Gustave Flaubert

Emma s’abreuve de romans romantiques qui la font rêver. Quand le médecin de son père, Charles Bovary, la demande en mariage, l’idée même de se marier lui plaît. Mais très vite, elle s’ennuie et une réception au château de Vaubyessard lui montre tout ce que sa vie n’est pas. Pour la sauver de la langueur dans laquelle elle s'enfonce, M. Bovary lui propose de s'installer à Yonville. Elle se rapproche alors dangereusement de Léon, qui lui redonne goût à la vie.

Après la première guerre punique, Carthage est ruinée et ne peut plus payer ses mercenaires, qui décident de se révolter. Au milieu des désordres et des massacres, Mathô, le chef des rebelles, s'éprend de Salammbô, la fille du suffète Hamilcar... Projet à la fois novateur et scandaleux, Salammbô mêle mysticisme et érotisme dans une épopée grandiose. Grâce à une érudition syncrétique, Flaubert réinvente d'une main de maître une civilisation, imagine une vie politique et religieuse, et fait surgir le mirage d'une cité disparue. Entre romantisme et symbolisme, l'Orient barbare et rutilant de ce roman fascinera des générations de lecteurs.

Peut-on dire que ce perroquet fut le seul véritable ami de Félicité? Peut-être. Cette jeune Normande au service de Mme Aubain aura mené une vie sans joie durable. Amoureuse d'un jeune homme qui lui préfère une femme riche, prodiguant son affection à un neveu qui meurt loin d'elle, veillant comme une mère sur la fille de Mme Aubain, qu'une fluxion de poitrine emporte... Aussi, quand elle retrouve son Loulou étendu mort dans sa cage, elle le fait empailler et c'est en croyant le voir voler au-dessus d'elle qu'elle rend son dernier souffle.

Αυτές οι σελίδες μέσα τους κλείνουν μια ολόκληρη ψυχή. Είναι η δική μου; Είναι κάποιου άλλου; Στην αρχή ήθελα να γράψω ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, όπου ο σκεπτικισμός θα έφτανε στο ύστατο σημείο της απελπι­σίας, αλλά λίγο λίγο, γράφοντας, η προσωπική ματιά διαπέρασε την ιστορία, η ψυχή έπιασε την πένα και την έσπασε. Θα προτιμήσω, λοιπόν, το μυστήριο των εικασιών. Όσο για σένα, τίποτα δεν θα εικάσεις. > ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ> ΕΞΩΦΥΛΛΟ> ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Τα νεανικά έργα του Gustave Flaubert (1821-1880), που τοποθετούνται χρονικά από τα δεκατέσσερα ως τα δεκαοχτώ του χρόνια, αναδεικνύουν το γοτθικό και μακάβριο στοιχείο ως ιδιαίτερη συνιστώσα της σκέψης και της ευαισθησίας του νεαρού συγγραφέα, που έζησε την παιδική του ηλικία στο νοσοκομείο όπου χειρουργούσε ο γιατρός πατέρας του.
Ωστόσο, η εμμονή στο βίωμα του θανάτου και στην αλληγορική θεματοποίησή του ενισχύεται από το ρομαντικό κλίμα της εποχής: πόνος, δάκρυα, φαντάσματα, ερείπια, σκελετοί. Έτσι, το φανταστικό συναιρείται με τη μεταφυσική με τρόπο ίσως αρκετά ανεπεξέργαστο ακόμη αλλά ιδιαιτέρως ποιητικό και θεατρικό, στοιχείο που διακρίνεται στα έργα της ωριμότητας: "Μαντάμ Μποβαρί", "Αισθηματική αγωγή", "Σαλαμπό" και άλλα.

Η νέα, όμορφη κι ευφάνταστη Έμμα Μποβαρύ πλήττει στο γάμο της και ασφυκτιά στο μικροαστικό περιβάλλον της επαρχίας. Βρίσκει καταφύγιο στη ρομαντική λογοτεχνία, τις πολυτέλειες και τις αδιέξοδες ρομαντικές περιπέτειες. Μια φαινομενικά απλή ιστορία μικροαστικής ανίας, μέσω της οποίας η αριστοτεχνική γραφή του Φλομπέρ ανέδειξε μια από τις αντιπροσωπευτικές ηρωίδες της νεότερης λογοτεχνίας.

