Edgar Allan Poe

"The Raven" is a narrative poem by American writer Edgar Allan Poe. First published in January 1845, the poem is often noted for its musicality, stylized language, and supernatural atmosphere. It tells of a talking raven's mysterious visit to a distraught lover, tracing the man's slow fall into madness. The lover, often identified as being a student is lamenting the loss of his love, Lenore. Sitting on a bust of Pallas, the raven seems to further instigate his distress with its constant repetition of the word "Nevermore." The poem makes use of a number of folk, mythological, religious, and classical references.

HarperCollins is proud to present its new range of best-loved, essential classics. 'True! Nervous, very, very dreadfully nervous I had been and am; but why will you say that I am mad? The disease had sharpened my senses, not destroyed, not dulled them.' This ultimate collection of the infamous author's works includes 'The Raven', 'The Fall of the House of Usher' and 'The Tell-Tale Heart'. They focus on the internal conflict of individuals, the power of the dead over the living, and psychological explorations of darker human emotion. An American writer of fantastical, bizarre and sometimes disturbing short stories, Poe wrote in the first half of the nineteenth century. Preoccupied with delving into the darker reaches of the human psyche, Poe is inventor of the detective story and master of the macabre.

Σε ένα ψυχιατρείο, οι λογικοί μπερδεύονται με τους τρελούς. Μια νεκρή βρίσκει τρόπο να επιστρέψει στον αγαπημένο της σύζυγο. Ένα παράξενο μάτι ξυπνά δολοφονικά ένστικτα. Ένας γελωτοποιός σκαρφίζεται το πιο μακάβριο παιχνίδι για τον βασιλιά του. Ένας κατάδικος της Ιεράς Εξέτασης βλέπει το τέλος του να πλησιάζει. Ένας ζωντανός νεκρός σχεδιάζει την έξοδό του από τον τάφο του. Αυτά και πολλά ακόμη παράξενα και μακάβρια συμβαίνουν σε αυτή τη συλλογή διηγημάτων του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, του καταραμένου ποιητή της άλλης όχθης του Ατλαντικού. Ο Πόε θεωρείται πατέρας της λογοτεχνίας του μυστηρίου και όχι άδικα. Οι "Αλλόκοτες Ιστορίες" του ικανοποιούν και τον πιο απαιτητικό λάτρη του είδους, γιατί είναι αυτό ακριβώς που δηλώνει ο τίτλος: ΑΛΛΟΚΟΤΕΣ!

"Ο Έντγκαρ Πόε, μέθυσος, φτωχός, κυνηγημένος, παρίας, μου αρέσει πολύ περισσότερο από ό,τι αν ήταν ήρεμος και ενάρετος, πολύ περισσότερο από ό,τι ο Γκαίτε ή ο Γουίλιαμ Σκοτ. Ευχαρίστως θα έλεγα γι΄ αυτόν και για μια ιδιαίτερη τάξη ανθρώπων, αυτό που λέει η κατήχηση για τον Θεό μας: "Υπέμεινε πολλά για χάρη μας". Μπωντλαίρ, 1825

Ο Έντγκαρ Πόε, μέθυσος, φτωχός, κυνηγημένος, παρίας, μου αρέσει πολύ περισσότερο από ό,τι αν ήταν ήρεμος και ενάρετος, πολύ περισσότερο από ό,τι ο Γκαίτε ή ο Γουίλιαμ Σκοτ. Ευχαρίστως θα έλεγα γι' αυτόν και για μια ιδιαίτερη τάξη ανθρώπων, αυτό που λέει η κατήχηση για τον Θεό μας: Υπέμεινε πολλά για χάρη μας". Μπωντλαίρ, 1825

