Edmund Keeley

C. P. Cavafy, one of the greatest modern Greek poets, lived in Alexandria for all but a few of his seventy years. Alexandria became, for Cavafy, a central poetic metaphor and eventually a myth encompassing the entire Greek world. In this, the first full-length critical work on Cavafy in English, Keeley describes Cavafy's literary progress and aesthetic development in the making of that myth.

O µεγάλος νεοελληνιστής Edmund Keeley γράφει ένα βιβλίο όπου η Ιστορία γίνεται λογοτεχνία και κατόπιν προσωπική αποκάλυψη. Παρουσιάζοντας µια σύνθεση προσωπικών αναµνήσεων, λογοτεχνικής κριτικής και ερµηνευτικής αφήγησης, αποτιµά ότι η αφοσίωση µιας λογοτεχνικής συντροφιάς τη δεκαετία του 1940 διατήρησε τη σαγήνη της Ελλάδας ζωντανή στη Δύση, τη στιγµή που η γερµανική κατοχή, ο Εµφύλιος, αλλά και ο µαζικός τουρισµός απειλούσαν να καταστρέψουν ό,τι εκείνοι είχαν αγαπήσει. Ο Χένρυ Μίλλερ και ο Λόρενς Ντάρρελ συναντούν στην Ελλάδα τον Γιώργο Σεφέρη, τον Γιώργο Κατσίµπαλη και άλλους συγγραφείς της θρυλικής γενιάς του 1930. Όλοι µαζί, υπό τη βαριά απειλή του πολέµου, αναζητούν το νόηµα της ελληνικής ζωής, της ελευθερίας και της τέχνης - και δείχνουν αποφασισµένοι να αναπλάσουν τον παράδεισο. Συζητώντας ατέλειωτα βράδια στις αθηναϊκές ταβέρνες, τριγυρνώντας την Πελοπόννησο και κολυµπώντας στα νησιά, ο Μίλλερ και ο Ντάρρελ απαλλάσσονται από τη δηµιουργική απόγνωση στην οποία βούλιαζαν εκείνη την εποχή, ενώ οι Έλληνες φίλοι τους επαναβεβαιώνουν τη ζωτικότητα του τόπου τους.

"Η αλληλογραφία της συλλογής αυτής, γραμμένη σχεδόν αποκλειστικά στα αγγλικά, καλύπτει μια περίοδο είκοσι ετών : αρχίζει ένα χρόνο πριν από την προσωπική μου γνωριμία με τον Γιώργο Σεφέρη και τελειώνει λίγο πριν τη μοιραία αρρώστια του ποιητή το καλοκαίρι του 1971. Κατά τη διάρκεια του '50, η αλληλογραφία είναι μάλλον αραιή και εστιάζεται σε δύο κυρίως δύο θέματα : στην προσπάθειά μου να μάθω από τον ποιητή ό,τι μπορούσα για το εργο του ενόσω δούλευα τη διδακτορική μου διατριβή στην Οξφόρδη και, αργότερα μέσα στην ίδια δεκαετία, στη συνεργασία μου με τον Philip Sherrard στη μετάφραση και παρουσίαση μιας εκλογής ποιημάτων του Σεφέρη για την ανθολογία μας Six Poets of Modern Greece.
Κατά τη δεκαετία του '60, η αλληλογραφία γίνεται πυκνότερη και διαμορφώνεται από μια σειρά γεγονότων που επέβαλαν πιο συχνή επικοινωνία. Ανάμεσα σ' αυτά είναι η απονομή του Βραβείου Νόμπελ στον σεφέρη το 1963, ο συγκεντρωτικός τόμος των ποιημάτων του σε αγγλική μετάφραση την οποία ο Sherrard κι εγώ αρχίσαμε το 1964, το ταξίδι του Σεφέρη στις Ηνωμένες Πολιτείες για την ανακήρυξή του ως επίτιμου Διδάκτορος του Πανεπιστημίου του Πρίνστον το 1965, η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και η επιβολή της λογοκρισίας από τη δικτατορία των συνταγματαρχών που ακολούθησε το πραξικόπημα του Απριλίου του 1967, η διαμονή του Σεφέρη στο Ινστιτούτο Προχωρημένων Σπουδών στο Πρίνστον το 1968 και η εσωτερική του σύγκρουση προκειμένου να καταστεί η συνείδηση της χώρας του καθώς και η προετοιμασία, στο διάστημα του 1969, μιας εκτενούς συνέντευξης για τη σειρά Pariw Review.
Η αλληλογραφία των αρχών της δεκαετίας του '70 είναι ίσως η πιο περιστασιακή και, κατά κάποιον τρόπο, η πιο προσωπική. [...]" (Edmund Keeley)
Η έκδοση περιλαμβάνει εκτενή εισαγωγή του Edmund Keeley, μεγάλο αριθμό φωτογραφιών του Γ. Σεφέρη καθώς και του χειρογράφου της "Δήλωσης '68" και επίμετρο με επιστολές των Eugene McCarthy, T.S. Eliot, Henry Miller, Philip Sherrard, Robert Keeley, Μαρώς Σεφέρη κ.ά., που σχετίζονται με το θέμα.

