η τελευταία μετάληψη", "Ο τύραννος" (μτφρ. Μαρτίν Σκλάβου) - Κόμης ντε Λωτρεαμόν: "Τα άσματα του Μολντορόρ" (αποσπάσματα: "Πρώτο άσμα", "Έκτη στροφή", "Πρώτη στροφή", "Δέκατη τρίτη στροφή") (μτφρ. Αλίκη Σχοινά) - Στεφάν Μαλλαρμέ: "Ποιητικά πεζά" (αποσπάσματα: "Φτωχό, χλωμό παιδί", "Αναπόληση", "Η δόξα", "Φθινοπωρινός θρήνος", "Η πίπα", "Χειμωνιάτικο ρίγος", "Το φαινόμενο του μέλλοντος") (μτφρ. Μελίσσα Ζάχου, Βασιλική Σμπυρούνια) - Αλοΰσιους Μπερτράν: "Γκασπάρ της νύχτας" (αποσπάσματα: "Πρώτο όνειρο του Γκασπάρ της νύχτας", "Δεύτερο όνειρο του Γκασπάρ της νύχτας", "Ένα όνειρο", "Τρίτο όνειρο του Γκασπάρ της νύχτας", "Ο προπάππος μου", "Τέταρτο όνειρο του Γκασπάρ της νύχτας", "Το γοτθικό δωμάτιο", "Ο χορός κάτω απ' το καμπαναριό", "Το φεγγαρόφωτο", "Η Σαλαμάνδρα") (μτφρ. Γεωργία Μπουγά) - Σαρλ Μπωντλαίρ: "Βολές" (μτφρ. Εύα Σαββίδη) - Ζεράρ ντε Νερβάλ: "Το πράσινο τέρας", "Οκτάβια" (απόσπασμα) (μτφρ. Φανή Σωφρονίδου) - Μαρσέλ Προυστ: "Ημέρες ανάγνωσης" (απόσπασμα) (μτφρ. Κατερίνα Γούλα)