James Joyce

A Portrait of the Artist as a Young Man represents the transitional stage between the realism of Joyce's Dubliners and the symbolism of Ulysses, and is essential to the understanding of the later work. This novel is a highly autobiographical account of the adolescence of Stephen Dedalus, who reappears in Ulysses, and who comes to realize that before he can become a true artist, he must rid himself of the stultifying effects of the religion, politics and essential bigotry of his background in late 19th century Ireland.

Non exchangeable - non refundable

non-exchangeable & non-refundable

Βρόμικο, βλάσφημο, άσεμνο και τελικά αδιάβαστο έχει χαρακτηριστεί το βιβλίο του Τζόυς Ulysses (Οδυσσέας) από πολλούς. «Είναι ένα βιβλίο στο οποίο όλοι μας χρωστάμε και από το οποίο κανείς μας δεν μπορεί να ξεφύγει», γράφει ο Τόμας Έλιοτ. Όπως και να έχει, είναι ένα βιβλίο που έφερε επανάσταση στη λογοτεχνία και στον τρόπο που τη βλέπουμε σήμερα. Ένα βιβλίο όπου ο ιρλανδικός λυρισμός και η ιρλανδική χυδαιότητα φθάνουν στα άκρα, συνθέτοντας ένα απολλώνιο και διονυσιακό αμάλγαμα. Στον Οδυσσέα ο Τζόυς καταγράφει τις σκέψεις και τις πράξεις πραγματικών ανθρώπων, ακόμη και τις πιο αισχρές και άσεμνες. Στην προσπάθειά του να δημιουργήσει έναν νεωτερικό, μοντέρνο ήρωα, επιστρέφει στο ομηρικό έπος της Οδύσσειας και αποδομεί τον Έλληνα ήρωα, τον πολύτροπο Οδυσσέα, σε μια παρωδία «περιπλανωμένου Ιουδαίου». Στη θέση ομηρικού Οδυσσέα τοποθετεί τον Οδυσσέα-Μπλουμ, που τον χαρακτηρίζουν ταπεινές ανθρώπινες δραστηριότητες και ιδιότητες, οι οποίες και περιγράφονται λεπτομερώς στο έργο. Με το βλέμμα του Οδυσσέα, το Δουβλίνο στις 16 Ιουνίου του 1904, μια μέρα κοινή όπως όλες οι άλλες, ίσως όχι κοινή για τον Τζόυς (τη μέρα αυτή είχε το πρώτο ραντεβού με τη Νόρα Μπάρνακλ, με την οποία συζούσε 30 χρόνια πριν την παντρευτεί), γίνεται το σύμπαν των ανθρώπων, της ιστορίας, της θρησκείας, του πατριωτισμού, της λαγνείας, της προδοσίας. Σχεδόν κάθε μορφή ανθρώπινης εμπειρίας, σκέψεων, συναισθημάτων, αναμνήσεων ρέει, με την τεχνική του εσωτερικού μονολόγου, στο ρεύμα του υποσυνείδητου και εκβράζεται περιγράφοντας την πραγματική ζωή της πόλης και των ανθρώπων της, σε μια μέρα. Το βιβλίο είναι ένας καθρέφτης κρατημένος μπροστά στη ζωή, καμωμένος από λέξεις που μιλάνε για όλα τα «ανθρώπινα». Προθέσεις, επιθυμίες, κρυφές και φανερές, βίτσια, λαχτάρες, όνειρα, ματαιώσεις, ελπίδες ξεπετάγονται μέσα από χάσματα που αφήνουν οι λέξεις, απεικονίζοντας τη ζωή όπως είναι: κατακερματισμένη, παραμορφωμένη, θολή, διασπασμένη.

Μια χριστουγεννιάτικη οικογενειακή γιορτή θα γίνει η αιτία να συνειδητοποιήσει ο Γκάμπριελ Κόνροϊ πόσο ερωτευμένος είναι με τη γυναίκα του. Ανυπομονεί να βρεθούν μόνοι για να μοιραστεί μαζί της τα συναισθήματά του. Μια αποκάλυψη της Γκρέτα, όμως, θα τον φέρει αντιμέτωπο με το παρελθόν της.
Πώς μπορεί ένας σύζυγος να συναγωνιστεί τη θύμηση ενός άλλου άντρα που δεν υπάρχει πια; Πόσο μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή μας "Οι Νεκροί";
"Οι Νεκροί" συγκαταλέγονται στους "Δουβλινέζους". Πρόκειται για το τελευταίο από τα δεκαπέντε διηγήματα που έγραφε ο Τζόις με επίκεντρο μια πόλη που χαρακτηρίζεται από ηθική παράλυση, από τον εν ζωή θάνατο. Με γραφή έντονα συμβολική, ο συγγραφέας βαθαίνει στους ήρωές του, δίνοντας στον αναγνώστη μια αριστοτεχνική αποτύπωση της εποχής καθώς και των χαρακτήρων που την πλαισιώνουν. 

