Max Porter

A bold and brilliant short work by the author of Grief is the Thing with Feathers and Lanny. Madrid. Unfinished. Man Dying. A great painter lies on his deathbed. Max Porter translates into seven extraordinary written pictures the explosive final workings of the artist's mind.

Μια γυναίκα πεθαίνει, αφήνοντας πίσω της σύζυγο και δύο μικρούς γιους. Μερικές ημέρες μετά τον θάνατό της, ένα κοράκι χτυπά την πόρτα του σπιτιού τους και δηλώνει ότι θα μείνει μαζί τους όσον καιρό το χρειάζονται. Ο συγγραφέας αφήνει αυτά τα πρόσωπα ανώνυμα: η ζωή τους είναι ανέκφραστη θλίψη, απώλεια και στέρηση. Το κοράκι εγκαθίσταται στα λεπτά όρια ανάμεσα στο φανταστικό και το πραγματικό, προικισμένο με λόγο, θράσος και χιούμορ, για να εκφράσει τον πόνο, να δώσει μορφή στη δυστυχία, την άρνηση και τον θυμό.

Κείμενο ποιητικό, ιδιόμορφο, σπαρακτικό, εναλλάσσει τρεις φωνές: τη φωνή του δυστυχισμένου και μελαγχολικού πατέρα, την ενιαία φωνή των παιδιών και, τέλος, τη φωνή του κορακιού, παρείσακτη, προκλητική, σοβαρή και κωμική, πότε σε αντίστιξη, πότε σχολιάζοντας. Το κοράκι θα γίνει ο έμπιστός τους, ο σύντροφός τους στο παιχνίδι και στη συγγραφή, φύλακας άγγελος και γελωτοποιός τους.

Έργο-χαμαιλέων, όπου οι παραλλαγές της μορφής -αφήγηση, λίστες, θέατρο, μύθος- βρίσκονται σε αρμονία με την απορρύθμιση της ζωής της οικογένειας, γίνονται καθρέφτης των σύνθετων διακυμάνσεων των συναισθημάτων των μελών της. Με ελαφράδα φτερού, η ιστορία της εξημέρωσης του θανάτου, της μαθητείας στη ζωή, της ελευθερίας της φαντασίας και της δύναμης των λέξεων.

Σε απόσταση μίας ώρας από το Λονδίνο, υπάρχει ένα χωριό. Δεν διαφέρει από πολλά άλλα στις μέρες μας: μια παμπ, μια εκκλησία, αγροτόσπιτα με κόκκινα τούβλα, κάποιες εργατικές κατοικίες, και μερικά μεγαλύτερα σπίτια εδώ κι εκεί. Φωνές αναδύονται, όπως θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε, που μιλούν για την αγάπη και την ανάγκη και την εργασία και τον θάνατο και τις βόλτες των σκύλων. Αυτό το χωριό ανήκει στους ανθρώπους που ζουν εκεί, στη γη και στο παρελθόν της γης.
Ανήκει επίσης στον Μακαρίτη γερο-Άκανθο, μια μυθική μορφή που τα μικρά παιδιά τον ζωγράφιζαν κάποτε πράσινο και φυλλώδη, πνιγμένο από βλαστάρια που ξεφυτρώνουν από το στόμα του. Ο Μακαρίτης γερο-Άκανθος ξυπνά έπειτα από έναν θεσπέσιο υπνάκο. Ακούει αυτό το χωριό του εικοστού πρώτου αιώνα, τη συμφωνία των ομιλιών: μεθυσμένες εξομολογήσεις, κουτσομπολιά στην άκρη του δρόμου, μουρμούρα και συζητήσεις σε καθιστικά. Ακούει προσεκτικά, αναζητώντας ένα άτακτο, αιθέριο αγόρι που μετακόμισε πρόσφατα στο χωριό μαζί με τους γονείς του, τον Λάννυ. Αυτό το χιμαιρικό, τολμηρό, παράξενο και εκπληκτικό μυθιστόρημα θα σαγηνεύσει τους αναγνώστες με την αναρχική του ενέργεια, με το μαγευτικό μπέρδεμα μύθου και οικογενειακού δράματος. Το Λάννυ είναι μια ωδή στη δημιουργικότητα, το πνεύμα και τις γενεσιουργές δυνάμεις που τόσο συχνά μοιάζουν να δέχονται επίθεση στον σύγχρονο κόσμο, και εδραιώνει τη φήμη του Πόρτερ ως ενός από τους πιο τολμηρούς και ευαίσθητους συγγραφείς της γενιάς του.