Cesare Pavese

'An astonishing portrait of an innocent on the verge of discovering the cruelties of love... there are whispers here of the future work of Elena Ferrante' Elizabeth Strout, from the introduction'Life was a perpetual holiday in those days...'It's the height of summer in 1930s Italy and sixteen-year-old Ginia is desperate for adventure. So begins a fateful friendship with Amelia, a stylish and sophisticated artist's model who envelops her in a dazzling new world of bohemian artists and intoxicating freedom. Under the spell of her new friends, Ginia soon falls in love with Guido, an enigmatic young painter. It's the start of a desperate love affair, charged with false hope and overwhelming passion - destined to last no longer than the course of a summer. The Beautiful Summer is a gorgeous coming-of-age tale of lost innocence and first love, by one of Italy's greatest writers. 'Pavese, to me, is a constant source of inspiration' Jhumpa Lahiri'One of the few essential novelists of the mid-twentieth century' Susan Sontag'[Pavese writes books of] extraordinary depth where one never stops finding new levels, new meaning' Italo Calvino'For my trip to Los Angeles, I'm packing The Beautiful Summer, a slender account of love in 1930s Italy' Jessie Burton, bestselling author of The Miniaturist and The Muse

Οι Διάλογοι με τη Λευκοθέα είναι ένα εγχείρημα ιδιοσυγκρασιακό και μοναδικό μέσα στο έργο του Τσέζαρε Παβέζε. Ο τίτλος δεν παραπέμπει μόνο στη γνωστή Νηρηίδα, προστάτιδα των Αργοναυτών, αλλά και στο όνομα της γυναίκας που ο ίδιος αγαπούσε ενόσω το έγραφε, από τον Δεκέμβριο του 1945 ως τον Μάρτιο του 1947. Το βιβλίο αποτελείται από είκοσι επτά σύντομους, αλλά γεμάτους ένταση, τραγικούς διαλόγους στους οποίους οι θεοί και οι ήρωες της ελληνορωμαϊκής Αρχαιότητας (από τον Οιδίποδα και τον Τειρεσία μέχρι την Καλυψώ και τον Οδυσσέα, από τον Έρωτα και τον Θάνατο μέχρι τον Αχιλλέα και τον Πάτροκλο) καλούνται να συζητήσουν για τη σχέση του ανθρώπου και της φύσης, το αναπόδραστο της μοίρας, την αναγκαιότητα του πόνου και την αμετάκλητη καταδίκη του θανάτου. Ως πυρήνας του βιβλίου αναδεικνύεται το μεγάλο, σχεδόν υπαρξιακό ενδιαφέρον που έτρεφε ο Τσέζαρε Παβέζε για τη μυθολογία και την εθνολογία. Η έκδοση συμπληρώνεται, μεταξύ άλλων, από σημειώσεις που βρέθηκαν στα χειρόγραφά του και μια επιλογή κριτικών κειμένων. Οι Διάλογοι με τη Λευκοθέα μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά. «Οι Διάλογοι με τη Λευκοθέα αποκαλύπτουν τον ανθρωπιστή Παβέζε, έναν επιστήμονα που έχει αναλύσει όλο τον προηγμένο παγκόσμιο πολιτισμό από την άποψη της ερμηνείας των πρωτόγονων θρησκειών. Και έναν φιλόλογο του οποίου η δημιουργική τεχνική γεννήθηκε από τον εμβριθή προβληματισμό του πάνω στους αρχαίους κλασικούς, με τα γνωστικά εργαλεία ενός σύγχρονου εθνολόγου. Μας προσφέρουν την παθιασμένη εικόνα μιας ανθρωπότητας στο κατώφλι της συνείδησης, που εγκαταλείπει την εποχή της απόλυτης επικοινωνίας με τη φύση, την εποχή των τεράτων και των μεταμορφώσεων, για να νιώσει ξαφνικά αποκομμένη από τα πράγματα. Αυτό την καθιστά ικανή να μεταμορφώνει τη φύση σε ονόματα και θεούς και να αντιμετωπίζει τις αμφιβολίες της μοίρας, της ελευθερίας, του θανάτου». Ίταλο Καλβίνο