Πριν από ακριβώς πενήντα χρόνια, τον Ιανουάριο του 1968, εκδόθηκε ένα άγνωστο ως τότε έργο του Τζέιμς Τζόις (1882-1941), το "Giacomo Joyce". Θέμα του έργου, ο κρυφός έρωτας ενός καθηγητή αγγλικών, περσόνα του ίδιου του Τζόις, προς μια (ίσως και περισσότερες) μαθήτριά του στην Τεργέστη λίγο πριν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το μεταιχμιακό αυτό έργο, μέσα στις λίγες γριφώδεις, πλην πυκνές σε αισθητικό, κοινωνικό και ηθικό νόημα σελίδες του, επιτρέπει στον αμύητο στην τζοϊσική τέχνη όχι μόνο να απολαύσει αλλά και να εξοικειωθεί με τη "γραμματική και το συντακτικό" του πιο επιδραστικού και απαιτητικού συγγραφέα στον 20ό αιώνα. Κι αυτό επειδή το Giacomo χαρακτηρίζει η αισθαντική γοητεία της Μουσικής Δωματίου, η κοινωνική ανάλυση των Δουβλινέζων, το υπαρξιακό δράμα του Πορτρέτου, η ηθική τόλμη των Εξορίστων, η ρηξικέλευθη λογοτεχνικότητα του Ulysses και η προκλητική αυθάδεια του Finnegans Wake.

Στον παρόντα τόμο αυτή η διάσταση του έργου γίνεται κατανοητή με τον καλύτερο τρόπο: όχι μόνο με τη νέα σύγχρονη μετάφραση του έργου, αλλά και χάρη στην αναλυτική Εισαγωγή και τα διευκρινιστικά Ερμηνευτικά Σχόλια που ο Άρης Μαραγκόπουλος, οπλισμένος με εξαντλητική βιβλιογραφική σκευή, το τεκμηριώνει και παρουσιάζει στον Έλληνα αναγνώστη.

ΤΟ ΚΟΝΑΚΙ ΤΟΥ ΦΙΝ είναι ένα βιβλίο-πανδοχείο, φτιαγμένο με κόκκινα τούβλα και παράξενες λέξεις, υπάρχει ακόμη στο Δουβλίνο αλλά το συναντούμε και ως γέφυρα ανάμεσα στο αριστούργημα του Οδυσσέα και το σχεδόν απροσπέλαστο έπος `Η αγρύπνια των Φίνεγκαν`. Εκτός από οδοιπόρους, ταξιδιώτες και περαστικούς, ΤΟ ΚΟΝΑΚΙ ΤΟΥ ΦΙΝ στεγάζει δέκα σύντομα, συνεκτικά και περιεκτικά πεζογραφήματα που ο Τζόις έγραψε το 1923, περίπου έξι μήνες μετά τον Οδυσσέα και λίγο προτού αρχίσει να υποψιάζεται ευκρινώς τη μακρόπνοη σύνθεση της `Αγρύπνιας των Φίνεγκαν`, του πιο ουσιωδώς ιρλανδικού μνημείου που έχουμε, πλάι στο περίφημο Book of Kells. Έτσι, οι δέκα αυτές αφηγήσεις αποτελούν ένα άτυπο πρόπλασμα της `Αγρύπνιας` καθώς επιχειρούν να αποδώσουν στιγμιότυπα από την ιρλανδική ιστορία και μυθολογία τα οποία απλώνονται σε έναν ορίζοντα 1.500 χρόνων. Το αποτέλεσμα είναι σύντομα, πυκνά και εύστοχα κομμάτια υψηλής -και ξεκαρδιστικής- πρόζας που λειτουργούν εξίσου αυτόνομα όσο και ως εισαγωγή σε ερμηνευτικά κλειδιά και γλωσσικούς κώδικες που απαντούν ξανά στην `Αγρύπνια των Φίνεγκαν`. Δέκα έπη-μινιατούρες, η ωραία σπορά ενός ερωτευμένου μεγαλοφυούς που έμελλε να συνθέσει, λίγο αργότερα, το πλέον μεγαλειώδες βιβλίο όλων των εποχών.