Τι συνέβη στη Χαλιμά (ή Σεχραζάντ) αφού περάτωσε τις Χίλιες και μια νύχτες; Τρεις συγγραφείς επανέρχονται στον ανατολίτικο κύκλο των αραβικών παραμυθιών για να του δώσουν μια συνέχεια. Τρία διηγήματα, το πρώτο γραμμένο από Γάλλο, το δεύτερο από Αμερικανό, το τρίτο από Ρουμάνο, διασταυρώνονται πάνω σ'ένα κοινό ερώτημα: γίνεται να δώσουν μια συνέχεια στον υπέροχο κύκλο των ανατολίτικων διηγήσεων αφού η μυθική σουλτάνα φαίνεται να τα'χει διηγηθεί πια όλα; Η αφήγηση μιας ακόμη ιστορίας είναι εφικτή; Και ποιας ιστορίας; Ο Θεόφιλος Γκωτιέ και ο Έντγκαρ Άλλαν Πόου, οι πρώτοι που θέτουν αυτό το ερώτημα, χωρίς να είναι σίγουρο ότι ο ένας γνώριζε το κείμενο του άλλου, απαντούν με πολύ ειρωνικό τρόπο. Στο διήγημα του Γκωτιέ, η Σεχραζάντ επιστρέφει από το Παρίσι στη Βαγδάτη, εφοδιασμένη με μια επιφυλλίδα που της διηγήθηκε ο ίδιος ο Γκωτιέ, αλλά της κόβουν το κεφάλι: η επιφυλλίδα δεν πείθει. Στο διήγημα του Πόου, ξαναπιάνει από μόνη της μια από τις ιστορίες της και η καινούργια αφήγηση αντικαθρεφτίζει τα μύρια παράδοξα του σύγχρονου κόσμου με ανατολίτικο φτιασίδωμα. Όμως τα επιτεύγματα αυτά ακούγονται τόσο παράδοξα που καταλήγουν και πάλι στο θάνατό της. Πέρα απ'αυτό το κοινό και ειρωνικό συμπέρασμα, τα διηγήματα του Γκωτιέ και του Πόου διαφέρουν ριζικά ως προς τον τόνο και τη δομή. Όμως το "κριτικό διήγημα" του Νικολάε Νταβιντέσκου, Ρουμάνου ποιητή, μυθιστοριογράφου και κριτικού, μας προσκαλεί να τα διαβάσουμε με σταυρωτή ανάγνωση. Ο Νταβιντέσκου, μεταφραστής του Γκωτιέ στα ρουμάνικα, ανακαλεί μέσα στο ίδιο του το διήγημα τον Εντγκαρ Άλλαν Πόου, το γνωστότατο ποίημά του «Το Κοράκι» καθώς και το δοκίμιό του "Η φιλοσοφία της σύνθεσης". Η Σεχραζάντ του Νταβιντέσκου, δεινή αφηγήτρια αλλά και άξια συγκριτική γραμματολόγος, δείχνει, χάρη σε μια ωραία και επιτήδεια σταυρωτή ανάγνωση του "Κορακιού" και διαφόρων ιστοριών από τις Χίλιες και μια νύχτες, ότι η δύναμη της μυθοπλασίας είναι απέραντη. Αλλά δεν ξέρουμε τι θησαυρούς κατέχουμε παρά μόνο αφού τους ανακαλύψουμε χάρη σε μακρινά ταξίδια και σε συναπαντήματα με τους άλλους.