Η «ντόλτσε βίτα», όπως τη βλέπει και την κρίνει ένα αυτοδημιούργητο κορίτσι. Η Κλέλια βρίσκεται ξανά στο Τουρίνο. Σε μια άθλια γειτονιά του γεννήθηκε πριν από τριάντα τόσα χρόνια και το εγκατέλειψε νεότατη, ακολουθώντας τον πρώτο της εραστή. Νιώθει πια πετυχημένη. Πίσω της αφήνει αγωνίες, τρέλες, έρωτες κι όλα τα χρόνια του τελευταίου πολέμου, μα τώρα είναι στη διεύθυνση ενός μεγάλου μοδιστράδικου της Ρώμης. Ανεξάρτητη, με δυνατή θέληση, ξέρει τι αξίζουν οι άντρες – «ακόμα κι οι καλύτεροι» –, διαλέγει και δε δεσμεύεται. Επιστρέφοντας στο Τουρίνο, μπαίνει γρήγορα στον κύκλο της πλούσιας κοινωνίας, που πασχίζει να διασκεδάσει την πλήξη της. Τέσσερις κοπέλες κυριαρχούν σ’ αυτό το περιβάλλον. Οι ερωτικές εμπειρίες τους είναι επιδερμικές, με έντονη τη γεύση της παρακμής. Η ανικανοποίητη δίψα της πιο νέας από τις τέσσερις για έναν κόσμο ιδανικό, με αγνές και τίμιες σχέσεις, θα οδηγήσει σε τραγωδία.

"Όλος ο πλούτος της ζωής είναι οι αναμνήσεις που λησμονούμε" έγραφε ο Τσέζαρε Παβέζε. Αυτό τον πλούτο, διασώζει και αποθησαυρίζει στην ποίησή του και μας καλεί να μοιραστούμε. Τα τιμαλφή του είναι εικόνες παιδικές, νεανικά σκιρτήματα, απελπισμένοι έρωτες, προσδοκίες, απογοητεύσεις, ομιχλώδη τοπία του ιταλικού βορρά, το ποτάμι, ο λόφος, ο θάνατος: μνήμες ανθρώπινες και γι' αυτό αιώνιες. Στη σχολή της "ερμητικής" ποίησης που δεσπόζει στα ιταλικά γράμματα με κυρίαρχα τα ονόματα του Ουνγκαρέτι, του Μάνταλε και του Κουασίμοντο (τα τρία Νόμπελ της Ιταλίας), ο Παβέζε -τόσο σημαντικός ως ποιητής όσο και ως πεζογράφος- αντιπαραθέτει μια ποίηση τελείως διαφορετική: η απλή και ρωμαλέα καθημερινή γλώσσα της με τους ευρείς αφηγηματικούς ρυθμούς, ανοίγει δρόμους και προσεγγίζει πραγματικά έναν κόσμο πάσχοντα πληθωρικό και ζωντανό. Η δίγλωσση αυτή έκδοση περιλαμβάνει τις ποιητικές συλλογές του Τσέζαρε Παβέζε "Η δουλειά κουράζει" και "Θα 'ρθει ο θάνατος και θα 'χει τα μάτια σου", καθώς και το δοκίμιό του "Η τέχνη του ποιητή" και τις "Τελευταίες ημερολογιακές σημειώσεις" του πριν την αυτοκτονία.

Το Ωραίο Καλοκαίρι είναι μια ιστορία για τη νιότη: για το πόσο ευάλωτοι είμαστε όταν είμαστε μικροί, για το πόσο `χαζοί`, όπως επαναλαμβάνουν χαρακτηριστικά οι ήρωες αυτού του βιβλίου· για το πόσο εύκολα κλαίμε και γελάμε και για το πώς δεν ξέρουμε να προφυλάξουμε τον εαυτό μας ή για το πώς απλούστατα δε θέλουμε, αλλά δεν πειράζει: στο Ωραίο καλοκαίρι η ευτυχία εναλλάσσεται με την απόγνωση, η τόλμη με τον εξευτελισμό και η φιλία με την προδοσία - και οι εποχές του χρόνου φαίνονται να κυλάνε μαζί με την κατάσταση της ψυχής.