Laurent Gaudé

Non exchangeable & non refundable

Trois monologues qui, dans une langue joyeusement chahutée, interrogent et célèbrent la jouissance procurée par les mensonges que les hommes se racontent pour se plaire, pour plaire à l'autre et pour embrasser la vie que leur imaginaire projette sur le réel. Un triptyque qui tente également de cicatriser les blessures provoquées par des générations d'amours mal dits ou non confessés.

En plein banquet, à Babylone, au milieu de la musique et des rires, soudain Alexandre s'écroule, terrassé par la fièvre. Ses généraux se pressent autour de lui, redoutant la fin mais préparant la suite, se disputant déjà l'héritage - et le privilège d'emporter sa dépouille. Des confins de l'Inde, un étrange messager se hâte vers Babylone. Et d'un temple éloigné où elle s'est réfugiée pour se cacher du monde, on tire une jeune femme de sang royal : le destin l'appelle à nouveau auprès de l'homme qui a vaincu son père... Le devoir et l'ambition, l'amour et la fidélité, le deuil et l'errance mènent les personnages vers l'ivresse d'une dernière chevauchée. Porté par une écriture au souffle épique, Pour seul cortège les accompagne dans cet ultime voyage qui les affranchit de l'Histoire, leur ouvrant l'infini de la légende.

Satina, l'enfant de sel, petite étrangère venue d'on ne sait où, a été adoptée par le clan Djimba. Elle aime Kano, mais est contrainte d'épouser Saro. Brutalisée et humiliée, Salina refuse de se soumettre. Lorsque son mari meurt, Salina croit qu'elle va enfin connaître le bonheur... Mais ses espoirs se brisent rapidement. Elle ne se laisse alors plus mener que par la haine et l'esprit de vengeance, jusqu'à ce qu'une jeune femme lui apporte l'apaisement final. Cette pièce contemporaine, construite sous forme de triptyque, ouvre l'espace de la tragédie antique à d'autres univers. En réécrivant certains mythes, en variant les formes dramatiques et en mêlant les genres, elle permet aux élèves d'aborder le théâtre et ses représentations et de découvrir l'originalité d'une écriture actuelle, forte et poétique. En outre, une interview croisée de Laurent Gaudé et du metteur en scène Vincent Goethals permettra aux élèves d'entrer dans les coulisses de la création. Niveau 4 : recommandé pour les classes de seconde (enseignement général), première (toutes séries) et terminale littéraire.

Έντζο Κορμάν: "Η θύελλα επιμένει" - "Αυτή η κρύα νύχτα θα μας κάνει όλους αλλοπαρμένους και παράφρονες" λέει ο τρελός του βασιλιά Λήρ, ενώ η καταιγίδα λυσσομανά στην άγονη γη, στην τρίτη πράξη της τραγωδίας που ο Σαίξπηρ έγραψε στις αρχές του 17ου αιώνα. Είναι στα τέλη του 20ου αιώνα, στη διάρκεια μιας άλλης κρύας νύχτας, όταν ο νεαρός Αυστριακός σκηνοθέτης Νάταν Γκόλντινγκ προτείνει στον ηλικιωμένο Τέο Στάινερ, μυθική φιγούρα του μεταπολεμικού αυστριακού θεάτρου, να βάλει ένα τέλος στα εικοσιπέντε χρόνια σιωπής και εξορίας, και να παίξει τον βασιλιά Λήρ σε μια βερολινέζικη σκηνή. Γιατί η φιγούρα του έκπτωτου βασιλιά οδηγεί τον παλιό ηθοποιό περισσότερο από μισό αιώνα πίσω, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Τερεζίν; 139.654 Εβραίοι από την Ευρώπη εξορίστηκαν εκεί. Μόλις 17.320 επέζησαν. "Όταν γεννιόμαστε, πλαντάζουμε που ερχόμαστε/ σε τούτη τη μεγάλη των τρελών σκηνή" λέει ο βασιλιάς Λήρ. Γκυγιώμ Γκαλλιέν: "Γκυγιώμ, γλυκιά μου!"! - "Η πρώτη ανάμνηση που έχω από τη μητέρα μου είναι όταν ήμουν τεσσάρων ή πέντε χρονών. Μας καλούσε για το δείπνο, εμένα και τον αδελφό μου, λέγοντας: ''Γκυγιώμ, γλυκιά μου!'' και πριν δυό μέρες, που της μίλησα τελευταία φορά στο τηλέφωνο, κλείνοντας μου είπε: ''Σε φιλώ, αγαπημένη μου''". Με τρόπο αυτοβιογραφικό και ξεκαρδιστικό, ο Γκαλλιέν εκμεταλλεύεται τα παιδικά του χρόνια, τις απογοητεύσεις του, τις προσωπικές του αδυναμίες. Όπως διαφαίνεται από τον τίτλο του έργου, η μητέρα του τον ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα αδέλφια του, αναγκαστικά "υποδύεται το κορίτσι", ακόμη και στον τόνο της φωνής. Ο μονόλογος που απορρέει διερευνά την έννοια του φύλου ως στοιχείου ταυτότητας, με διαβρωτικό χαρακτήρα που ξέρει πως να διεγείρει τη σκέψη γύρω από τραυματικά θέματα. Λωράν Γκωντέ: "Η γαλάζια τίγρις του Ευφράτη" - Ο Αλέξανδρος θα πεθάνει. Αφού νίκησε τον Δαρείο, κατέκτησε τη Βαβυλώνα και τη Σαμαρκάνδη, έχτισε νέες πόλεις και ίδρυσε μια τεράστια αυτοκρατορία, ο πυρετός τον καταβάλλει. Του απομένουν λίγες ώρες ζωή. Δεν φοβάται. Ατενίζει το θάνατο και τον καλεί να πλησιάσει για να του διηγηθεί ο ίδιος τη ζωή του. Ο Αλέξανδρος μιλάει και ο θάνατος ακούει. Τον αφήνει να ξαναζήσει τη μέθη της εποχής του και να ξανανιώσει, για μια τελευταία φορά, την επιθυμία τίποτα να μην αναχαιτίσει την πορεία του. Να φτάσει ακόμα πιο μακριά, σε άγνωστα εδάφη. Την επιθυμία να μείνει για πάντα πιστός σε αυτή την εσωτερική δίψα που τίποτα δεν μπορεί να την κατευνάσει. Έπος, τραγικό ποίημα, απόλυτο θέατρο μέσα από τη γλωσσική τεχνική του, το εξαιρετικό αυτό κείμενο του Γκωντέ θυμίζει αρχαία τραγωδία.