Βασίλης Παπαγεωργίου

Το ποδήλατο δεν έβγαζε κανέναν ήχο, εκτός απο τα λάστιχα που μασούσαν την άσφαλτο. Ήταν και πάλι φαγωμένα και ίσως έσκαγαν απο στιγμή σε στιγμή. Τον προσπέρασε ένα αυτοκίνητο χωρίς να κόψει ταχύτητα. Θα πήγαινε με εβδομήντα, όσο το όριο στον δρόμο αυτό. Ένα μικρό άσπρο Σάαμπ, δέκα δεκαπέντε χρόνια παλιό, με σκουριασμένο το πίσω καπό, αλλά αθόρυβο. Σχεδόν σαν να μην είχε μηχανή, ένα φάντασμα που έπλεε πάνω απο την άσφαλτο στο απογευματινό φως. Πλέεις και βλέπεις όλους και όλα γύρω σου να πλέουν. Τα λόγια της ήρθαν πλέοντας στα αυτιά του. Μιλάς και ακούς σαν οι λέξεις να πλέουν μέσα και έξω απο σένα. Πλέω κι εγώ μαζί σου, μου αρέσει να πλέω μαζί σου. Οι καιροί μας, οι χώρες μας, όλα πλέουν, δεν αιωρούνται άσκοπα, δεν είναι απρόσιτα, πλέουν και είναι τα ίδια ένας πλους, μια ροή. Η Ελλάδα ρέει προς τη Σουηδία και η Σουηδία προς την Ελλάδα, και όλη η Ευρώπη συρρέει, όλος ο κόσμος.

"Ο Θανάσης Βαλτινός δεν είναι ποτέ μόνος και δεν μ’ αφήνει ποτέ μόνο. Η μοναξιά δεν είναι μέρος του κόσμου του. Η μοναξιά στα κείμενά του έχει ξεμείνει μόνη της στο κενό που δημιουργούν οι συγκρούσεις των γεγονότων. Αυτό που μένει εκτός ιστορίας. Η ιστορία όμως με τα γεγονότα της συνομιλεί μαζί μου, αποζητά την παρουσία μου και τη μαρτυρία μου, την κρίση μου. Και τότε δεν είναι μόνο η ιστορία που με συντροφεύει ή τα γεγονότα της, αλλά και η αντίληψη της ιστορίας, η αντίληψη του ρόλου της στη διαμόρφωση μεταξύ άλλων και της αντίληψης αυτής".

Η γλώσσα ένας μηχανισμός αγωνιστικός που παράγει ενέργεια, και ο οποίος αμέσως μετά την εκκίνησή του μετατρέπεται με επιδεικτική ορμή, ακρίβεια και ενάργεια σε αυτοπαραγωγική μηχανή, σε μια αυτομηχανή. Τώρα η γλώσσα βράζει, ανεβάζει πυρετό, φιλτράρεται με το καυτό νερό της εξοργισμένης και αδιέξοδης διάνοιας. Και λειαίνεται από την ίδια της την ορμή, την ακατάσχετη ροή. Γίνεται μια επιφάνεια, οι οριζόντιες ανακλάσεις μιας άλλοτε κάθετης σκέψης. Μια αχανής επιφάνεια ελεγχόμενη εμμονικά, συμμετρικά, όλο και πιο αραβουργηματικά, όσο χάνονται οι νατουραλιστικές απεικονίσεις που την αποτελούν και πια μένει η περιγραμματική κίνηση που τις δημιουργεί.