Jean Cocteau

Oedipe, le maudit, est conduit malgré lui à tuer son père et à épouser sa mère. Sa fille Antigone, la rebelle, enterre son frère au mépris de sa vie, malgré l'interdit du roi Créon. Des extraits des pièces de Sophocle (Antigone, Oedipe-Roi), d'Anouilh (Antigone) et de Cocteau (La Machine infernale), pour découvrir ces deux figures mythiques incarnant, pour l'une, l'impossibilité d'échapper à son destin, pour l'autre, la révolte et la résistance au pouvoir établi.L'édition Oeuvres & thèmesPar Ariane  Carrère, sous la direction d'Hélène Potelet.L'ouvrage comprend :- des repères sur les mythes évoqués ;- 11 extraits soigneusement annotés et associés, chacun, à un questionnaire progressif ;- un bilan de lecture permettant de faire la synthèse ;- un dossier " histoire des arts ", avec des reproductions en couleur.

Pas facile d'élever des enfants pour Madame Lalune et Monsieur Lesoleil : lorsque l'un dort, l'autre travaille, et vice-versa... Mais l'éducation ne se confie pas n'importe qui, comme ils en feront l'expérience dans cet album très graphique. Présentant un jeu de typographie, de mise en pages et de couleurs, Drôle de ménage, publié initialement par Paul Morihien en 1948, est aussi beau que savoureux.

Non exchangeable - non refundable

L'oeuvre de Jean Cocteau a en grande partie été publiée chez Grasset et est rassemblée ici pour la première fois en un seul volume. Bernard Grasset a entre autres publié les deux chefs-d'oeuvre que sont le roman Les Enfants terribles et les Portraits-souvenir. L'un, roman mythique, l'autre, modèle de mémoires poétiques, ces deux livres suffiraient à la gloire de n'importe quel auteur. Ce sont bien d'autres grands livres qu'a publiés Cocteau rue des Saints-Pères : le Journal d'un inconnu, Démarche d'un poète, La Machine infernale, tous marqués de la marque étoilée, scintillante, unique et immédiatement reconnaissable du " ton Cocteau " . L'ouvrage comprend un livre qui n'a pas été réédité depuis 1953, rassemblant les articles de Cocteau pour Paris-Jour, avec en particulier un éblouissant récit du défilé de la Victoire en 1919, Carte blanche, ainsi qu'une chrono-biographie. En couverture, un autoportrait inédit de Cocteau. Préface de Charles Dantzig

.

"Ιδού λοιπόν, θέατρο τσέπης. Mε τον όρο "θέατρο τσέπης" δεν εννοούμε "θέατρο που το πάει βόλτα ο αναγνώστης στην τσέπη του", αλλά κατά κάποιο τρόπο ένα έλασσον θέατρο, ένα απλό πρόσχημα για να λάμψει ένα αστέρι από μια γωνία λιγότερο γνωστή. Kατά παράκληση λοιπόν του εκδότη μου, επέτρεψα τη συγκέντρωση αυτών των κειμένων-προσχημάτων με το χαλαρό τους ύφος, γραμμένων γρήγορα για τον έναν ή τον άλλο καλλιτέχνη που επιθυμούσε να κρατά στην τσάντα του ένα μικρό έργο ευκολόπαικτο στο σανίδι, το λιμπρέτο ενός μπαλέτου ή μιας μιμικής των οποίων η πρώτη γραφή στην πραγματικότητα δεν υπήρξε παρά μια εικονική γραφή και που τη χορογραφία τους θα έπρεπε να την ξεχάσουμε". (Z.K.). Δημοσιευμένα το 1955, τα κείμενα αυτά επιτρέπουν να διεισδύσουμε στην τόσο θελκτική προσωπικότητα του Zαν Kοκτώ (1889-1963): τον οίστρο του, το χιούμορ, τη λεπτή καλλιγραφία του πορτρέτου, το κλείσιμο του ματιού, την ταχύτητα του ύφους, την τρυφερή αγαλλίαση που προσφέρει η πένα του. O Kοκτώ για περισσότερα από πενήντα χρόνια δεν θα πάψει να καταπλήσσει τους πάντες, αναπτύσσοντας τη μαγεία του στην ποίηση, στην πρόζα, στο θέατρο, στον κινηματογράφο, σε σχέδια και σε πίνακες. Μισήθηκε στην εποχή του υπερβολικά, για να αφοπλίσει τους πάντες στη διάρκεια, μη ανταποδίδοντας ποτέ τα χτυπήματα. Μόνος εναντίον όλων, ένας γητευτής των καιρών, ελαφρός, γενναιόδωρος έως την εκμετάλλευση από ασήμαντους και σημαντικούς, μια ιδιόμορφη αγιότητα της αυτοκαταστροφής και των παθών, του οπίου και των σκανδάλων. Με απόλυτο πνεύμα πρωτοπορίας, προηγήθηκε της εποχής του για να αναγγείλει την επόμενη, εκφράζοντας τον διαρκή ηλεκτρισμό ενός γίγνεσθαι, ενός κύματος που συνέχεια ξεσπά μπροστά.