Τα περσινά χιόνια

Στην αυτοβιογραφία του έχει δεύτερο ρόλο. Πρωταγωνιστούν τα πρόσωπα που τον έπλασαν: η παραμάνα του η Κασσάνδρα, με το πιθηκίσιο μούτρο, την αλαμπουρνέζικη γλώσσα και τη χωριάτικη σοφία· η κατά φαντασίαν χρονίως ασθενούσα μητέρα του, εκθρονισμένη πριγκίπισσα· ο πατέρας του, μανιώδης κυνηγός, ήρωας χωρίς αιτία· η αιθέρια αδελφή του, νύμφη και τύραννος μαζί· η μετρημένη Στράουσσι, που ξέρει να συμβιβάζει τα ασυμβίβαστα· και πάνω απ' όλα η θρυλική Μπουκοβίνα, χωνευτήρι λαών, γλωσσών, θρησκειών, τόπος μυθικός, τόπος χαμένος. (Από τον εκδότη) "Ένα αριστούργημα... Με τη φαινομενικά ανιδιοτελή επικέντρωσή του στα πρόσωπα που τον καθόρισαν στα παιδικά του χρόνια, ο Ρετσόρι καταφέρνει να αποδώσει με ζωντάνια έναν δημόσιο κόσμο που χάθηκε κι έναν ιδιωτικό εαυτό που διατηρείται στο διάβα του χρόνου". (Τζων Μπάνβιλ, από τον πρόλογο της αμερικανικής έκδοσης) "Λεπτή περιφρόνηση απέναντι σε κάθε αισθηματολογία, καυστική αίσθηση του χιούμορ, και διεισδυτική παρατηρητικότητα που ξέρει να διακρίνει τις ποικίλες αποχρώσεις της αγάπης και της αδιαφορίας, της γλώσσας, του τοπίου και της ταξικής συμπεριφοράς". (TIME) "Με πρόζα λυρική και υπαινικτική μαζί, ο Ρετσόρι καταθέτει έναν ελεγειακό φόρο τιμής στο παρελθόν που χάνεται και στην απελευθερωτική δύναμη της μνήμης: ένα οικογενειακό φωτογραφικό λεύκωμα πανέμορφα μεταφερμένο σε λέξεις".