Απ` όλα τα έργα του εξαίσιου συγγραφέα, το εν λόγω είναι ασφαλώς το πιο βαθύ, το πιο ευρύ,
το πιο εμπεριστατωμένο· πιθανόν, όμως, για τους ίδιους ακριβώς λόγους, να είναι και το πιο
ακατανόητο.

Νά ποια είναι η ιδέα και η πλοκή αυτού του παράξενου και εγκυκλοπαιδικού βιβλίου που θα
μπορούσε να φέρει ως υπότιτλο: "Περί της απουσίας μεθόδου στη μελέτη των ανθρώπινων γνώσεων".

Δύο αντιγραφείς που εργάζονται στο Παρίσι, γνωρίζονται τυχαία και συνδέονται με στενή φιλία. Ο ένας κληρονομεί ένα ποσό, ο άλλος εισφέρει τις οικονομίες του· αγοράζουν ένα αγρόκτημα στη Νορμανδία, όνειρο ζωής και των δυωνών, και εγκαταλείπουν την πρωτεύουσα.

Εκεί ξεκινούν μια σειρά μελέτες και πειράματα που αγκαλιάζουν όλες τις γνώσεις της ανθρωπότητας· και τότε αρχίζει να εξελίσσεται το φιλοσοφικό θέμα του έργου.

Στην αρχή επιδίδονται στην κηπουρική, και μετά στη γεωργία, τη χημεία, την ιατρική, την
αστρονομία, την αρχαιολογία, την Ιστορία, τη λογοτεχνία, την πολιτική, την υγιεινή, το μαγνητισμό, τη μαγεία· φτάνουν στη φιλοσοφία, χάνονται στις αφηρημένες έννοιες, πέφτουν στη θρησκεία, αηδιάζουν, αποπειρώνται να μορφώσουν δύο ορφανά, αποτυγχάνουν πάλι και, απογοητευμένοι, απελπισμένοι, ξαναπιάνουν ν` αντιγράφουν όπως παλιά.

Το βιβλίο, επομένως, είναι μια επιθεώρηση όλων των επιστημών, όπως αυτές εμφανίζονται
σε δύο πνεύματα αρκετά διαυγή, μέτρια και απλοϊκά. Ταυτόχρονα, είναι και μια υπέροχη συσσώρευση γνώσης και, κυρίως, μια λαμπρή κριτική όλων των επιστημονικών συστημάτων, έτσι όπως αυτά αντιπαρατίθενται και αλληλοαναιρούνται απ` τις αιώνιες αντιφάσεις των συγγραφέων, τις αντιφάσεις των γεγονότων και τις αντιφάσεις των παραδεδεγμένων και αδιαμφισβήτητων νόμων. Είναι η ιστορία της αδυναμίας της ανθρώπινης διάνοιας, ένας περίπατος στον άπειρο λαβύρινθο της λογιοσύνης μ` ένα μίτο στο χέρι· ο μίτος αυτός είναι η μείζων ειρωνεία ενός θαυμάσιου στοχαστή που διαπιστώνει συνεχώς, στα πάντα, την αιώνια και οικουμενική βλακεία.
(Guy de Maupassant)

Οι "Τρεις ιστορίες" είναι το τελευταίο τελειωμένο έργο του Φλωμπέρ. Τυπώθηκαν το 1877, τρία μόλις χρόνια πριν το θάνατό του. Κανένα έργο του, μέχρι τότε, δεν κλείνει τόση δροσιά, μα και τόση σοφή, κρυφή δουλειά. Οι "Ιστορίες" του έχουν απορρίψει την παλιά φανερή αναζήτηση του εντυπωσιασμού. Κυλούν αβίαστα, ο αναγνώστης δεν νιώθει κανένα χέρι να τον καθοδηγεί. Κανένα παραφόρτωμα. Και η καθεμία τους καλύπτει και από μια πτυχή της έμπνευσής του: Τη ρεαλιστική απεικόνιση της εποχής του, το έπος, την ιστορική αναστήλωση.