[...] Ρόδο με τα αιμάτινα χείλη, ω καταπιόνα της σάρκας, ρόδο με τα αιμάτινα χείλη, αφού γυρεύεις το αίμα μας, μπορούμε ν' αρνηθούμε; πιες το, λουλούδι υποκριτικό, λουλούδι της σιωπής. [...] [...] Συ που με παρηγόρησες μες στη νυχτιά στο Μνήμα δώσε μου το Παυσίλυπο, γιαλό της Ιταλίας, το άνθος που τη γιάτρευε την πένθιμη καρδιά μου, την πέργκολα όπου έσμιγε το Ρόδο και το Κλήμα. [...]