Erri De Luca

On part en montagne pour éprouver la solitude, pour se sentir minuscule face à l'immensité de la nature. Nombreux sont les imprévus qui peuvent se présenter, d'une rencontre avec un cerf au franchissement d'une forêt déracinée par le vent. Sur un sentier escarpé des Dolomites, un homme chute dans le vide. Derrière lui, un autre homme donne l'alerte. Or, ce ne sont pas des inconnus. Compagnons du même groupe révolutionnaire quarante ans plus tôt, le premier avait livré le second et tous ses anciens camarades à la police.
Rencontre improbable, impossible coïncidence surtout, pour le magistrat chargé de l'affaire, qui tente de faire avouer au suspect un meurtre prémédité. Dans un roman d'une grande tension, Erri De Luca reconstitue l'échange entre un jeune juge et un accusé, vieil homme "de la génération la plus poursuivie en justice de l'histoire d'Italie" . Mais l'interrogatoire se mue lentement en un dialogue et se dessine alors une riche réflexion sur l'engagement, la justice, l'amitié et la trahison.

Nous sommes à Naples, dans l’immédiat après-guerre. Un jeune orphelin, qui deviendra plus tard le narrateur de ce livre, vit sous la protection du concierge, don Gaetano. Ce dernier est un homme généreux et très attaché au bien-être du petit garçon, puis de l’adolescent. Il passe du temps avec lui, pour parler des années de guerre et de la libération de la ville par les Napolitains ou pour lui apprendre à jouer aux cartes. Il lui montre comment se rendre utile en effectuant de menus travaux et d’une certaine façon, il l’initie même à la sexualité en l’envoyant un soir chez une veuve habitant dans leur immeuble. Mais don Gaetano possède un autre don : il lit dans les pensées des gens, et il sait par conséquent que son jeune protégé reste hanté par l’image d’une jeune fille entraperçue un jour derrière une vitre, par hasard, lors d’une partie de football dans la cour de l’immeuble. Quand la jeune fille revient des années plus tard, le narrateur aura plus que jamais besoin de l’aide de don Gaetano… Dans la veine de Montedidio, ce nouveau livre du romancier italien s’impose comme un très grand roman de formation et d’initiation.

non-exchangeable & non-refundable

Τέλος καλοκαιριού σε ένα νησί του Τυρρηνικού Πελάγους, στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Ένας έφηβος της μεταπολεμικής γενιάς, που βγαίνει για ψάρεμα σαν να ασκείται σε τέχνη, συναντιέται με ένα κορίτσι μεγαλύτερό του, σημαδεμένο από ένα μυστικό και από τη βαθιά θλίψη για τον πατέρα της που έχασε στον πόλεμο. Μπορεί οι μεγάλοι να μην μιλάνε πια για το παρελθόν, αλλά το αγόρι το νιώθει πάνω του νωπό και διψάει για μια απάντηση. Η απάντηση που του δίνει το κορίτσι είναι καθοριστική σαν γενέθλιος τόπος.

"Συμβαίνει οι άνθρωποι να κάθονται και να μου διηγούνται για τις σκληρές μέρες τους, για ταξίδια, αγρύπνια, πείνα. Πρέπει να υπάρχει μια σιωπή στο πρόσωπό μου που τους καθησυχάζει: δε θα τους διακόψω. Οι γυναίκες όχι, απομονώνονται μεταξύ τους για να διηγηθούν. Οι γυναίκες είναι νησιά. Η Ειρήνη δεν έχει θέση ανάμεσά τους ούτε ανάμεσα στους άντρες".

Τρεις γενιές, μια ταραγμένη εποχή σε μια ταραγμένη χώρα. Κι η ζωή ενός ανθρώπου, απ' τα δέκα του χρόνια μέχρι τη μέση ηλικία, σαν κινηματογραφική ταινία χωρίς διάλειμμα, χωρίς ανάσα, περνάει γοργή, μεστή, μέσα σ' αυτές τις λίγες σελίδες. Το μέστωμα του αγοριού που γίνεται άντρας, βιώνοντας πολέμους, επαναστάσεις, φιλίες, αγάπες, μεγάλες απώλειες και μικρές νίκες.

"Αδύνατο είναι ο ορισμός ενός γεγονότος μία στιγμή προτού συμβεί" Ένας έμπειρος ορειβάτης, που έχει πληρώσει με πολυετή φυλάκιση για τη συμμετοχή του σε αντι-εξουσιαστική οργάνωση, βρίσκεται στο ίδιο ορειβατικό μονοπάτι με τον πρώην συναγωνιστή του και καταδότη του. Και συμβαίνει το αδύνατο· Ο "προδότης" ανασύρεται νεκρός από το βάθος του γκρεμού. Υπάρχει ένοχος; Μέσα από τη διαδικασία μιας ανάκρισης ξεδιπλώνονται δύο διαφορετικές οπτικές της ηθικής, του αγώνα, της προδοσίας. Ανακριτής και κατηγορούμενος μάχονται καθένας για το δικό του δίκαιο. Το Αδύνατο αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά έργα του Erri de Luca, διότι συνδυάζει την ιδιαίτερη λογοτεχνική γραφή του με τον πολιτικό του λόγο.

Ο βασιλιάς των αγριόγιδων έχει κουραστεί. Ανάγκασε για χρόνια το κοπάδι του σε υποταγή, κι αυτόν το Νοέμβρη αναγνωρίζει την παρακμή του - φτάνει η ώρα του διαδόχου. Και ο άντρας έχει γεράσει. Πέρασε άγρια, μοναχικά χρόνια λαθροκυνηγός στα βουνά· εκείνη τη μέρα του Νοέμβρη ξέρει ότι κοντοζυγώνει στο τέρμα. Δύο μοναχικά μέλη από διαφορετικά είδη, στη δύση τους. Γεύτηκαν, πειραματίστηκαν και τώρα χάνονται. Πίσω τους το ανοιχτό αχνάρι ξανακλείνει.

Ένα χειμωνιάτικο βράδυ, σ' ένα μοναχικό, λιτό δείπνο μπροστά στο τζάκι, ο Erri De Luca, ξαναδιαβάζοντας τον Πινόκιο αισθάνεται μια αλλόκοτη πατρότητα. Έτσι αρχίζει ένας μονόλογος που εξελίσσεται σε διάλογο ανάμεσα σ' έναν άντρα που δεν κατάφερε (ή δε θέλησε) ποτέ να γίνει πατέρας και το γιο που δε γεννήθηκε ποτέ. Μέσα από αυτή τη φανταστική και ιδιαίτερα αποκαλυπτική συνομιλία, ο συγγραφέας μιλάει ουσιαστικά για τη δική του ζωή, τις εμπειρίες του και τη φιλοσοφία του. Το "Παιχνίδι της Χήνας", ίσως να είναι το πιο προσωπικό, το πιο βαθύ και εξομολογητικό από όλα τα έργα του.

Το άγαλμα του εσταυρωμένου, ένας γρίφος. Η φύση του, βεβηλωμένη, αποκαλύπτει στην αφή τα μυστικά της. Μια πόλη κοντά στη θάλασσα, ένα συνοριακό χωριό, ένας σκοτεινός, ριψοκίνδυνος έρωτας, κι η λαχτάρα του τεχνίτη ν' αποκρυπτογραφήσει τα μυστικά του αγάλματος, χτίζουν το σκηνικό αυτής της μοναδικής ιστορίας.