Κάθε εργασία στο χώρο της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας είναι μια μοναχική επιχείρηση: λίγοι ξέρουν τα πλούτη της, λίγοι τη διδάσκουν, ακόμα λιγότεροι την πλησιάζουν ερευνητικά ή κριτικά - ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου δεν υπάρχει πουθενά, για την ώρα, τμήμα μεταπτυχιακών σπουδών για τη μελέτη νεοελληνικών κειμένων από το πρωτότυπο, κι όπου λογοτεχνία διδάσκεται σε πολύ λίγους κύκλους πανεπιστημιακών μαθημάτων, συνήθως σε μετάφραση. Γι αυτό το λόγο αισθάνομαι μια ευγνωμοσύνη μεγαλύτερη απ' το κανονικό, για κείνους που έκαναν την επιχείρησή μου λιγότερο μοναχική, με διάφορους τρόπους. Ο Γιώργος Σαββίδης μου πρόσφερε πρόθυμα τις γνώσεις του για το καβαφικό έργο, σ' ένα διάστημα πολλών χρόνων· οι κατευθύνσεις που μου υπέδειξε στις πρώτες φάσεις της έρευνάς μου για τούτο το βιβλίο αποδείχτηκαν καίριες και, όπως δείχνουν οι αλλεπάλληλες ειδικότερες παραπομπές μου στην ευρυμάθειά του, έμεινε σ' όλο αυτό το διάστημα ζωτική μου πηγή - και με τις προσωπικές μας συζητήσεις και με τα γραφτά του. Ο Στρατής Τσίρκας, ο Robert Liddell και ο Βασίλειος Αθανασόπουλος μου πρόσφεραν πολύτιμες βιογραφικές πληροφορίες για τον ποιητή, που καθοδήγησαν την προσέγγισή μου στην πραγματική καβαφική Αλεξάνδρεια, σ' ένα ταξίδι που έκανα στην Αίγυπτο την άνοιξη του 1973 μαζί με τη γυναίκα μου, τη Μαίρη, γέννημα-θρέμμα Αλεξανδρινή - ένα ταξίδι αλησμόνητο χάρη στη φιλοξενία των Magdi και Jose Wahba. Φίλοι και συνάδελφοι διάβασαν αποσπάσματα από το χειρόγραφο σε διάφορες φάσεις, και μου έκαναν χρήσιμες υποδείξεις: οι Peter Bien, Karen Kennerly, Carolyn Kizer, Peter Mackridge και Theodore Weiss. Ο Cedric Whitman διάβασε, ολοκληρωμένο πια, το αγγλικό κείμενο, με τη γνωστή του οξυδέρκεια και γενναιοδωρία· τα ευαίσθητα σχόλιά του οδήγησαν σε μια επέκταση του τελευταίου κεφαλαίου. Η ανάγνωση του Robert Fagles μου πρόσφερε πολύτιμη σιγουριά. Ο Philip Sherrard δε διάβασε το χειρόγραφο, αλλά σε ανεπίσημες συζητήσεις μας σχετικά με προβλήματα που του έθιξα, [...] έδωσε νέα πνοή στη σκέψη μου, την κατάλληλη στιγμή, όπως είχε κάνει και στο παρελθόν. [...] Για την ελληνική έκδοση βοηθήθηκα από τα χρήσιμα σχόλια του Ζήσιμου Λορεντζάτου και την πιστή δουλειά της μεταφράστριας, Τζένης Μαστοράκη