Αλεχάντρα Πισαρνίκ

Ζωή, ζωή μου, αφήσου να πέσεις, αφήσου να πονέσεις, ζωή μου, αφήσου να τιναχτείς από φωτιά, από σιωπή αφελή, από πέτρες πράσινες στο σπίτι της νύχτας, αφήσου να πέσεις και να πονέσεις, ζωή μου.

Ο αιματοβαμμένος θρύλος της Ελίζαμπεθ Μπάθορι σε εικονογράφηση που κόβει την ανάσα! Οι Εκδόσεις Οξύ με μεγάλη υπερηφάνεια παραδίδουν στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό το σημαντικό έργο της Αργεντινής ποιήτριας Alejandra Pizarnik, «Η Κόμισσα του Αίματος», που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1966, εδώ με την –κατακόκκινη, λευκή και μαύρη– εικονογράφηση του εικαστικού Σαντιάγκο Καρούζο. Μια επιβλητική κόμισσα του 16ου αιώνα περνά τις μέρες της κλεισμένη στο απομακρυσμένο κάστρο της παρέα με τις πιστές της υπηρέτριες, στο βόρειο άκρο της Ουγγαρίας, στο νοητό σύνορο μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Θα μπορούσε να είναι μια τυπική γοτθική ιστορία, μόνο που η κόμισσα έχει μια ιδιαιτερότητα: το μοναδικό πράγμα που την ευχαριστεί στ’ αλήθεια είναι να ενορχηστρώνει σαδιστικά την κακοποίηση, τον βασανισμό και τη θανάτωση νεαρών κοριτσιών… «Ο Σαντιάγκο Καρούζο θυμίζει σε στιλ τον Ουίλιαμ Μπλέικ, με αξιοσημείωτη επιρροή από το συμβολισμό και τη ζωγραφική του 19ου αιώνα. Το πινέλο του ανοίγει σαν νυστέρι την εξωτερική πραγματικότητα και φθάνει μέχρι τα εντόσθια της αλήθειας». – El Cultural Primigenio

Αν και είναι αργά, είναι νύχτα, και εσύ δεν δύνασαι. Τραγούδα σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Τίποτα δεν συμβαίνει. Θα μπορούσα να είμαι τόσο ευτυχισμένη αυτή τη νύχτα! Ακόμη μένουν όνειρα ανεκπλήρωτα. Και τα λίγα μου χρόνια! Γιατί όχι; Ο θάνατος είναι μακριά. Δεν με κοιτά. Τόση ζωή Κύριε! Για ποιον λόγο τόση ζωή;