Γιάνης Βαρουφάκης

Αν το 2008 είχαµε αφήσει τον καπιταλισµό να καταρρεύσει, θα µπορούσε να τον έχει αντικαταστήσει σήµερα µια αυθεντικά ελεύθερη και δίκαιη κοινωνία; Με τι θα έµοιαζε; Ποιοι θα την οικοδοµούσαν; Βρισκόµαστε στο 2025. Τέσσερα χρόνια µετά την πανδηµία, τρεις φίλοι τυχαία ανακαλύπτουν ότι το 2008 ο χωροχρόνος χωρίστηκε σε δύο τροχιές. Τη δική µας. Κι ένα Άλλο Τώρα, όπου τα γεγονότα του 2008 πήραν εντελώς διαφορετική τροπή, οδηγώντας σ’ έναν κόσµο αντίστοιχο µεν µε τον δικό µας, αλλά εντυπωσιακά εκδηµοκρατισµένο. Χωρίς αφεντικά. Χωρίς τράπεζες. Χωρίς χρηµατιστήρια. Χωρίς ψηφιακούς κολοσσούς. Χωρίς δισεκατοµµυριούχους. Χωρίς κρατικό αυταρχισµό. Οι τρεις φίλοι –η Αµερικανίδα Εύα, νεοφιλελεύθερη οικονοµολόγος, η Αγγλίδα Άιρις, µαρξίστρια-φεµινίστρια και µονίµως αντιφρονούσα, και ο Κρητικός Κώστας, ιδιοφυΐα µηχανικός ψηφιακών τεχνολογιών που σιχαίνεται τη δύναµη της Big Tech– µελετούν µε ανοιχτό το στόµα την παγκόσµια τεχνο-εξέγερση του 2009-2013 που, στο Άλλο Τώρα, γέννησε τη διεθνή, µετακαπιταλιστική συγκυρία. Εξετάζουν µανιωδώς την παράλληλη κοινωνία όπου οι εταιρείες ανήκουν ισότιµα σ’ όλους τους εργαζόµενους, το βασικό εισόδηµα καθώς κι ένα βασικό κληροδότηµα είναι δικαιώµατα κάθε ανθρώπου, η στέγη κοινωνικοποιείται και οι αγορές είναι περισσότερο ελεύθερες τώρα που ο καπιταλισµός πέθανε. Κάπου εκεί, όµως, οι τρεις φίλοι καλούνται να πάρουν µια σκληρή απόφαση που τους φέρνει µπροστά σε αµείλικτο δίληµµα. Ρηξικέλευθο τόσο στη µορφή όσο και στο όραµά του, Το Άλλο Τώρα συνδυάζει την επιστηµονική φαντασία και τον πλατωνικό διάλογο µε τη λογοτεχνία για να δείξει ότι υπάρχει εναλλακτική στον καπιταλισµό, ενώ ταυτόχρονα µας φέρνει αντιµέτωπους µε το µεγαλύτερο ερώτηµα: Μέχρι πού είµαστε διατεθειµένοι να φτάσουµε για να την κατακτήσουµε; «Οραµατικό, προκλητικό, καινοτόµο». Alfonso Cuarón Είπαν για Το Άλλο Τώρα: «Ένα έργο-ορόσηµο... Το όραµα µιας νέας κοινωνίας που σκέφτεται διαφορετικά είναι ίσως το πιο σηµαντικό πράγµα που µπορεί να προσφέρει ένας καλλιτέχνης αυτή τη στιγµή». Brian Eno «Συνδυάζοντας