Κωνσταντίνος Παλαιολόγος

Ο Μποράν καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Πέρασαν τα χρόνια. Πέθαναν οι δεσμοφύλακες και οι αντικαταστάτες των δεσμοφυλάκων. Εξαφανίστηκε το ανθρώπινο είδος. Τα ατσαλένια κάγκελα διαλύθηκαν από τη συνεχή και αδυσώπητη διάβρωση του αέρα. Τότε ο Μποράν απέδρασε. «Ήταν απλώς θέμα χρόνου» μονολόγησε. Άνχελ Ολγόσο, 1999 Υπομονετικοί φυλακισμένοι, πεινασμένες για λύκους κοκκινοσκουφίτσες, αυτόχειρες ιερείς, σκύλοι που φορούν περιλαίμιο στα αφεντικά τους, πόλεις που εξαφανίζονται, άγγελοι που κρύβουν την ασχήμια τους πίσω από τα φτερά τους, αλήτες που μεταμορφώνονται σε πριγκίπισσες… Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Χούλιο Κορτάσαρ, Εδουάρδο Γκαλεάνο, Χουάν Χοσέ Αρεόλα, Χούλιο Γιαμαθάρες, Γκιγέρμο Καμπρέρα Ινφάντε, Μάρκο Ντενέβι, Λουίς Ματέο Ντίεθ, Χουάν Ραμόν Χιμένεθ, Ρουμπέν Νταρίο, Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες, Αουγκούστο Μοντερόσο κ.ά. 71 μικροδιηγήματα, 66 συγγραφείς από 11 ισπανόφωνες χώρες. Το βιβλίο είναι προϊόν του εργαστηρίου μετάφρασης μικροδιηγημάτων από τα ισπανικά στα ελληνικά που δίδαξε ο Επίκουρος καθηγητής Μεταφρασεολογίας του ΑΠΘ και μεταφραστής Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Λογοτεχνικής Μετάφρασης του κέντρου Ισπανικής, Πορτογαλικής και Καταλανικής γλώσσας ABANICO.

Ανθολογία ισπανόφωνου ερωτικού μικροδιηγήματος 42 διηγηματογράφοι από την Ισπανία και την ισπανόφωνη Λατινική Αμερική συνθέτουν με 42 μικροϊστορίες μια αιρετική, τρυφερή και ευφάνταστη ματιά πάνω στον έρωτα, τον ερωτισμό και τις ερωτικές παρεκκλίσεις. Στην Ανθολογία ισπανόφωνου ερωτικού μικροδιηγήματος περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, κείμενα των Μάριο Μπενεντέτι, Αδόλφο Μπιόι Κασάρες, Χουάν Πέδρο Απαρίθιο, Χαβιέρ Τομέο, Βισέντε Ουιδόμπρο, Γκιγέρμο Καμπρέρα Ινφάντε, Χουάν Εδουάρδο Θούνιγα.

Το ελληνοϊσπανικό και ισπανοελληνικό γλωσσάριο αθλητικών όρων συγκεντρώνει περισσότερα από 1.500 λήμματα με έννοιες, φράσεις και ιδιωματισμούς που σχετίζονται με τον κόσμο του αθλητισμού. Φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα πολύτιμο και απαραίτητο εργαλείο, το οποίο θα διευκολύνει στην εργασία τους τόσο τους πολυάριθμους επαγγελματίες που έχουν άμεση σχέση με τον αθλητικό χώρο, όσο και όλους εκείνους (καθηγητές, σπουδαστές, μεταφραστές, διερμηνείς κτλ) που ασχολούνται με τη διδασκαλία και εκμάθηση των δύο γλωσσών, τη μετάφραση και τη διερμηνεία.

Η ισπανική λογοτεχνία του 20ού αιώνα είναι µια από τις πιο σηµαντικές εθνικές λογοτεχνίες του περασµένου αιώνα σε παγκόσµιο επίπεδο. Από τον ισπανοαµερικάνικο Συµβολισµό [Μodernismo hispanoamericano] του Μανουέλ Ματσάδο ή του πρώιµου έργου του Χουάν Ραµόν Χιµένεθ και του Ραµόν Μαρία ντελ Μπάγε-Ινκλάν, στο µεταίχµιο του 19ου µε τον 20ό αιώνα, µέχρι τη Generación X των Ράι Λορίγα και Άνχελ Μάνιας, στα µέσα της δεκαετίας του ’90, οι Ισπανοί λογοτέχνες παρήγαγαν έργα διαχρονικά τα οποία, µέσω των µεταφράσεων, διαδόθηκαν, διαβάστηκαν και καταξιώθηκαν παγκοσµίως. Ενδιάµεσα, όπως είναι φυσικό, υπήρξαν πολλοί και ενδιαφέροντες «σταθµοί» σε αυτό το εκατοντάχρονο ταξίδι, όπως η Γενιά του ’98 (Μιγκέλ ντε Ουναµούνο, Πίο Μπαρόχα, Αθορίν), η Γενιά του ’14 (Χουάν Ραµόν Χιµένεθ, Ραµόν Πέρεθ ντε Αγιάλα), η Γενιά του ’27 (Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Ραφαέλ Αλµπέρτι, Πέδρο Σαλίνας), ο Κοινωνικός Ρεαλισµός της δεκαετίας του ’50 στην πεζογραφία (Ιγκνάθιο Αλδεκόα, Ραφαέλ Σάντσεθ Φερλόσιο, Κάρµεν Μαρτίν Γκάιτε) και στην ποίηση (Φρανθίσκο Μπρίνες, Άνχελ Γκονθάλεθ, Χοσέ Άνχελ Βαλέντε), ο Πειραµατισµός της δεκαετίας του ’60 (Χουάν Γκοϊτισόλο, Χουάν Μπενέτ), οι Νεότατοι Ποιητές (Φέλιξ ντε Αθούα, Λεοπόλδο Μαρία Πανέρο, Άνα Μαρία Μος) ή η Νέα Πεζογραφία της δεκαετίας του ’80 (Αντόνιο Μουνιόθ Μολίνα, Χαβιέρ Μαρίας, Χούλιο Γιαµαθάρες, Ρόσα Μοντέρο), για να αναφερθούµε στους πιο σηµαντικούς από αυτούς και τους κύριους εκπροσώπους τους. Η παρούσα ιστορία της ισπανικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα, η πρώτη που γράφεται στα ελληνικά, φιλοδοξεί να οργανώσει πάνω στο χαρτί τη δαιδαλώδη και πολύσηµη λογοτεχνική πραγµατικότητα της χώρας κατά τον περασµένο αιώνα, προσφέροντας ταυτόχρονα ένα εκτενές δίγλωσσο (στο πρωτότυπο και σε ελληνική µετάφραση) ανθολόγιο µε κείµενα (πεζά, ποιητικά, θεατρικά, δοκίµια) των σηµαντικότερων δηµιουργών της προαναφερθείσας περιόδου.

«Αυτό το βιβλίο άρχισε να γράφεται πριν από είκοσι χρόνια· δεν σκοπεύει να ολοκληρωθεί». Τριάντα επτά μικρά και πικρά κείμενα, με αυτοσαρκασμό και χιούμορ, που παιχνιδίζουν γύρω από τη χρήση των λέξεων και της γλώσσας.