Γιώργος Μπρουνιάς

"Χνάρια λαφριά" είναι μια σειρά ποιήματα που λειτουργούν αυτόνομα αλλά διαπνέονται από ένα κοινό αίσθημα. Ότι η ζωή είναι δύσκολη αλλά αξίζει τον κόπο. Έχει στιγμές δυνατής έντασης, που πολλές δεν είναι και κρατούν λίγο, αλλά βοηθούν στη συνέχεια το προχώρημα του δρόμου. Όπως όταν δεχόμαστε απρόσμενα ένα δώρο δίχως να ξέρουμε από πού ή από ποιον, αλλά το βάζουμε στην τσέπη και πηγαίνουμε ελαφρότεροι. Την ανάκληση της εμπειρίας εκείνης που μας συντροφεύει κι όταν την έχουμε ξεχάσει επιχειρούν αυτά τα ποιήματα.