ένα προκλητικό νοητικό πείραµα µ’ ένα βαθιά καινοτόµο αφήγηµα επιστηµονικής φαντασίας, ο Γιάνης Βαρουφάκης µάς ζητά να σκεφτούµε πώς η ανθρωπότητα µπορεί να εξισορροπήσει την ελευθερία µε τη δικαιοσύνη, επιτρέποντάς µας, όµως, να βγάλουµε τα δικά µας συµπεράσµατα». Alfonso Cuarón «Το Άλλο Τώρα είναι ένα µετακαπιταλιστικό εγχειρίδιο που ταυτόχρονα θέτει το ερώτηµα: Αρκεί η υπέρβαση του καπιταλισµού; […] Η ανάγνωσή του είναι µια υπενθύµιση πως ένα τροµακτικό µέλλον δεν είναι αναπόφευκτο». The Monthly «Το Άλλο Τώρα δεν είναι µόνο ένα εξαιρετικό ανάγνωσµα – είναι µια σηµαντική κατάθεση στη λογοτεχνία της κοινωνικής αλλαγής». The Wire «Το συστήνω ανεπιφύλακτα. Αν αναζητάτε µια αίσθηση αισιοδοξίας, µια αίσθηση πολιτικής δυνατότητας, αυτό το βιβλίο είναι πολύ σηµαντικό». Owen Jones - σχολιαστής The Guardian Είπαν για τον Γιάνη Βαρουφάκη και τα βιβλία το «Ευκολοδιάβαστο, βαθιά ανθρώπινο και εντυπωσιακά πρωτότυπο το βιβλίο [Μιλώντας στην κόρη µου] µε το οποίο ο Βαρουφάκης προσκαλεί τους αναγνώστες να εισβάλουν στα κάστρα των “ειδικών” της οικονοµικής ορθοδοξίας και να ανακτήσουν αυτά που τους ανήκουν. Ένα ισχυρό εργαλείο δηµοκρατίας στην κατάλληλη ιστορική στιγµή». Naomi Klein «Όσα γράφει για την ευρωπαϊκή κρίση φανερώνουν οικουµενικές αλήθειες για τη δηµοκρατία, τον καπιταλισµό και την κοινωνική πολιτική…» The Guardian «Το να χαρακτηρίσουµε [το Ανίκητοι ηττηµένοι] ως το καλύτερο βιβλίο-µαρτυρία που έχει γραφτεί σχετικά µε την κρίση της ευρωζώνης θα υποτιµούσε τη σπουδαιότητά του. Είναι µια συγκλονιστική καταγγελία της τρέχουσας κατάστασης της Ευρώπης και µια συναρπαστική, εκ των έσω καταγραφή της λογικής της µεταρρυθµιστικής πολιτικής και των ορίων της, καθώς και των λόγων που τελικά η πολιτική αυτή συνεχίζει να εφαρµόζεται». Adam Tooze «Ένας πανέξυπνος άνθρωπος που στο βασικό του επιχείρηµα σχετικά µε το τι συµβαίνει στην Ευρώπη νοµίζω πως έχει απόλυτο δίκιο». Martin Wolf, Financial Times «Ένας από τους ήρωές µου. Όσο υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Βαρουφάκη, υπάρχει ελπίδα». Slavoj Žižek

