Frank O΄ Hara

Important poems by the late New York poet published in The New American Poetry, Evergreen Review, Floating Bear and stranger places. Often this poet, strolling through the noisy splintered glare of a Manhattan noon, has paused at a sample Olivetti to type up thirty or forty lines of ruminations, or pondering more deeply has withdrawn to a darkened ware- or firehouse to limn his computed misunderstandings of the eternal questions of life, coexistence, and depth, while never forgetting to eat lunch, his favorite meal. "O'Hara speaks directly across the decades to our hopes and fears and especially our delights; his lines are as intimate as a telephone call.

Few books of his era show less age." --Dwight Garner, New York Times "As collections go, none brings...quality to the fore more than the thirty-seven Lunch Poems, published in 1964 by City Lights." --Nicole Rudick, The Paris Review "What O'Hara is getting at is a sense of the evanescence, and the power, of great art, that inextricable contradiction -- that what makes it moving and transcendent is precisely our knowledge that it will pass away. This is the ethos at the center of "Lunch Poems": not the informal or the conversational for their own sake but rather in the service of something more intentional, more connective, more engaged." --David L. Ulin, Los Angeles TImes "The collection broadcasts snark, exuberance, lonely earnestness, and minute-by-minute autobiography to a wide, vague audience--much like today's Twitter and Facebook feeds." --Micah Mattix, The Atlantic Among the most significant post-war American poets, Frank O'Hara grew up in Grafton, MA, graduating from Harvard in 1950.

After earning an MA at Michigan in 1951, O'Hara moved to New York, where he began working for the Museum of Modern Art and writing for Art News. By 1960, he was named Assistant Curator of Painting and Sculpture Exhibitions at MOMA. Along with John Ashbery, Kenneth Koch, James Schuyler, and Barbara Guest, he is considered an original member of the New York School.

Though he died in a tragic accident in 1966, recent references to O'Hara on TV shows like Mad Men or Thurston Moore's new single evidence our culture's continuing fascination with this innovative poet.

Ο όρος "Σχολή των Ποιητών της Νέας Υόρκης" εμφανίστηκε πρώτη φορά το 1961, σε ένα άρθρο του Τζων Μπέρναρντ Μάγιερς στο καλιφορνέζικο περιοδικό Nomad. Ο όρος υποδήλωνε την παρουσία τεσσάρων ποιητών, του Φρανκ Ο' Χάρα, του Τζον Άσμπερυ, του Κέννεθ Κοκ, και του Τζέημς Σουίλερ. Ο πιο αντιπροσωπευτικός ποιητής αυτής της σχολής ήταν ο Φρανκ Ο' Χάρα.
Ο Φρανκ Ο' Χάρα γεννήθηκε στις 27 Ιουνίου του 1926 στην Βαλτιμόρη των Η.Π.Α. Μεγάλωσε στο Γκράφτον της Μασαχουσέτης. Αφού υπηρέτησε στο ναυτικό, σπούδασε μουσική στο Χάρβαρντ και φιλολογία στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Το 1951 μετακόμισε οριστικά στη Νέα Υόρκη όπου και εργάστηκε ως καλλιτεχνικός σύμβουλος στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Γοητευμένος από τις καθημερινές της εικόνες, ο Ο' Χάρα λάτρεψε τη Νέα Υόρκη για τον σφυγμό και τις δυνατότητές της νιώθοντας όμως στο πετσί του το ασφυκτικό της περιβάλλον και την εμμονή για νεοπλουτισμό: "Δεν μπορώ να ευχαριστηθώ ούτε καν ένα φύλλο χλόης", έγραψε κάποια στιγμή στο ημερολόγιό του, "παρεκτός την ευκολία του μετρό, ή κάποιο κατάστημα δίσκων ή όποιο άλλο σημείο όπου ο κόσμος δεν απαξιώνει ολοκληρωτικά την ζωή".