Mario Vargas Llosa

"A wildly enjoyable book; the 85-year-old Vargas Llosa is as sharp and mordantly funny as ever." Financial Times

Guatemala, 1954. A CIA-supported military coup topples the government. Behind this violent act is a lie passed off as truth, which forever changed the development of Latin America: that those in power encouraged the spread of Soviet communism in the Americas.

Mario Vargas Llosa has written a drama on a world stage, in which some persecutors end up as victims of the very plot they helped construct. Ironic and sensual, provocative and redemptive, Harsh Times is a story of international conspiracies and conflicting interests in the time of the Cold War, the echoes of which are still felt today.

Après plusieurs romans situés dans les géographies les plus éloignées dans l'espace et dans le temps (le Congo belge, le Tahiti de Gauguin), Mario Vargas Llosa revient au Pérou et fait de son pays natal le décor du Héros discret. Il nous dépeint la situation actuelle d'une société dopée par une croissance économique sans précédent mais qui voit également se développer la corruption, la cupidité et le crime. À Piura, Felícito Yanaqué, patron d'une entreprise de transports, est l'objet de chantage et d'intimidations mafieuses. Aussi frêle de corps qu'énergique de caractère, il saura cependant y faire face, et son opiniâtreté d'homme du peuple qui s'est élevé à la force des bras fera de lui un héros national. À Lima, Ismael, patron d'une riche compagnie d'assurances, se voit menacé par ses deux fils, qui convoitent sa fortune en souhaitant sa mort. Là encore, l'homme saura répondre à ces menaces, et sera tout aussitôt doté par le romancier d'une aura héroïque. Mais il ne faut pas prendre leur épopée trop au sérieux. Car entre le mélodrame et le vaudeville, Vargas Llosa s'amuse, et nous amuse, avec ces deux histoires qu'il mène avec brio et dont le résultat final est une oeuvre drôle, corrosive et magistralement écrite. Le lecteur y reconnaîtra souvent le ton moqueur de La tante Julia et le scribouillard et de Tours et détours de la vilaine fille. Mais il retrouvera surtout avec plaisir l'univers de don Rigoberto et de Fonchito, du sergent Lituma et du capitaine Silva, tous à nouveau réunis dans ce portrait critique du Pérou contemporain.

Τον Σεπτέμβριο του 1967 οι νεαροί Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και Μάριο Βάργας Γιόσα συναντιούνται στη Λίμα για να συζητήσουν για το λατινοαμερικάνικο μυθιστόρημα. Ο πρώτος είχε ήδη πουλήσει χιλιάδες αντίτυπα από το μυθιστόρημα Εκατό χρόνια μοναξιά. Ο δεύτερος έχει μόλις τιμηθεί με το Βραβείο Romulo Gallegos για το Πράσινο σπίτι. Σήμερα θεωρούνται παγκοσμίως εξέχοντες εκπρόσωποι της ισπανόφωνης λογοτεχνίας αλλά εκείνη την εποχή ήταν δύο νέοι άνθρωποι που ξεκινούσαν τη σταδιοδρομία τους ως μυθιστοριογράφοι. Σε αυτό το βιβλίο, αντιπαρατίθενται δύο συγγραφείς, δύο λογοτεχνικές ιδιοφυΐες, δύο διαφορετικοί τρόποι κατανόησης της λογοτεχνίας, δύο κατά κάποιον τρόπο ασύμβατες μεταξύ τους ιδιοσυγκρασίες, δύο διαφορετικοί τρόποι αφήγησης. Κι ενώ στον ορίζοντα φαίνεται πως πρόκειται να ανατείλει ένα σπουδαίο λογοτεχνικό ρεύμα, οι αναγνώστες γίνονται μάρτυρες ενός διαλόγου χωρίς προηγούμενο. Στην έκδοση περιλαμβάνονται κείμενα των: Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες, Λουίς Ροδρίγκες Παστόρ, Χοσέ Μιγκέλ Οβιέδο, Αμπελάρδο Σάντσες Λεόν και Ρικάρδο Γκονσάλες Βιχίλ, οι οποίοι ήταν μάρτυρες αυτού του διαλόγου, καθώς και δύο συνεντεύξεις με τον Κολομβιανό συγγραφέα, σπάνιες φωτογραφίες και μια αποτίμηση της ζωής και του έργου του Μάρκες από τον Βάργας Γιόσα.

Γιατί η Ουρανία Καβράλ επιστρέφει στο νησί της, στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, ενώ είχε ορκιστεί να μην ξαναπατήσει το πόδι της εκεί; Γιατί αισθάνεται τρόμο για τη ζωή από τα δεκατέσσερά της χρόνια; Και γιατί δεν γνώρισε ούτε έναν έρωτα στη ζωή της; Στη "Γιορτή του τράγου", το νέο του πολυαναμενόμενο μυθιστόρημα, ο μεγάλος Περουβιανός συγγραφέας υφαίνει μια μεγάλη τοιχογραφία όπου η Ιστορία μπλέκεται με τις μικρές ανθρώπινες ιστορίες, και όπου γνωστά ιστορικά πρόσωπα -όπως ο στρατηγός Τρουχίλιο που βασάνισε 3.000.000 ανθρώπους χωρίς να υποψιάζεται τη "μακιαβελική" πτώση του- διασταυρώνουν τα πεπρωμένα τους με τους μυθιστορηματικούς ήρωες του βιβλίου. Με έναν καταιγιστικό ρυθμό και την αξεπέραστη λογοτεχνική του ικανότητα, επιστρέφει στο "πολιτικό" μυθιστόρημα για να συγκινήσει, να προειδοποιήσει και να καταγγείλει όλες εκείνες τις μορφές εξουσίας που επιβιώνουν ανοίγοντας δρόμο μέσα από σωρούς πτωμάτων. Η παγκόσμια κριτική χαιρέτησε τη "Γιορτή του Τράγου" ως το αναμφισβήτητο αριστούργημα της ώριμης συγγραφικής περιόδου του Βάργκας Λιόσα.