Τι συνέβη όταν ένας μικρός λαός αποφάσισε να αποδράσει από τη μόνιμη χρεοδουλοπαροικία που ερημοποιεί τη χώρα του;

Οι "Ανίκητοι ηττημένοι" είναι όλοι εκείνοι που το 2015 ξεπέρασαν τον φόβο του βαθέoς κατεστημένου και έφεραν την "Ελληνική Άνοιξη". Το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη ρίχνει φως στη μεθοδικότητα με την οποία ηττήθηκε η "Ελληνική Άνοιξη", με παράπλευρη απώλεια την απαξίωση και σταδιακή αποδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Brexit κτλ.). Όμως καταδεικνύει και κάτι άλλο: Πως, παρά την ήττα τους, η "Ελληνική Άνοιξη" των Ανίκητων Ηττημένων έβαλε τις βάσεις για μια "Ευρωπαϊκή Άνοιξη", αναδεικνυόμενη έτσι σε σοφή επένδυση στο μέλλον μιας βιώσιμης Ελλάδας εντός μιας δημοκρατικής Ευρώπης, για την οποία αξίζει κανείς να μάχεται.

Αφιερωμένο σε όσους πασχίζουν για τον έντιμο, λογικό συμβιβασμό, αλλά προτιμούν να ισοπεδωθούν παρά να καταλήξουν συμβιβασμένοι, το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη έχει τουλάχιστον τρεις αναγνώσεις:

- Χρονικό των γεγονότων του 2015, όταν οι δανειστές της χώρας ρίσκαραν την ακεραιότητα της Ευρώπης για να αναπαραγάγουν την άνομη εξουσία τους, επεκτείνοντας στο διηνεκές τη γενικευμένη πτώχευση της ελληνικής κοινωνίας.

- Εξιστόρηση ενός ακόμα "επεισοδίου" της ελληνικής ιστορίας όπου η διάσπαση του εσωτερικού μετώπου έφερε την ήττα.

- Καταγραφή συναρπαστικών συζητήσεων με ανθρώπους που καθορίζουν τις τύχες μας, όπως τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, την Κριστίν Λαγκάρντ, τον Μάριο Ντράγκι, τον Εμμανουέλ Μακρόν, τον Μπαράκ Ομπάμα.

Ίσως όμως η πιο ενδιαφέρουσα ανάγνωση κινείται γύρω από άλλον, εντελώς διαφορετικό, άξονα που θυμίζει περισσότερο αρχαία ή σαιξπηρική τραγωδία: Εμβάθυνση στο δράμα ανθρώπων με εξουσία μεγάλη, που όμως καταλήγουν ανήμπορα πλάσματα πιασμένα στην παγίδα που τους έστησε η θεσμική τους ισχύς.

Η συστηματική άρνηση των πραγματικών αιτίων της ευρωπαϊκής κρίσης γέννησε μια τιτάνια μάχη με θύματα την ακεραιότητα και την ψυχή της Ευρώπης. Στη μάχη αυτή ηττώνται καθημερινά οι δυνάμεις της λογικής και του ανθρωπισμού και θριαμβεύουν ο αυταρχισμός, η ανισότητα, μία μορφή δήθεν λιτότητας που υπονομεύει την ίδια της τη λογική. Ως αποτέλεσμα, οι φυγόκεντρες δυνάμεις που αποδομούν την Ευρωπαϊκή Ένωση ενισχύονται – με το Brexit να δίνει απλά πρόγευση του τι θα ακολουθήσει. Το αποτέλεσμα αυτής της τιτάνιας σύγκρουσης όχι μόνο θα κρίνει το μέλλον της ηπείρου μας, αλλά και θα αποδειχθεί κρίσιμο για την υφήλιο. Η νίκη του ορθολογισμού, της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού στην Ευρώπη είναι, άλλη μια φορά, διακύβευμα για όλον τον κόσμο.

Στο νέο του βιβλίο, ο Γιάνης Βαρουφάκης αφηγείται τη δημιουργία της ευρωζώνης πάνω στα ερείπια του εντυπωσιακού μεταπολεμικού οικονομικού συστήματος που έστησαν, ως επέκταση του Νιου Ντηλ, οι επίγονοι του προέδρου Ρούσβελτ. Αντίθετα με εκείνη τη νομισματική και οικονομική ένωση (το Μπρέτον Γουντς), η ευρωζώνη οικοδομήθηκε σαθρά, με τρόπο που τη μετέτρεψε γρήγορα σε πυραμιδικό σχήμα (ιδιωτικού και δημόσιου) χρέους, με χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία στον ρόλο του μονίμως αφερέγγυου δανειολήπτη.

