Elizabeth Strout

A stunning new edition of Elizabeth Strout's modern classic Olive Kitteridge might be described by some as a battle axe or as brilliantly pushy, by others as the kindest person they had ever met. Olive herself has always been certain that she is 100% correct about everything - although, lately, her certitude has been shaken. This indomitable character appears at the centre of these narratives that comprise Olive Kitteridge. In each of them, we watch Olive, a retired schoolteacher, as she struggles to make sense of the changes in her life and the lives of those around her - always with brutal honesty, if sometimes painfully. Olive will make you laugh, nod in recognition, as well as wince in pain or shed a tear or two. We meet her stoic husband, bound to her in a marriage both broken and strong, and her own son, tyrannised by Olive's overbearing sensitivities. The reader comes away, amazed by this author's ability to conjure this formidable heroine and her deep humanity that infiltrates every page.

H ΛΟΥΣΥ ΜΠΑΡΤΟΝ είναι επιτυχημένη συγγραφέας. Ζει στη Νέα Υόρκη και προσπαθεί να βρει τα πατήματά της στο δεύτερο μισό της ζωής της, έχοντας χηρέψει πρόσφατα, ενώ οι δύο κόρες της είναι πια ενήλικες γυναίκες. Κάπως απροσδόκητα επανασυνδέεται με τον Ουίλλιαμ, τον πρώτο της σύζυγο, με τον οποίο έχουν μακρόχρονη ιστορία και διατηρούν, έστω και με διαλείμματα, μια σχέση φιλίας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Η Λούσυ δεν εκπλήσσεται όταν ο Ουίλλιαμ τής ζητά να τον συνοδεύσει για να ερευνήσει ένα οικογενειακό μυστικό. Στο δρόμο για το Μέην, οι πρώην εραστές αναπολούν το παρελθόν τους και κάνουν τον απολογισμό της κοινής ζωής τους, από το πανεπιστήμιο μέχρι τη ζωή με τους νέους συζύγους τους, συμπεριλαμβανομένης της γέννησης των κορών τους. Η Ελίζαμπεθ Στράουτ απεικονίζει με την εξαίσια πένα της τους φόβους και τις αβεβαιότητες, τις απλές χαρές και τις τρυφερές χειρονομίες των χαρακτήρων της. Το Αχ, Ουίλλιαμ! σηματοδοτεί την επιστροφή της αγαπημένης της ηρωίδας, της Λούσυ Μπάρτον, σε έναν αριστοτεχνικό διαλογισμό πάνω στην οικογένεια. Το Αχ, Ουίλλιαμ ! είναι ένα φωτεινό μυθιστόρημα γύρω από τα μυριάδες μυστήρια που υπάρχουν σε ένα γάμο· για τα οικογενειακά μυστικά που ανακαλύπτει κανείς σε μεγάλη ηλικία και που αλλάζουν όλα όσα νόμιζε πως ήξερε ακόμα και για τους πιο κοντινούς του ανθρώπους· για το πώς οι άνθρωποι συνεχίζουν πάντα να ζουν και να αγαπούν, ό,τι και να συμβαίνει. Στην καρδιά της αφήγησης, η αλησμόνητη, ακατάβλητη φωνή της Λούσυ Μπάρτον μας προσφέρει έναν βαθύ, διαχρονικό στοχασμό γύρω από το αίνιγμα της ύπαρξης. « Αλλά έτσι πάει η ζωή », λέει η Λούσυ. «Είναι τόσα και τόσα που δεν ξέρουμε ώσπου να είναι πια πολύ αργά ».

