Albert Cohen

non-exchangeable & non-refundable

non-exchangeable & non-refundable

Ce journal va du 3 janvier au 2 septembre 1978. Albert Cohen a quatre-vingt-trois ans. Sa fin, dont il sent l'imminence, l'oblige soudain à ramasser par fragments incantatoires ses méditations obsessionnelles ; l'enfant Albert Cohen fou d'amour pour sa mère, le lycéen de Marseille fou d'amitié pour son condisciple Marcel Pagnol, le jeune homme fou des femmes qu'il nomme ses " merveilles ", enfin le vieil homme fou du peuple d'lsraël et d'un Dieu auquel il aspire à croire mais qui refuse sa délirante prière. Dans cet ensemble d'invocations quasi rythmées où la violence, la cruauté, la tendresse le disputent à l'humour, Albert Cohen s'abandonne à la hantise d'une mort dont le thème, depuis ses débuts en littérature, double toujours d'obscurité ses œuvres les plus radieuses.

"Son appétit était célèbre dans tout l'Orient non moins que son éloquence et son amour immodéré de l'argent. On l'appelait Mangeclous parce que, prétendait-il avec le sourire sardonique qui lui était coutumier, il avait en son enfance dévoré une douzaine de vis pour calmer son inexorable faim." Sur l'île grecque de Céphalonie vivent les Valeureux. Mangeclous est l'un d'eux. Homme aux cent métiers, menteur invétéré, il imagine sans cesse de nouvelles occupations lucratives.
Lorsqu'un mystérieux cryptogramme parvient sur l'île, il embarque avec ses amis pour Genève. Ainsi débute une série d'aventures aussi drôles que périlleuses...

Avez-vous lu Solal ? C'est la question que, ces jours derniers, je pose à tous ceux que je rencontre. Solal est un très grand livre, une œuvre forte et riche. Marcel Pagnol, Les Nouvelles littéraires Œuvre désordonnée et magnifique, Solal mérite d'être lu et relu. Il possède les caractéristiques de la grandeur. Il dévoile au lecteur de nouveaux tréfonds de l'âme humaine. C'est le seul véritable critère de la grandeur. New York Times Livre magnifique, bouillonnant de sève, d'une opulence barbare, d'une intelligence aiguë. Un talent extraordinaire. Gazette de Lausanne Solal est un livre à nul autre pareil. C'est très rarement que surgit un roman qui soit l'œuvre d'un génie évident. San Francisco Chronicle Solal a été proclamé, par les critiques d'Europe et d'Amérique, un grand roman, un chef-d'œuvre. The Times Un livre étonnant. Avec Solal, le roman contemporain s'éveille à une vie nouvelle, d'une originalité absolue. Vossische Zeitung

Το λογοτεχνικό έργο του Αλμπέρ Κοέν ξεκινά με τον Σολάλ το 1930 και οι ήρωες του μυθιστορήματος είναι εκείνοι που θα τον συνοδεύσουν και στα άλλα τρία μεγάλα του μυθιστορήματα: Καρφοχάφτης (1938), Η ωραία τον Κυρίου (1968), Οι Γενναίοι (1969). "Διαβάσατε τον Σολάλ; Αυτή είναι η ερώτηση που κάνω, ετούτες τις τελευταίες μέρες, σε όποιον συναντώ. Ο Σολάλ είναι ένα πολύ μεγάλο βιβλίο, ένα έργο πλούσιο και γεμάτο δύναμη". Τα παραπάνω έγραφε ο Γάλλος ακαδημαϊκός και συγγραφέας Μαρσέλ Πανιόλ στο περιοδικό Nouvelles Litteraires με την ευκαιρία της έκδοσης του έργου του Κοέν. Αν η Ωραία του Κυρίου αποτελεί μεγαλειώδη πραγματεία για τον ανέφικτο ιδανικό έρωτα, ο Σολάλ μπορεί να θεωρηθεί μυθιστόρημα μύησης και αναζήτησης. Η μεταφράστρια Οντέτ Βαρών-Βασάρ επισημαίνει στο Επίμετρο της παρούσας έκδοσης: "Εικονογραφείται εδώ [στον Σολάλ] με τον καλύτερο τρόπο η αγωνιώδης αναζήτηση ταυτότητας του Ευρωπαίου Εβραίου στη Δύση, στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, καθώς και το τίμημα της ενσωμάτωσης. Ένα ακατάσχετο πηγαινέλα, που δεν τον αφήνει να στεριώσει πουθενά, εξόριστος πια για πάντα από την κοινότητα καταγωγής και ποτέ εντελώς Ευρωπαίος. Ο Σολάλ είναι σε διαρκή αναζήτηση του πού τελικά ανήκει, καθώς συνειδητοποιεί ότι είναι πολλαπλά ξένος. Όλο το έργο αναδεικνύει τη σύγκρουση ως ανεπίλυτη και αδιεξοδική. "Καθώς αναζητά τη θέση του ανάμεσα σε δύο κόσμους ριζικά διαφορετικούς, καταφεύγει συχνά στο όνειρο, στη φαντασία κι ακόμη και στην τρέλα. Μέσα από το όνειρο υπερβαίνει τις αντιφάσεις του, και φτάνει ενίοτε σε μια φανταστική ταύτιση με μια ιδεατή εικόνα του Εβραίου. Εικόνα που τον έλκει και τον απωθεί συνάμα [...]" Πρόκειται για ένα μεγάλο και αληθινό έργο.

Ένα Εβραιόπουλο συναντά το μίσος την ημέρα των δέκατων γενεθλίων του. Αυτό το παιδί ήμουν εγώ». Με αυτές τις οι δύο φράσεις ο Αλμπέρ Κοέν συνοψίζει την αυτοβιογραφική του αφήγηση, η οποία αναφέρεται σε ένα γεγονός που έμελλε να καταστρέψει την παιδικότητά του και να σημαδέψει για πάντα τη ζωή του. Την ημέρα των δέκατων γενεθλίων του (1905), περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της Μασσαλίας, ο μικρός Αλμπέρ έρχεται αντιμέτωπος με τον αντισημιτισμό, όταν ένας πραματευτής που τον έχει θαμπώσει με την ευφράδειά του τον προσβάλει αποκαλώντας τον «βρωμοεβραίε!». Με την ομορφιά της λυρικής του αφήγησης ο Κοέν αποκαλύπτει τη βαθιά πληγή που προκάλεσε το μίσος του πραματευτή στην παιδική του ψυχή, πληγή που δεν έκλεισε ποτέ. Μια μαρτυρία ωμή, ουσιαστική που σκιαγραφεί τον παραλογισμό κάθε μορφής ρατσισμού.