Το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη Η αρπαγή της Ευρώπης σκύβει προσεκτικά και μεθοδικά πάνω στην πρόσφατη ευρωπαϊκή μας ιστορία, παραθέτοντας εφικτές λύσεις και αναδεικνύοντας τη μεταμορντέρνα έκδοση της δεκαετίας του 1930 που καραδοκεί εάν κάνουμε το λάθος να πιστέψουμε πως οι μόνες μας επιλογές είναι είτε η υποταγή στις διάφορες τρόικες είτε η διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το 2009 το ελληνικό κράτος πτώχευσε. Ευρώπη και Αθήνα είχαν την επιλογή μεταξύ της Αλήθειας και της Άρνησης. Επέλεξαν την Άρνηση που, για να συντηρείται, απαιτούσε το μεγαλύτερο δάνειο της παγκόσμιας ιστορίας στο πιο πτωχευμένο κράτος, υπό τον όρο ότι θα συρρικνωθεί βάναυσα το εθνικό εισόδημα! Το παράλογο αυτό δάνειο μεταμφιέστηκε ως έκφραση της ευρωπαϊκής... αλληλεγγύης. Στην πραγματικότητα, στόχος του ήταν η κυνική μεταφορά αμύθητων ζημιών από τις τράπεζες στα κράτη, πριν καταλήξουν στους ώμους των πιο αδύναμων εκ των πολιτών.Έτσι οικοδομήθηκε η Μνημονιακή Ελλάδα. Τρία ήταν τα "οικοδομικά υλικά": τοξικά δάνεια, η πλάνη περί μονοδρόμου, και ο φόβος της σύγκρουσης με την Πτωχοτραπεζοκρατία που επιστράτευσε, διατηρώντας τα εν ζωή, τα πτωχευμένα μέσα "ενημέρωσης". Σήμερα, το καθεστώς που οικοδόμησε τη Μνημονιακή Ελλάδα διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι "το Μνημόνιο τελειώνει". Αν ήταν έτσι, το βιβλίο τούτο, που καταγράφει τη "γένεσή" της μέσα από (ξαναδουλεμένα) κείμενα γραμμένα την περίοδο 2006-14, δεν θα είχε εκδοθεί.

"Δεν υπάρχει μεγαλύτερος σύμμαχος στην μελαγχολία από την απραξία. Και καμία γιατρειά καλύτερη από την πράξη". Τάδε έφη το 1621 ο Robert Burton στο κλασσικό του βιβλίο "Η ανατομία της μελαγχολίας". Ήταν το βιβλίο που διάβαζε κάθε πρωί, για να βρει το κουράγιο να σηκωθεί από το κρεββάτι του, ο μελαγχολικός Dr. Johnson. Και ποια "πράξη" επέλεξε ο Dr. Johnson ώστε να αποδράσει από την μελαγχολία που τον καταδυνάστευε; Την λεξικογραφία. Την καταγραφή και απόδοση των όρων που συνιστούσαν τον καθημερινό αγώνα να εκφράζουμε, και να διαμορφώνουμε, τις σκέψεις μας. Έτσι, εν έτει 1755, προέκυψε ίσως το γνωστό, και ακόμα απολαυστικό, λεξικό του Dr. Johnson. Με αυτό καταπολέμησε την μελαγχολία του αλλά και άσκησε κριτική. Παραδείγματος χάριν, ορίζει τον αντίστοιχο ΦΠΑ της εποχής του ως εξής: "Ένας μισητός φόρος επί αγαθών ο οποίος επιλέγεται όχι από δίκαιους κριτές των αξιών αλλά από φουκαράδες στην δούλεψη εκείνων που κερδίζουν από την είσπραξή του." Σήμερα, εδώ στην Ελλάδα της Κρίσης, η μελαγχολία ξεπέρασε τα όρια του ατομικού και κινδυνεύει να μολύνει το σώμα της κοινωνίας ολόκληρης. Η πράξη, όπως έλεγε ο Burton, είναι η καλύτερη γιατρειά. Συλλογικά και ατομικά. Το λεξικό τούτο αποτελεί μία από αυτές τις μικρές, ατομικές πράξεις. Από την μία, εξηγεί τους όρους που αιωρούνται παντού (CDS, spreads κλπ) ενώ από την άλλη, στον δρόμο που χάραξε ο Dr. Johnson, η λεξικογραφική προσπάθεια που κρατάτε στα χέρια σας ελπίζει να διαταράξει την κοινή μας μελαγχολία θέτοντας τους όρους της Κρίσης στο φως της κριτικής.

