Γιάννης Λειβαδάς

Όσα περιέχει αυτός ο τόμος για τη μεταμοντέρνα αμερικανική ποίηση είναι διεξοδικά στον βαθμό που δεν μπορούν να είναι περατωμένα, γιατί ο ποιητικός μεταμοντερνισμός εξακολουθεί να απολύει ύλες από τον ορισμό του. Ετούτη η παρουσίαση δεν έχει στόχο να αναδείξει τα όσα έχουν, από ιστορική και βιβλιογραφική άποψη, ήδη δημοσιευθεί σχετικά με τη μεταμοντέρνα αμερικανική ποίηση κι εξίσου με τον ανά τον κόσμο ιδεολογικοποιημένο μεταμοντερνισμό στον τομέα της ποίησης. Πρόκειται για ένα κείμενο μονήρες και, ως προς το περιεχόμενό του, απροσχημάτιστο. Δεν συγκλίνει με τις γνωστοποιημένες φιλολογικές διερευνήσεις, μήτε καν με τις λεγόμενες εποικοδομητικές, διότι ο συγγραφέας του αντίκειται στη φιλολογία. Το περιεχόμενο είναι εξ ολοκλήρου μεταμοντέρνο, εφόσον σε αυτό ο συγκεκριμένος μεταμοντερνισμός δεν διεξέρχεται μέσω των αποδόσεων της υποδοχής του μα μέσω των περιεχομένων του.

Ένας από τους απτόητους εκείνης της εποχής, και πιθανόν ο πιο σημαντικός, ήταν ο Μπλεζ Σαντράρ. Ο Σαντράρ που προέκτεινε το βάθος της γραφής και το μετέτρεψε σε ύψος, ο Σαντράρ που ξεμπρόστιασε την αφήγηση, ο Σαντράρ που αποκάλυψε μία μέχρι πρότινος απόκρυφη ποιητική διαχρονικότητα, η οποία δεν αναζητούσε λύσεις, αποτελούσε λύση. Ο ποιητής που δεν ήρθε για να δώσει, αλλά για να δοθεί.