Μια συναρπαστική ναυτική περιπέτεια, ένα ταξίδι στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής: το πρώτο πεζογράφημα του Πόε, το "σημαντικότερο έργο του" κατά τον Μπόρχες, που επηρέασε πλήθος συγγραφέων. Ο νεαρός Άρθουρ Γκόρντον Πιμ σαλπάρει, κρυφά από τους γονείς και με συντροφιά τον φίλο του Αύγουστο, για ένα ταξίδι στο άγνωστο που οδηγεί όλο και "βαθύτερα μέσα στην καρδιά του ζόφου": ο ίδιος βρίσκεται κλειδωμένος σε ένα αμπάρι, ένας σκύλος μεταμορφώνεται σε "αφρίζουσα τίγρη" έτοιμη να τον κατασπαράξει, εξεγερμένοι ναύτες απειλούν τη ζωή του, ένας δουλοπρεπής νέγρος μεταλλάσσεται σε διάβολο με τσεκούρι, η εξωτική παραλία μετατρέπεται σε "νησί της σφαγής"... Δράση καταιγιστική και συγχρόνως ένα "κρυπτογραφικό παιχνίδι σε άσπρο μαύρο", όπως εξηγεί στον πρόλογο του ο Χάρολντ Μπίβερ. Μέσα από φουρτουνιασμένες θάλασσες, ανταρσίες, ναυάγια, κανιβαλισμούς και απομονωμένα νησιά με επικίνδυνους κατοίκους, ο ιδιοφυής συγγραφέας προσεχτικά οδηγεί τον αναγνώστη του σε μια κάθοδο στο ασυνείδητο για να αντιμετωπίσει τα πρωταρχικά στοιχεία της πραγματικότητας και να πλησιάσει τη θεμελιώδη αλήθεια που βρίσκεται πίσω από τον σύμπαντα χρόνο και μέσα στις διάνοιες όλων των ανθρώπων. Η "Αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πιμ από το Ναντάκετ" πρωτοεκδόθηκε το 1838. Αρχικά ο Πόε προσπάθησε να το παρουσιάσει σαν αληθινή ιστορία και αργότερα να το υποβαθμίσει χαρακτηρίζοντάς το "κουτό βιβλίο". Πλήθος όμως λαμπρών συγγραφέων στα χρόνια που ακολούθησαν εμπνεύστηκαν από την αφήγηση του Πιμ και εξέφρασαν τον θαυμασμό τους για το μυθιστόρημα. Ανάμεσά τους: ο Μέλβιλ, ο Μποντλέρ, ο Βερν, ο Κόναν Ντόιλ, ο Τζέιμς, ο Περέκ, ο Κέσλερ, ο Μπόρχες, ο Όστερ. Ο πρόλογος και τα δοκίμια στο παράρτημα της νέας ελληνικής έκδοσης του μυθιστορήματος διευκολύνουν τον αναγνώστη να σχηματίσει μια πλήρη άποψη για το σημαντικότατο αυτό έργο: Εξηγούν τις αναφορές του Πόε· ερευνούν το πόσο επηρεάστηκε από την Αφήγηση ο Μέλβιλ για να γράψει το δικό του αριστούργημα, τον Μόμπι Ντικ· παρουσιάζουν τη συνέχεια των περιπετειών του Πιμ όπως τη φαντάστηκε ο Ιούλιος Βερν στη Σφίγγα των Πάγων· εξετάζουν το μυθιστόρημα από την πλευρά της ψυχολογίας· αναλύουν όλες τις πτυχές αυτής της ιστορίας "μύησης, παραβίασης και αποκάλυψης". Ένα εργαλείο μελέτης για τους φιλομαθείς αναγνώστες.

Ο μεγάλος ποιητής Σαρλ Μποντλέρ μεταφράζει και επιμελείται κι ο κορυφαίος σύγχρονος εικονογράφος Μπενζαμέν Λακόμπ διανθίζει με τα πρωτότυπα σχέδιά του έξι από τις ιστορίες του πατέρα της Λογοτεχνίας Τρόμου και Φανταστικού Έντγκαρ Άλλαν Πόε, σε μια έκδοση υψηλής αισθητικής. Ο Τόμος ΙΙ περιλαμβάνει τις ιστορίες: ΜΕΤΖΕΝΓΚΕΡΣΤΑΪΝ, ΕΛΕΟΝΩΡΑ, Ο ΣΚΑΚΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΜΕΛΖΕΛ, Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΑΝΟΥΚΛΑΣ, ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΟΥΜΙΑ, ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ Σ’ ΕΝΑ ΜΠΟΥΚΑΛΙ.

Δευτέρα, 19 Ιανουαρίου 2009: Στο Νεκροταφείο Westminster Church της Βαλτιμόρης λαμβάνει χώρα ένα birthday party για την επέτειο των 200 χρόνων από τη γέννηση του αινιγματικού αριστοτέχνη του μακάβριου, του αμερικανού συγγραφέα, ποιητή και κριτικού Έντγκαρ Άλαν Πόε.
Δίπλα στον τάφο του, φρουρός, ένας Μαύρος Γάτος.
Μεταμεσονύκτιος φόρος τιμής, τρία κόκκινα τριαντάφυλλα και ένα μπουκάλι κονιάκ: πάλι εκεί, όπως μυστηριωδώς συμβαίνει στα γενέθλιά του τα τελευταία 60 χρόνια.
Τα Κοράκια, τα Σκουλήκια και ο Δαίμων της Διαστροφής χειροκροτούν.
Ο μαυροντυμένος Πατριάρχης του Μυστηρίου χαμογελάει σαρκαστικά μέσα απ' τον τάφο του.

