Naguib Mahfouz

Avril, mois de la poussière et des mensonges. Une péniche amarrée à une berge du Nil, au Caire. Chaque soir, s'y réunit la " famille ", composée de sept personnes : une traductrice, un écrivain, un critique, un comédien, un avocat, un homme d'affaires, enfin, Anis Zaki, modeste fonctionnaire, mais homme de grande culture, leur hôte à tous, et leur obligé. C'est lui, assisté du vieil Abdu, qui prépare le narguilé. Un jour, une jeune journaliste, Samara Bahjat, se mêle à cette assemblée d'intellectuels désabusés dont elle ne partage ni le goût pour le haschisch, ni le nihilisme, ni l'humour cocasse, ni l'art de la conversation absurde. Et le drame éclate qui les met devant la nécessité soit de renoncer à leur carrière, puisqu'ils la prétendaient futile, dérisoire, soit d'être infidèles à eux-mêmes. Traduction de l'arabe par France Douvier Meyer, revue par Selma Fakhry Fourcassié et Bernard Wallet.

Une anthologie où la diversité thématique permet une nouvelle incursion dans l'histoire contemporaine de l'Egypte. Trois de ces nouvelles, écrites avant 1967, sont représentatives de la période philosophique du romancier, d'autres, plus récentes, dénoncent la situation politique et sociale du pays, sur le mode allégorique. Les dernières décrivent une Egypte en pleine mutation.

Non exchangeable & non refundable

Πρόκειται για το έπος τριών οικογενειών που έζησαν στο Κάιρο ξεκινώντας από το 1798, όταν τα στρατεύματα του Ναπολέοντα εισέβαλαν στην Αλεξάνδρεια, μέχρι τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ με τους Ισραηλινούς το 1973. Ο Ναγκίμπ Μαχφούζ συλλέγει ιστορίες ανθρώπων για να αφηγηθεί, μέσα απ’ αυτές, τη μεγάλη ιστορία της πατρίδας του και τη σημασία τού να είσαι Αιγύπτιος. Αυτό όμως που περισσότερο ενδιαφέρει τον Μαχφούζ είναι να ξεδιπλώσει ιστορίες ανθρώπων απ’ όλες τις κοινωνικές τάξεις της Αιγύπτου, να μιλήσει για το γάμο και τη σημασία του, τη θέση των γυναικών, που βελτιώνεται με τα χρόνια, τη μετανάστευση σε χώρες της Δύσης, αλλά και την τελική επάνοδο στην πατρίδα, τις παραδόσεις της αραβικής κοινωνίας που διαβρώνονται, τους οικογενειακούς δεσμούς, που κι αυτοί αδυνατίζουν. Οι ιστορίες-βιογραφικά, γεμάτες χρώμα και ατμόσφαιρα, απεικονίζουν τις ζωές συνηθισμένων ανθρώπων που γεφυρώνουν δύο ολόκληρους αιώνες και βιώνουν τον άνεμο της αλλαγής. Το μυθιστόρημα, που θεωρείται από τα καλύτερα και τα πιο πρωτότυπα της ώριμης περιόδου του νομπελίστα συγγραφέα, εκδόθηκε στην Αίγυπτο το 1987.

«Σαν ακροστιχίδα... το συνηθισμένο μαζί με το ασυνήθιστο, η γέννηση μαζί με το θάνατο, η ιστορία μαζί με την πολιτική – ειρωνικά διαβάζεται σαν τη ζωή».

Μέσα από την υπέροχη ατμόσφαιρα του παραμυθιού, από τη μακρινή, ονειρεμένη ανατολή, ο Μαχφούζ, αυτός ο σπουδαίος μάστορας της γραφίδας, φέρνει κοντά μας με το δικό του αξεπέραστο τρόπο, τη Σαχραζάτ και τις ιστορίες της. Αυτές που κράτησαν άγρυπνο το σουλτάνο για χίλιες και μια νύχτες, αυτές που τον άλλαξαν και από θηρίο ανήμερο τον έκαναν άνθρωπο με μυαλό και αισθήματα. Ο Μαχφούζ δίνει καινούρια ζωή σ` αυτό το αραβικό αριστούργημα. Οι πλούσιοι και ο λαός γνωρίζουν καλά τη θέση τους, η θελκτική οδαλίσκη με τα υπέροχα ερωτικά της προσόντα παρασύρει στον όλεθρο τους άντρες που σέρνονται στα πόδια της. Το καλό τζίνι βοηθά τους ερωτευμένους, το κακό βγάζει στην επιφάνεια τη διαφθορά που επικρατεί στις κεφαλές του τόπου. Όλα μα όλα είναι αφάνταστα επίκαιρα και σήμερα στη ζωή μας. Ο Ναγκίμπ Μαχφούζ έγραψε ένα σπουδαίο μυθιστόρημα, πολύχρωμο και αστραφτερό όσο και οι ιστορίες που του το ενέπνευσαν.