Η έννοια του χρόνου

Ο χρόνος αποτελεί ένα φαινόμενο άρρηκτα συνδεδεμένο με την κίνηση των "φύσει όντων", των φυσικών σωμάτων. Η διαπίστωση αυτή συνιστά την βάση για την ανάλυσή του από τον Αριστοτέλη μέχρι και την σύγχρονη φυσική επιστήμη. Ωστόσο, προσεγγίζουμε άραγε έτσι την βαθύτερή του διάσταση; Το ερώτημα αυτό θέτει ο Heidegger στην διάλεξη και την πραγματεία Η έννοια του χρόνου (1924). Επειδή η "αίσθησις χρόνου" συνιστά στοιχείο που χαρακτηρίζει και διακρίνει τον άνθρωπο, ο καθορισμός του χρόνου πρέπει να βασισθεί σε μία φαινομενολογική ανάλυση του ανθρώπου. Η εκτύλιξη των οντολογικών παραμέτρων της ανθρώπινης ύπαρξης -της καθημερινής τριβής με τα πράγματα, της συνύπαρξης με τους άλλους, της ανακάλυψης του κόσμου και του εαυτού βάσει των διαθέσεων και της ερμήνευσης, της κατάπτωσης, της αγωνίας, της μέριμνας, του θανάτου, της ιστορικότητας- αποκαλύπτει τον χρόνο ως την "ουσία" του ανθρώπου και των υπαρξιακών του επιλογών, καθώς δε επίσης και ως την βάση της οντολογίας. Τα κείμενα της ανά χείρας έκδοσης αποτελούν την πρώιμη μορφή τού Είναι και χρόνος και εκθέτουν συνολικά και συνοπτικά το φιλοσοφικό πρόγραμμα του έργου αυτού, της σημαντικότερης δημοσίευσης του Heidegger και αποφασιστικού σταθμού για την όλη πορεία της φιλοσοφικής σκέψης στον 20ό αιώνα.