Η ΜΙΚΡΗ ΚΩΜΟΠΟΛΗ ΑΜΓΚΑΣ του Ιλλινόι είναι σε αναβρασμό. Η Λούσυ Μπάρτον, η ντόπια κοπέλα που έγινε επιτυχημένη συγγραφέας αφού έφυγε, εδώ και πολλά χρόνια, για να ζήσει στη Νέα Υόρκη, έχει μόλις δημοσιεύσει ένα βιβλίο: την ιστορία της σκληρής και μοναχικής παιδικής ηλικίας της που ξυπνά μνήμες, εγείρει ερωτηματικά και οδηγεί σε αποκαλύψεις τους κατοίκους του Άμγκας.
Στο Όλα γίνονται η Ελίζαμπεθ Στράουτ επανασυνδέεται με τους μοναδικούς και συγκινητικούς χαρακτήρες του προηγούμενου μυθιστορήματός της Το όνομά μου είναι Λούσυ Μπάρτον. Η Λούσυ παραμένει το συνδετικό νήμα της αφήγησης, καθώς έπειτα από δεκαεπτά χρόνια απουσίας επιστρέφει απρόοπτα στη γενέτειρά της. Αυτή τη φορά όμως είναι οι άνθρωποι του Άμγκας που έρχονται στο προσκήνιο με τις ιστορίες τους που διαπλέκονται, που πιάνονται σε μια στιγμή καθοριστική και διαμορφώνονται από όσα δεν είχαν πει ποτέ, από τα μυστικά που τους συνθλίβουν εδώ και χρόνια και καταλήγουν ξανά και ξανά να έρχονται στην επιφάνεια.
H Ελίζαμπεθ Στράουτ, μια από τις κορυφαίες σύγχρονες Αμερικανίδες συγγραφείς, μας προσφέρει ένα νέο βιβλίο που κόβει την ανάσα με την τρυφερότητα και τη λεπτότητά του, για την αγάπη, το κουράγιο και όσα, βαθιά μέσα μας, μας ενώνουν.

ΟΛΙΒ KITTPITZ: αδάμαστη, συμπονετική και συχνά δύσκολη και απρόβλεπτη. Συνταξιούχος καθηγήτρια σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη του Μέην, η Όλιβ όσο μεγαλώνει τόσο πασχίζει να κατανοήσει τις αλλαγές στη ζωή της. Μια γυναίκα που διαβάζει τις καρδιές των γύρω της, τους θριάμβους και τις τραγωδίες τους...
Σ' αυτή τη διεισδυτική και γεμάτη ζωή εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, η ιστορία της Όλιβ Κίττριτζ μάς επιφυλάσσει χιούμορ, συναντήσεις με οικεία συναισθήματα, πόνο, ίσως και λίγα δάκρυα.

« Η Στράουτ κατάφερε να με κάνει να αγαπήσω αυτή την παράξενη γυναίκαπου δεν είχα γνωρίσει ποτέ και δεν ήξερα τίποτα γι’ αυτήν.Τί εξαιρετική συγγραφέας ! »– ZADIE SMITH « Εξίσου υπέροχο με το Όλιβ Κίττριτζ... Το Όλιβ, ξανά μάς υπενθυμίζει –επώδυνα– ότι η ενσυναίσθηση, απαραίτητη προϋπόθεση για την αγάπη,μας βοηθάει να είναι η ζωή “ όχι δυστυχισμένη ” ».–NPR TO OΛΙΒ, ΞΑΝA παρακολουθεί την παράξενη, αντιφατική, αλλά βαθιά αξιαγάπητη Όλιβ Κίττριτζ, καθώς διανύει το δεύτερο μισό της ζωής της, να έρχεται σε επαφή με τις αλλαγές –άλλοτε ευπρόσδεκτες και άλλοτε όχι– στην ίδια της την ύπαρξη και στους γύρω της. Αιχμηρή, είρων, μαχητική αλλά και απροκάλυπτα ειλικρινής, με βαθιά ενσυναίσθηση, η Όλιβ Κίττριτζ διαθέτει «μια καθηλωτική ένταση ζωής» (San Francisco Chronicle). Το New Yorker έχει πει ότι η Ελίζαμπεθ Στράουτ «δίνει ζωή στο καθημερινό με εκπληκτική δύναμη», και ποτέ δεν το έχει κάνει πιο καθαρά απ’ ό,τι σε αυτές τις σελίδες, όπου η εμβληματική Όλιβ παλεύει να κατανοήσει όχι μόνο τον εαυτό της και τη ζωή της αλλά και τις ζωές των γύρω της, στην πόλη Κρόσμπυ του Μέην. Είτε πρόκειται για την έφηβη που συμφιλιώνεται με την απώλεια του πατέρα της, είτε για τη νεαρή γυναίκα που πρόκειται να γεννήσει στην πιο ακατάλληλη στιγμή, είτε για τη νοσοκόμα που εξομολογείται τον κρυφό της έρωτα από τα σχολικά χρόνια, είτε για τη δικηγόρο που παλεύει με μια κληρονομιά που δεν θέλει να αποδεχτεί, η αξέχαστη και συναρπαστική Όλιβ, στο φθινόπωρο της ζωής της, θα συνεχίσει να μας ξαφνιάζει, να μας συγκινεί και να μας εμπνέει –σύμφωνα με τα λόγια της Στράουτ– «να σηκώσουμε το βάρος του μυστηρίου της ζωής με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη χάρη μπορούμε». ΕΓΚΩΜΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Μια συγγραφέας στο απόγειο τής τέχνης της ».–The Guardian « Η Όλιβ είναι λαμπρό πλάσμα, όχι μόνο λόγω του ότι είναι μόνιμα στριφνή, αλλά και επειδή είναι ωμά ειλικρινής τόσο με τον εαυτό της για τις αδυναμίες της όσο και με τους άλλους. Η ειλικρίνειά της κάνει τους ανθρώπους παράξενα πρόθυμους να την εμπιστευτούν, και η ωμή δύναμη της γραφής της κυρίας Στράουτ προέρχεται από αυτές τις αλουστράριστες συνδιαλλαγές, στις οποίες οι χαρακτήρες φανερώνουν όλη τη θλίψη, την κακία και τη σύγχυσή τους… Το μεγάλο, τρομακτικό χάος της ζωής ξεχειλίζει στις σελίδες αυτού του συγκινητικού βιβλίου. Η Ελίζαμπεθ Στράουτ μπορεί να μην έχει απαντήσεις γι’ αυτό, αλλά ούτε και το φοβάται ».–The Wall Street Journal «Μια δυνατή αφηγήτρια που ψάχνει βαθιά στις διάφορες αποχρώσεις των ανθρώπινων σχέσεων ».–Observer

