Daniel Defoe

En 1665, pour la quatrième fois dans le siècle, la peste ravage Londres où elle fait en un an 70 000 morts. En 1720 elle est de nouveau à Marseille. Journaliste toujours à l'affût d'une grande affaire, Defoe voit là l'occasion d'un livre qui rappelle un drame très proche et mêlera les conseils prophylactiques aux réflexions morales sur les décrets de la Providence. S'aidant peut-être de ses souvenirs mais réunissant surtout avec une rigueur toute scientifique témoignages et documents, Defoe a laissé de la peste une description digne des grands cliniciens du XIXe siècle.
Description médicale et aussi description sociologique : comme il y a une société du crime, il y a une société de la peste qui a pesé très lourd dans l'histoire des mentalités.

With an Introduction and Notes by R.T.Jones, Honorary Fellow of the University of York. The novel follows the life of its eponymous heroine, Moll Flanders, through its many vicissitudes, which include her early seduction, careers in crime and prostitution, conviction for theft and transportation to the plantations of Virginia, and her ultimate redemption and prosperity in the New World. Moll Flanders was one of the first social novels to be published in English and draws heavily on Defoe's experience of the topography and social conditions prevailing in the London of the late 17th century.

Heurs et malheurs de la célèbre Moll Flanders, qui naquit à Newgate, et, pendant une vie continuellement variée qui dura soixante ans, en plus de son enfance, fut douze ans une catin, cinq fois une épouse (dont une fois celle de son propre frère), douze ans une voleuse, huit ans déportée pour ses crimes en Virginie, et enfin devint riche, vécut honnête et mourut pénitente. D'après ses propres mémorandums.

Après quelques premières expéditions, Robinson Crusoé, marin d'York, s'embarque pour la Guinée le 1er septembre 1659. Mais le bateau essuie une si forte tempête qu'il dérive pendant plusieurs jours et finalement fait naufrage au nord du Brésil. Seul survivant, Robinson parvient à gagner une île située au large de l'Orénoque où il va peu à peu s'assurer une subsistance convenable : il y restera près de vingt-huit ans, d'abord seul, puis accompagné d'un fidèle indigène qu'il baptise Vendredi.
Inspiré de l'aventure réelle d'un marin écossais, le roman que Defoe fait paraître en 1719 connaît un succès foudroyant qui ne s'est plus démenti. Si James Joyce fera plus tard de Defoe le " père du roman anglais ", ce n'est pas seulement que l'auteur innove en prétendant offrir un authentique manuscrit retrouvé par l'éditeur. C'est aussi qu'il crée un héros différent : homme ordinaire qui raconte son histoire extraordinaire simplement, comme il l'a vécue, Robinson touche tous les lecteurs.
Et cette histoire devient un mythe que d'innombrables écrivains s'attacheront à récrire.

Επιστολικό, εξοµολογητικό και διδακτικό, το βιβλίο είναι η φανταστική αυτοβιογραφία του οµώνυµου χαρακτήρα, ενός ναυαγού που πέρασε είκοσι οχτώ χρόνια σε ένα αποµακρυσµένο τροπικό νησί. Ο Ροβινσόνας Κρούσος εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1719. Θεωρείται το πρώτο αγγλικό µυθιστόρηµα και ένα από τα σηµαντικότερα βιβλία όλων των εποχών. Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα κανένα βιβλίο στην ιστορία της δυτικής λογοτεχνίας δεν γνώρισε περισσότερες εκδόσεις, παραλλαγές και µεταφράσεις από αυτό. Έτυχε θερµής υποδοχής από τον λογοτεχνικό κόσµο. Μέχρι σήµερα παραµένει ένα από τα βιβλία µε τις περισσότερες εκδόσεις στην ιστορία. Ο Ροβινσόνας Κρούσος σηµατοδότησε την έναρξη της ρεαλιστικής µυθοπλασίας ως λογοτεχνικό είδος. Η επιτυχία του οδήγησε σε πολλούς µιµητές, καθιστώντας τα µυθιστορήµατα µε ναυαγούς αρκετά δηµοφιλή στην Ευρώπη κατά τον 18ο και τις αρχές του 19ου αιώνα.

Ήταν µάταιο να κάθοµαι άπραγος και να εύχοµαι να είχα αυτό που δεν µπορούσα να έχω, και αυτή η έκτακτη ανάγκη µου ξύπνησε τη διάθεση για προσεκτική προσπάθεια. Είχαµε αρκετές περισσευούµενες αντένες, δυο τρία µεγάλα ξύλινα κατάρτια κι ένα δυο περισσευούµενα επιστήλια, έτσι αποφάσισα να πιάσω δουλειά και πέταξα στη θάλασσα όσο περισσότερα µπορούσα να διαχειριστώ λόγω του βάρους τους, δένοντας το καθένα µε ένα σχοινί για να µην αποµακρυνθούν. […] Η ελπίδα να εφοδιαστώ µε τα απαραίτητα µου έδινε κουράγιο να κοπιάσω περισσότερο απ’ όσο θα έκανα σε άλλη περίπτωση.

Όταν το πλοίο του Ροβινσώνα Κρούσου ναυάγησε ήταν ο μοναδικός επιζών. Ξεβράστηκε στην ακτή ενός έρημου νησιού. Εκεί έχτισε ένα καταφύγιο, έμαθε να υπερασπίζεται τον εαυτό του και να κυνηγάει για να έχει τροφή. Μετά από χρόνια μοναξιάς, ο Κρούσος ανακαλύπτει ότι ίσως τελικά να μην είναι μόνος του. Ποιος άλλος βρίσκεται στο νησί; Και θα μπορέσει ποτέ ο Ροβινσώνας Κρούσος να επιστρέψει στην πατρίδα του;