Amin Maalouf

Dans un pays en guerre, Adriana, une jeune femme passionnée, tombe enceinte à la suite d'un viol. Sa sœur cherche à la convaincre de ne pas garder l'enfant. Adriana répond : " C'est mon fils, non celui du violeur. C'est à moi qu'il ressemblera ! " Mais elle n'est sûre de rien. Pendant des années, elle se demandera avec angoisse si Yonas, qui porte à la fois le sang de la victime et celui du bourreau, sera Caïn ou Abel. Devenu adulte, le garçon promet de tuer son géniteur. Sa mère le regarde partir sans tenter de l'en dissuader. C'est seulement à son retour qu'elle lui dira : " Cet homme méritait de mourir, mais toi, mon fils, tu ne méritais pas de tuer ". Un texte magnifique.

Lorsqu'on emploie les mots " manichéen " ou " manichéisme " on songe rarement à Mani, peintre, médecin et philosophe oriental du IIIe siècle, que les Chinois nommaient " Le Bouddha de lumière " et les Egyptiens " l'apôtre de Jésus ". Bien loin des jugements tranchés et sans appel auxquels on l'associe, sa philosophie tolérante et humaniste visa à concilier les religions de son temps. Elle lui valut les persécutions, le supplice, la haine. Mille ans après, l'accusation de manichéisme conduisait encore les Albigeois au bûcher... Nul mieux que l'auteur de Léon l'Africain et de Samarcande (prix des Maisons de la Presse 1988), né dans un Liban déchiré par les fanatismes, ne pouvait raconter l'aventure de cette existence. Tous les ingrédients sont là d'un grand roman qui participe de la légende et de la vérité, du péplum et de la poésie... Arnould de Liedekerke, Le Figaro Magazine.

Alec, dessinateur d'âge mûr, et Eve, qui avait connu une éphémère célébrité pour avoir écrit un livre culte, sont les seuls occupants d'un îlot de la côte atlantique. Ils ne se fréquentent pas, jusqu'au jour où une panne inexplicable de tous les moyens de communication les contraint à sortir de leur jalouse solitude. D'où vient ce black-out ? La planète a-t-elle été victime d'un cataclysme, d'un conflit nucléaire ? Grâce à son vieil ami Moro, devenu l'un des proches conseillers du président des Etats-Unis, Alec parvient à dénouer peu à peu le fil du mystère.
La rencontre tumultueuse de nos contemporains déboussolés avec des "frères inattendus" est si étrange que l'Histoire ne pourra plus jamais reprendre son cours antérieur... Amin Maalouf suscite la réflexion sans jamais altérer notre plaisir à lire un roman à suspense. Le Point. L'académicien humaniste aborde des thèmes fort sérieux sans jamais pontifier. L'Express.

Ζωή, έρωτας, φιλία, πολιτική, επιθυμία, προδοσία: μεταξύ ιδανικών και συμβιβασμών, η επιστροφή ενός Λιβανέζου διανοούμενου στην πατρίδα, είκοσι πέντε χρόνια μετά... Οι πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος ήταν αχώριστοι στα νιάτα τους, ύστερα σκόρπισαν, για πολλούς και διάφορους λόγους. Ξανασμίγουν εξαιτίας του θανάτου ενός απ’ αυτούς. Ορισμένοι δε θέλησαν ποτέ να εγκαταλείψουν τη γενέθλια χώρα τους, άλλοι μετανάστευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Βραζιλία ή στη Γαλλία και ακολούθησαν δρόμους που τους οδήγησαν σε εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις. Τι το κοινό διατηρούν ακόμα η ξενοδόχος με τις ελεύθερες ιδέες, ο μηχανικός που πλούτισε ή ο μοναχός που αποσύρθηκε από τα εγκόσμια για να αφιερωθεί στον στοχασμό; Κάποιες αναπολήσεις για όσα βίωσαν και μοιράστηκαν και μια αθεράπευτη νοσταλγία για τον κόσμο του δικού τους παρελθόντος.Ο αναγνώστης εισχωρεί στο μυθιστόρημα σαν σε μια ραγισμένη καρδιά. Του ΑμίνΜααλούφ, στην προκειμένη περίπτωση, που δε συνήλθε ποτέ από τον χαμό εκείνου του ευτυχισμένου Λιβάνου, του γενναιόδωρου και προστατευτικού σαν τη σκιά ενός κέδρου, όπου οι θρησκευτικές κοινότητες ζούσαν και συναναστρέφονταν η μία την άλλη αρμονικά, σαν σε μια πολύβουη κυψέλη θαρρείς, απ’ όπου κυλούσε το μέλι. O Μααλούφ εγκύπτει στα προβλήματα της Εγγύς Ανατολής και ρίχνει μια διεισδυτική και κριτική ματιά στις αλλεπάλληλες αναταραχές της χώρας του. Ένα μυθιστόρημα πλούσιο, ανθρωπιστικό, όπου η νοσταλγία και η ελπίδα συνδυάζονται στο παρελθόν και στο μέλλον συνάμα. «Στους Απροσανατόλιστους, εμπνέομαι πολύ ελεύθερα από τα νεανικά μου χρόνια. Τα πέρασα με φίλους που πίστευαν σ’ έναν καλύτερο κόσμο. Ακόμα κι αν κανένας από τους ήρωες αυτού του βιβλίου δεν αντιστοιχεί σε υπαρκτό πρόσωπο, κανένας τους δεν είναι εντελώς φανταστικός. Άντλησα στοιχεία μέσα από τα όνειρά μου, τις φαντασιώσεις, τις τύψεις, όσο και από τις αναμνήσεις μου». Α.Μ.