Πιέρ Λοτί

Και το μεσημέρι, σαν είδα το Αλγέρι να απομακρύνεται, κάτασπρο μες στη μεγάλη ζέστη, κάτω από έναν σκοτεινιασμένο από την άμμο ουρανό, άρχισα να συλλογιέμαι τη Μεγάλη Έρημο, που την είχα κάπως λησμονήσει τα τελευταία πέντε χρόνια, λόγω των ταξιδιών μου σε άλλα μέρη. Σε αυτό το καμίνι της Σαχάρας, ένιωθα την εγγύτητά της, που πίσω απ' αυτή την πόλη κι από το Σαχέλ μας έστελνε τη δίψα της και την άμμο της.
Άνθρωπος των γραμμάτων, αξιωματικός του Ναυτικού και μεγάλος ταξιδευτής, ο Πιέρ Λοτί μας προσφέρει έναν αισθησιακό και σκληρό πίνακα της γαλλικής Αλγερίας

Ένα παραθαλάσσιο χωριό της Βρετάνης. Σπίτια ταπεινά, κακοτράχαλη γη, ζωή σκληρή και δύσκολη. Κάθε χρόνο, την άνοιξη, οι άντρες φεύγουν για να ψαρέψουν στις αφιλόξενες θάλασσες της Ισλανδίας, αφήνοντας πίσω τους μανάδες, γυναίκες, κόρες, αγαπημένες. Πολλοί δεν ξαναγυρίζουν το φθινόπωρο· στο κοιμητήριο του χωριού προστίθενται μερικές ακόμη επιτοίχιες πλάκες που μνημονεύουν τους πνιγμένους. Σ' αυτό τον τόπο, που η θάλασσα τον τρέφει αλλά και τον αντιμάχεται, που τον μαστιγώνουν οι άνεμοι και τον γονατίζει το πένθος, γεννιέται ένας παθιασμένος έρωτας ανάμεσα στη Γκωντ, την όμορφη κόρη ενός ψαρά που έχει πλουτίσει, και τον ωραίο και υπεροπτικό Γιαν, τον "ψαρά της Ισλανδίας". Θα τους χαριστεί άραγε η ευτυχία που τόσο προσδοκούν; Ή θα διεκδικήσει η θάλασσα, "η σύζυγος του τάφου", τον όμορφο Γιάν; Γραμμένο με απλότητα και λυρισμό, με εθνογραφική ματιά και βαθιά συμπάθεια για τους ταπεινούς ψαράδες της Βρετάνης και τις χαροκαμένες γυναίκες τους, ο "Ψαράς της Ισλανδίας" είναι το σημαντικότερο μυθιστόρημα του συγγραφέα-ταξιδευτή Πιερ Λοτί.