Μια τολμηρή και ρηξικέλευθη, απλή στη σύλληψη, μετριοπαθής στην εκτέλεση, Πρόταση τεσσάρων Μέτρων, τεσσάρων βημάτων για την επίλυση της Κρίσης του Ευρώ. Μιας κρίσης με έντονη κοινωνική και ανθρωπιστική διάσταση, που ισοπεδώνει ανθρώπους και κράτη, οξύνει το αδιέξοδο, εκτρέφει επικίνδυνα τον εθνικισμό και αποσυνθέτει την «Ευρώπη των λαών», απειλώντας την ίδια της την ύπαρξη. Μιας κρίσης που ενισχύεται από τα εφαρμοζόμενα για την καταπολέμησή της μέτρα, τα οποία όμως παρουσιάζονται ως μονόδρομος. Η Μετριοπαθής Πρόταση των τριών οικονομολόγων, του Γιάνη Βαρουφάκη, του James K. Galbraith και του Stuart Holland, δεν είναι απλώς μια φιλόδοξη οικονομοτεχνική ανάλυση. Δείχνει στους λαούς της Ευρώπης ότι υπάρχει λελογισμένη, αποτελεσματική, άμεσα εφαρμόσιμη εναλλακτική πρόταση για την επίλυση της κρίσης. Και αποκαθιστά σε όλους μας την αυτοπεποίθηση που απαιτείται για να θέσουμε τους Ευρωπαίους ηγέτες προ των ευθυνών τους.

Όποιος δεν µπορεί να εξηγήσει µε απλά λόγια δύσκολες έννοιες σε νέους ανθρώπους απλά δεν τις κατανοεί αρκετά καλά ο ίδιος. Αυτό ισχύει τόσο στην περίπτωση των Μαύρων Τρυπών στα πέρατα του Σύµπαντος όσο και σε εκείνη των µαύρων τρυπών του δηµόσιου χρέους και των τραπεζικών ζηµιών. Το βιβλίο τούτο πασχίζει λοιπόν να παραθέσει µια αφήγηση για την οικονοµία που η κόρη του συγγραφέα δεν θα τη βαριόταν και η οποία, παράλληλα, θα εξηγούσε δύο πράγµατα: πώς προέκυψε ο σύγχρονος κόσµος µας και γιατί οι θεωρίες των οικονοµολόγων είναι µέρος των προβληµάτων -και όχι των λύσεων- που γεννά ο κόσµος αυτός. Θέτει, και απαντά, προκλητικά ερωτήµατα, όπως: - Γιατί εισέβαλαν οι Βρετανοί αποικιοκράτες στην Αυστραλία και όχι οι Αβορίγινες στην Αγγλία; - Πότε και πώς γεννήθηκε η πρωτοκαθεδρία του κέρδους; - Γιατί δεν θα υπήρχε ποτέ πλούτος χωρίς χρέος; - Από πού προκύπτει η εξοργιστική εξουσία των τραπεζιτών; - Τι κρύβεται πίσω από τις οικονοµικές κρίσεις; - Υπάρχει ελπίδα η ανθρωπότητα να πάψει να λειτουργεί ως ανόητος ιός που σκοτώνει τον οργανισµό στον οποίο ζει; - Τι είναι το χρήµα και γιατί έχει "ανάγκη" τη δηµοκρατία; Όπως ο ίδιος ο συγγραφέας αναφέρει: "Αν και δεν εστιάζει στην ελληνική καθημερινότητα των τελευταίων, θλιβερών ετών, το βιβλίο πραγματεύεται τα μεγάλα ζητήματα της κοινωνικής οικονομίας που αγγίζουν όλους τους ανθρώπους, παντού, αλλά με τρόπο που, όποιος αναγνώστης θέλει, μπορεί να χρησιμοποιήσει ώστε να δει με διαφορετικό μάτι την πρόσφατη κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας εν μέσω μιας Ευρώπης σε κρίση, σ' έναν κόσμο που αδυνατεί να ισορροπήσει. Ακόμα, θα διακρίνει τους λόγους που οι κρατούντες αρνούνται πεισματικά να λάβουν τις αποφάσεις που θα έφερναν τη λύτρωση των κοινωνιών μας στην Ευρώπη, στην Ελλάδα, παγκοσμίως".

