Sigmund Freud

non-exchangeable & non-refundable

A quoi servent les religions ? A nous faire croire qu'il est possible d'apaiser nos angoisses face à la fragilité de la vie. Mais n'y a-t-il pas de meilleurs moyens de rester humains ? La culture, la science ne nous le permettent-elles pas aussi ? L'Avenir d'une illusion aborde une multitude de thèmes, dont l'opposition entre la nature et la culture, l'importance des normes et des interdits, la puissance de la frustration, le pouvoir de la minorité sur la majorité, et bien entendu la foi et la croyance. Mais une idée soutient chacune de ses pages : contre les obscurantismes, il n'est pas de force plus absolue que celle de l'intelligence.

non-exchangeable & non-refundable

En plaçant l'ensemble des essais ici recueillis sous le titre du plus célèbre d'entre eux, nous croyons être fidèles à l'esprit qui les anime comme à l'objet même de la psychanalyse : l'ouverture à l'Unheimliche, à ce qui n'appartient pas à la maison et pourtant y demeure. Cette édition reprend dans une traduction nouvelle et annotée, qui devrait être l'occasion d'une lecture neuve, les textes qui figuraient jusqu'alors dans les Essais de psychanalyse appliquée. Ils apparaissent ici, augmentés d'une étude sur l'humour, dans l'ordre chronologique de leur publication.

Introduire, pour Freud, ce n'est pas répéter du déjà connu, c'est presque toujours apporter du nouveau, ébranler le savoir constitué, même par lui. C'est ainsi qu'on trouvera dans les Nouvelles conférences, entre autres, une révision de la théorie du rêve, des aperçus troublants sur l'occultisme et une modification de ses vues, aujourd'hui hâtivement contestées; Freud dit avec une rare vigueur son refus de transformer la psychanalyse en Weltanschauung. On y rencontre cette profession de foi - étonnante de la part de celui à qui on reproche souvent d'avoir trop cédé aux séductions de l'irrationnel : " C'est notre meilleur espoir pour l'avenir que l'intellect - l'esprit scientifique, la raison - parvienne avec le temps à la dictature dans la vie psychique de l'homme. " (Nous sommes en 1933...)

non-exchangeable & non-refundable

non-exchangeable & non-refundable

" Devant le fait que les penchants pervers étaient largement répandus, l'idée s'imposa à nous que la prédisposition aux perversions était la prédisposition originelle et universelle de la pulsion sexuelle humaine, à partir de laquelle le comportement sexuel normal se développait au cours de la maturation sous l'effet de modifications organiques et d'inhibitions psychiques. Nous espérions dégager la prédisposition originelle dans l'enfance ; parmi les forces qui délimitent l'orientation de la pulsion sexuelle, nous avons mis en évidence la pudeur, le dégoût, la compassion et les constructions sociales de la morale et de l'autorité. C'est ainsi que nous avons été amenés à voir dans chaque déviation fixée de la vie sexuelle normale une part d'inhibition du développement et d'infantilisme. "

Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Αυστριακός Σίγκμουντ Φρόυντ, φυσιολόγος και ψυχίατρος, έθεσε με τις μελέτες του τις βάσεις της ψυχανάλυσης ως θεραπευτικής μεθόδου και έφερε επανάσταση στον τρόπο που ο σύγχρονος άνθρωπος αντιλαμβάνεται έννοιες όπως η συνείδηση και η σεξουαλικότητα.
Το Αναστολή, σύμπτωμα και άγχος αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά κλινικά κείμενα του Φρόυντ και διερευνά το πρόβλημα του άγχους. Το περίπλοκο αυτό συναίσθημα απασχόλησε τον πατέρα της ψυχανάλυσης σε όλη του την επιστημονική πορεία.
Στην παρούσα μελέτη, το άγχος, με αφετηρία του το Εγώ, αναλύεται σε βάθος και εξετάζεται το κατά πόσο μπορεί να οδηγήσει σε αναστολή ή σε διαμόρφωση του συμπτώματος.

Όνειρα και παραλήρημα, ερωτικό πάθος και απώθηση, συνειδητό και ασυνείδητο, όρια ανάμεσα στο φυσιολογικό και στο παθολογικό, θεραπευτική διαδικασία. Με βάση την υστερορομαντική νουβέλα της Γκραντίβας του Βίλελμ Γιένσεν (1837-1911), ένα αφήγημα του 1903 όπου οι ήρωες κινούνται ανάμεσα σε μια κωμόπολη της Γερμανίας και στα ερείπια της Πομπηίας μέσα στο εκτυφλωτικό φως του μεσημεριού, ο Σίγκμουντ Φρόυντ αρθρώνει το 1907 θεμελιώδεις έννοιες της νεαρής επιστήμης του, προσφέροντας μία πρότυπη ψυχαναλυτική ανάγνωση ενός λογοτεχνικού έργου. Το ιδιότυπο διπλό αυτό βιβλίο -του λογοτέχνη και του ψυχαναλυτή- επηρέασε πολύ στην εποχή του και Γκραντίβα έγινε σύμβολο στους ψυχαναλυτικούς αλλά και στους καλλιτεχνικούς κύκλους, και μάλιστα στους υπερρεαλιστές. Στην παρούσα έκδοση δημοσιεύονται μαζί η νουβέλα του Γιένσεν σε μετάφραση της Μαρίας Αγγελίδου και η ανάγνωση του Φρόυντ σε μετάφραση του Πάνου Αλούπη, που είχε και την επιμέλεια του τόμου. Η εκτενής εισαγωγή και οι σημειώσεις είναι των ψυχαναλυτών και από τη γερμανική έκδοση των Απάντων του Φρόυντ, ενώ στο Επίμετρο δημοσιεύεται η μελέτη της Νίκης Λοϊζίδη για τις "σουρεαλιστικές μεταμορφώσεις ενός φροϋδικού μύθου".