Boris Cyrulnik

non-exchangeable & non-refundable

A travers son propre rapport au sport, Boris Cyrulnik interroge sa place dans nos sociétés humaines et dans notre construction individuelle. Il propose une analyse personnelle et rationnelle de ce qui fonde notre attachement à la pratique sportive, et plaide pour une société qui place les valeurs de solidarité, d'entraide et de partage loin devant celles de conquête et de performance.

« Ça fait soixante-quatre ans que je n'ai rien pu dire, c'est la première fois que je le fais. Je me rappelle, j'habitais ici. Et puis un jour, ou plutôt une nuit - c'était tôt le matin quand j'ai été arrêté -, la rue a été barrée de chaque côté par des soldats en armes. C'étaient des Allemands, mais j'ai été arrêté par la police française. Il y avait des camions en travers de la rue et puis, devant la porte, une traction avant avec des inspecteurs en civil, des inspecteurs français qui étaient là pour arrêter un enfant de six ans et demi ! » B. C. Boris Cyrulnik évoque, dans ce livre très personnel, son enfance, son arrestation, son évasion et surtout l'insoumission aux hommes et aux idées.

La question de l'animalité de l'homme, qui préoccupe les sciences humaines et sociales depuis longtemps, est ici abordée dans une perspective qui récuse les réductionnismes, aussi bien sociologiques que biologiques, mais aussi le dualisme âme-corps hérité de la philosophie classique.Boris Cyrulnik expose son point de vue original sur la psychologie de l'enfant, qui permet de reformuler complètement le rapport entre l'inné et l'acquis, et donne une contribution nouvelle à la question del'inceste, débattue tant dans le domaine anthropologique que dans les écoles psychanalytiques.

"Απέναντι στην απώλεια, στις αντιξοότητες και στον πόνο που όλοι αργά ή γρήγορα συναντάμε στη ζωή, πολλές στρατηγικές είναι δυνατές. Είτε αφηνόμαστε στον πόνο και σταδιοδρομούμε ως θύματα, είτε κάνουμε κάτι για να τον ξεπεράσουμε." Ο Boris Cyrulnik συναντά, σε διαφορετικές κουλτούρες όλου του κόσμου, ανθρώπους πληγωμένους, σωστά σκιάχτρα, αναλύει τη ζωή τους και αφηγείται το πώς κατόρθωσαν να επουλώσουν τα τραύματά τους και να μετατρέψουν την ευθραυστότητά τους σε δύναμη ζωής.

Οι ήρωές μου ήταν φτιαγμένοι από το ίδιο αίμα με το δικό μου... Η ηρωοποίηση είναι μια ψυχοκοινωνική διαδικασία που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρωπότητας.Ο ήρωας θα εμφανιστεί σε καιρό πολέμου αλλά και πληκτικής ειρήνης. Θα ξυπνήσει τις ναρκωμένες μας ψυχές, θα εξευγενίσει τον θάνατο, θα αποτελέσει μια μορφή προσκόλλησης όμοια με αυτήν που μας καθησύχαζε όταν ήμασταν παιδιά. Μια διαφωτιστική μελέτη του νευροψυχιάτρου Boris Cyrunlik στο θέμα της ηρωοποίησης.

Ο θεός δεν πέφτει εξ ουρανού»: Kανένα άτομο δεν πιστεύει στον θεό όταν γεννιέται. Μόνο όταν αποκτήσει πρόσβαση στον κόσμο των λέξεων οι γονείς μπορούν να του συστήσουν τον θεό τους. Από κει και πέρα το θρησκευτικό αίσθημα θα συνδεθεί με την αναπαράσταση του θανάτου και θα ακολουθήσει το παιδί έως την ενήλικη ζωή του. Η διαδρομή αυτή θα καθορίστεί από νευρολογικούς, κοινωνικούς και ψυχολογικούς παράγοντες.
Στο βιβλίο «Η ψυχοθεραπεία του θεού», ο νευροψυχίατρος Boris Cyrulnik στηριζόμενος σε πολύχρονες μελέτες εξετάζει αυτή ακριβώς τη διασύνδεση της θρησκείας με τα μύχια της ύπαρξής μας. Συνθέτει έτσι μια από τις πληρέστερες μελέτες γύρω από το ευαίσθητο θέμα της θρησκευτικής πίστης, χωρίς να παραλείπει να θίξει με πάντα αντικειμενικό τρόπο κρίσιμα ζητήματα όπως ο θρησκευτικός φανατισμός και η έκσταση.

«Όταν, τον 19ο αιώνα, ανακαλύφθηκε ο ωκεανός του Ασυνείδητου, ο Φρόυντ, προσεγγίζοντας τη νήσο της Απώθησης, προαισθάνθηκε ότι μακριά, μέσα στην ομίχλη, σχηματίζονταν οι απόκρημνες ακτές του `Βράχου της βιολογίας`. Οι νευροεπιστήμες όμως εκείνης της εποχής απαγόρευαν την πλεύση προς αυτά τα άγνωστα νερά. Σήμερα, χάρη στις τεχνικές της νευροαπεικόνισης και στα ηθολογικά δεδομένα, τα βάθη αυτά μπορούν να εξερευνηθούν. Ο ερευνητής ανακαλύπτει τότε ένα άλλο ασυνείδητο, βιολογικό αυτή τη φορά, που διαφέρει από το φροϋδικό και ταυτόχρονα συνδέεται με αυτό με έναν τρόπο συγκρουσιακό, όπως δυο άλογα που τραβούν το ίδιο άρμα προς αντίθετες κατευθύνσεις». [Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]