Όποιος δεν µπορεί να εξηγήσει µε απλά λόγια δύσκολες έννοιες σε νέους ανθρώπους απλά δεν τις κατανοεί αρκετά καλά ο ίδιος. Το βιβλίο τούτο πασχίζει λοιπόν να παραθέσει µια αφήγηση για την οικονοµία που η κόρη του συγγραφέα δε θα τη βαριόταν και η οποία, παράλληλα, θα εξηγούσε δύο πράγµατα: πώς προέκυψε ο σύγχρονος κόσµος µας και γιατί οι θεωρίες των οικονοµολόγων είναι µέρος των προβληµάτων –και όχι των λύσεων– που γεννά ο κόσµος αυτός. Θέτει, και απαντά, προκλητικά ερωτήµατα, όπως: - Πότε και πώς γεννήθηκε η πρωτοκαθεδρία του κέρδους; - Γιατί δε θα υπήρχε ποτέ πλούτος χωρίς χρέος; - Από πού προκύπτει η εξοργιστική εξουσία των τραπεζιτών; - Τι κρύβεται πίσω από τις οικονοµικές κρίσεις; - Υπάρχει ελπίδα η ανθρωπότητα να πάψει να λειτουργεί ως ανόη-τος ιός που σκοτώνει τον οργανισµό στον οποίο ζει; - Τι είναι το χρήµα και γιατί έχει «ανάγκη» τη δηµοκρατία; Αν και δεν εστιάζει στην ελληνική καθηµερινότητα των τελευταίων, θλιβερών ετών, το βιβλίο πραγµατεύεται τα µεγάλα ζητήµατα της κοινωνικής οικονοµίας που αγγίζουν όλους τους ανθρώπους, παντού, αλλά µε τρόπο που µπορεί κάποιος να χρησιµοποιήσει ώστε να δει µε διαφορετικό µάτι την πρόσφατη κατάρρευση της ελληνικής οικονοµίας, καθώς και τους λόγους για τους οποίους οι κρατούντες αρνούνται πεισµατικά να λάβουν τις αποφάσεις που θα έφερναν τη λύτρωση των κοινωνιών µας στην Ευρώπη, στην Ελλάδα, στον κόσµο όλο.