Ο σκοτεινός κόσμος του Έντγκαρ Άλαν Πόε, μέσα από τρία διηγήματα:
"Ο μαύρος γάτος". Εμβληματικό έργο του Πόε, το παραλήρημα ενός ανθρώπου που -όπως ο ίδιος ο συγγραφέας- κυριαρχείται από τον δαίμονα του ποτού και από μια ακατάληπτη επιθυμία της ψυχής να βλάψει η ίδια τον εαυτό της, να κάνει κακό για το κακό...

"Ο λάκκος και το εκκρεμές". Ένα έργο για τον μη θάνατο, για τη νοσηρή αγωνία του μυαλού όχι τόσο μήπως δει φρικτά πράγματα, αλλά μήπως το τίποτα ξαφνικά αντικρύσει...

'Η πρόωρη ταφή' και οι απέθαντοι νεκροί, αυτοί που θάβονται ενώ ακόμα δεν έχουν πεθάνει... Η ανυπόφορη πίεση των πνευμόνων, οι αναθυμιάσεις της υγρής γης, το άγγιγμα με το σάβανο, η ασφυκτική στενότητα του χώρου, της απόλυτης Νύχτας η σκοτεινιά, η θάλασσα της σιωπής, η αόρατη αλλά αισθητή παρουσία του Κατακτητικού σκουληκιού...

... και μέσα από την ιδιαίτερη και σκοτεινά ατμοσφαιρική εικονογράφηση του Luis Scafati (υποψήφιος για το βραβείο Hans Christian Andersen 2009, με έργα που έχουν παρουσιαστεί στη Βαρκελώνη, τη Φρανκφούρτη και τη Μαδρίτη, και αποτελούν μέρος συλλογών μεγάλων μουσείων του Μπουένος Άιρες.)

Δύο γυναίκες, μητέρα και κόρη, βρίσκονται φριχτά δολοφονημένες σε ένα κτίριο της οδού Μοργκ στο Παρίσι. Το δωμάτιό τους, στον τέταρτο όροφο, ήταν κλειδωμένο. Πώς μπόρεσε ο δολοφόνος να τις προσεγγίσει; Και γιατί τους επιτέθηκε με τόσο άγριο τρόπο; Η υπόθεση κινεί το ενδιαφέρον ενός ερασιτέχνη ντετέκτιβ, του Ογκίστ Ντιπέν, που θα προσπαθήσει να λύσει το αίνιγμα με τη λογική… Οι φόνοι της οδού Μοργκ είναι μια αριστουργηματική ιστορία μυστηρίου, που θεωρείται από πολλούς το αρχέτυπο του σύγχρονου αστυνομικού μυθιστορήματος. Στον τόμο αυτό παρουσιάζεται μαζί με δύο ακόμα ιστορίες στις οποίες πρωταγωνιστεί ο Ογκίστ Ντιπέν, Το μυστήριο της Μαρί Ροζέ και Το κλεμμένο γράμμα. Μια τριλογία που γέννησε αμέτρητα έργα και λογοτεχνικούς ήρωες, μεταξύ των οποίων τον Σέρλοκ Χολμς, και, όπως έχει επισημάνει η Dorothy L. Sayers, «είναι σχεδόν ένα πλήρες εγχειρίδιο της θεωρίας και πράξης του αστυνομικού μυθιστορήματος». Η νέα σειρά των εκδόσεων Διόπτρα εξερευνά γραφές που συνέβαλαν στη διαμόρφωση της αστυνομικής λογοτεχνίας. Οι τίτλοι που εντάσσονται στη σειρά Crime moments αποτελούν μια επιλογή στιγμών χωρίς χρονικούς ή γλωσσικούς φραγμούς και φιλοδοξούμε να αποτελέσουν τα στοιχεία ενός συνόλου χωρίς σύνορα.