ΚΑΤΑ ΤΗ ΝΟΣΗΛΕΙΑ ΤΗΣ μετά από μια εγχείρηση, η Λούσυ Μπάρτον δέχεται την αναπάντεχη επίσκεψη της μητέρας της, με την οποία έχει χάσει κάθε επαφή εδώ και πολύ καιρό. Η μητέρα της, ενώ μένει μαζί της στο δωμάτιο του νοσοκομείου, αρχίζει να μιλάει για ανθρώπους από την πόλη τους, μια μικρή πόλη στο Ιλλινόι, και να διηγείται ιστορίες για τις οικογένειές τους. Έτσι όμως προσκαλούνται τα φαντάσματα του παρελθόντος και η Λούσυ βυθίζεται στις αναμνήσεις της παιδικής της ηλικίας : την ακραία, ντροπιαστική φτώχεια, τη σκληρότητα του πατέρα της και τέλος την αναχώρησή της για τη Νέα Υόρκη, η οποία την απομάκρυνε οριστικά από την οικογένειά της. Σιγά σιγά, η Λούσυ αρχίζει να μιλάει διστακτικά για τον δικό της γάμο, τις δύο κόρες της και τα πρώτα της συγγραφικά βήματα στη λογοτεχνική σκηνή της μητρόπολης τη δεκαετία του 1980. Ολόκληρη η ζωή της ξεδιπλώνεται μέσα από τη διαυγή και γεμάτη ανθρωπιά αφήγησή της, φωτίζοντας τη σχέση μητέρας και κόρης, μια σχέση φτιαγμένη από έλλειψη κατανόησης, αδυναμία επικοινωνίας αλλά και βαθιά ταύτιση. Το Όνομά μου είναι Λούσυ Μπάρτον χαρακτηρίστηκε αριστούργημα από τη λογοτεχνική κριτική στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι ένα σπουδαίο σύγχρονο μυθιστόρημα για τη μοναξιά, την επιθυμία και την αγάπη. Το βιβλίο κέρδισε το βραβείο Malaparte το 2016. Ένα χαμηλόφωνο, υπέροχα συμπονετικό σύγχρονο μυθιστόρημα για την αγάπη, τη νοσταλγία και την αντοχή, σε μια οικογένεια με ασήκωτο φορτίο από τραύματα. – The Boston Globe