Στο βιβλίο αυτό ο Γιάνης Βαρουφάκης αναλύει, µε τη µορφή µιας µακράς επιστολής στον πατέρα του, πώς ο καπιταλισµός δολοφονήθηκε από κάτι πολύ χειρότερο που πήρε τη θέση του. Τον καπιταλισµό τον σκότωσε το ίδιο το κεφάλαιο! Όχι το παραδοσιακό κεφάλαιο (βιοµηχανικές µηχανές, κοµπιούτερ κτλ.), αλλά µια µετάλλαξη του κεφαλαίου: µηχανές δικτυωµένες µέσω του «υπολογιστικού νέφους» (ένα είδος «νεφο-κεφαλαίου») που τρέχουν αλγόριθµους σχεδιασµένους και να διαµορφώνουν τις καταναλωτικές µας επιθυµίες και να τις ικανοποιούν άµεσα, παρακάµπτοντας έτσι τους δύο πυλώνες του καπιταλισµού: Αγορά και Κέρδος. Μπαίνοντας σε ιστοσελίδες όπως Amazon κτλ., βγαίνουµε από τις αγορές και εισερχόµαστε σε πλατφόρµες συναλλαγών που θυµίζουν ψηφιακά φέουδα (ή νεφο-φέουδα) των οποίων οι ιδιοκτήτες, η νέα άρχουσα τάξη, χρεώνουν τους παραγωγούς τεράστιες προσόδους για να τους δώσουν πρόσβαση σε εµάς. Όσο για εµάς, µε κάθε µας κλικ και καθετί που «ανεβάζουµε», τους προσφέρουµε δωρεάν εργασία, όπως οι κολίγοι επί φεουδαρχίας. Και την προσφέρουµε µε ενθουσιασµό! Αυτό δεν είναι καπιταλισµός. Καλώς ήλθατε στην τεχνοφεουδαρχία! Τον αντίκτυπο της τεχνοφεουδαρχίας τον βιώνουµε παντού. Είναι η ταφόπλακα τόσο της σοσιαλδηµοκρατίας όσο και του φιλελευθερισµού. Μεγεθύνει την οικονοµική κρίση. Καθιστά αδύνατη την αντιµετώπιση της κλιµατικής κρίσης. Τροφοδοτεί τον Νέο Ψυχρό Πόλεµο µεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Δανειζόµενος από την ποίηση του Ησιόδου και του Οµήρου, αλλά και από τον χολλυγουντιανό Batman ή τους Mad Men, ο Βαρουφάκης αναλύει πώς το νεφοκεφάλαιο κατάφερε να υποδουλώσει τον νου µας και να απογειώσει την εκµεταλλευτική του εξουσία εγχώρια και διεθνώς – αλλά και πώς µπορούµε να απελευθερωθούµε από την τεχνοφεουδαρχία του.

"Το βιβλίο αυτό είναι μια από εκείνες τις πολύ σπάνιες εκδόσεις για την οποία μπορεί κανείς να πει ότι είναι επείγουσα, έγκαιρη και απολύτως απαραίτητη". Terry Eagleton Τι έφταιξε τελικά; Η απληστία; Οι πολιτικοί; Οι τράπεζες; Εμείς οι ίδιοι; Πολλά έφταιξαν και δύσκολα κάποιος μπορεί να πείσει ότι δεν προσέθεσε κι εκείνος το λιθαράκι του στο οικοδόμημα της Κρίσης. Όμως όλα αυτά είναι υποσημειώσεις σε ένα μεγαλοπρεπέστερο, σχεδόν μυθολογικό, δράμα. Ένα οικουμενικό έπος οι ρίζες του οποίου ξεκινούν στη Μεγάλη Ύφεση του 1929 προτού επεκταθούν στη δεκαετία του '70. Τότε ήταν που, όπως οι Αθηναίοι είχαν αναγκαστεί να τρέφουν με απαίσιους "φόρους υποτέλειας" το έγκλειστο στο Λαβύρινθο κτήνος, έτσι κι ο υπόλοιπος κόσμος άρχισε να χρηματοδοτεί τον αδηφάγο Παγκόσμιο Μινώταυρο - τα αμερικανικά ελλείμματα. Τώρα, από τα ερημωμένα μαγαζιά στους δρόμους των ελληνικών πόλεων μέχρι τις μεγαλεπήβολες συζητήσεις στα κέντρα της αμήχανης διεθνούς εξουσίας, όπου και να κοιτάξουμε, βλέπουμε τις επιπτώσεις του θανάσιμου τραυματισμού, εν έτει 2008, του Παγκόσμιου Μινώταυρου. Ο "Παγκόσμιος Μινώταυρος" αφηγείται τα πραγματικά αίτια που επέβαλαν την Κρίση σε ολόκληρο τον πλανήτη και τα οποία, αν παραμείνουν κρυφά, ελαχιστοποιούν τις δυνατότητές μας ως Έλληνες, ως Ευρωπαίοι, να πάρουμε τις τύχες του τόπου στα χέρια μας. Το βιβλίο μας καλεί να σκεφτόμαστε οικουμενικά ώστε να μπορούμε να κρίνουμε τα της πολιτείας μας, να δρούμε τοπικά, να βελτιώνουμε ό,τι μπορούμε γύρω μας.