Φρασεολογισμοί στη Ρώσικη Λογοτεχνική Γλώσσα και η απόδοσή τους στη Νέα Ελληνική

Ο αναγραφόμενος στο εξώφυλλο τίτλος "Φρασεολογισμοί στη ρωσική λογοτεχνική γλώσσα και η απόδοσή τους στη νέα ελληνική" θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παραπλανητικός, ως ένα βαθμό· αλλά και ενδεικτικός μετριοπάθειας, καθώς αποκρύπτει μια πολύ ενδιαφέρουσα διάσταση του συνολικού έργου: μια κατάλληλη για διδακτικούς σκοπούς, αλλά συνάμα λογοτεχνικώς άρτια και συχνά ευφυή μετάφραση του έργου του Μ. Μπουλγκάκοφ "Η ζωή του κυρίου ντε Μολιέρ", ένα έργο που έως τώρα δεν είχε μεταφραστεί στην Ελληνική. Το βιβλίο αυτό προσφέρεται για διάφορες χρήσεις, πράγμα που το καθιστά ιδιαίτερα ενδιαφέρον για τα ελληνικά χρονικά. Πέρα από ένα εύχρηστο βοηθητικό σύγγραμμα που έχει ως φιλοδοξία του τη συμβολή στην πληρέστερη διδασκαλία των ρωσικών φρασεολογισμών (και άλλων παρόμοιας φύσης λεξικών συνδυασμών) σε φοιτητές, αποτελεί ταυτόχρονα ένα επιστημονικό σύγγραμμα με σημαντικές -και, σε πολλές περιπτώσεις, πρωτότυπες- παρατηρήσεις σε σχέση με το πολυσυζητημένο ζήτημα των φρασεολογισμών, γνωστών ευρύτερα ως φρασημάτων, καθώς και ένα ευχάριστο ανάγνωσμα που μπορεί να απολαύσει όποιος ενδιαφέρεται για τη λογοτεχνία (ρωσική ή όχι) ή, γενικότερα, για τον Μολιέρο και τη ζωή του.Είναι εμφανές ότι αμφότεροι οι μεταφραστές κατέβαλαν κάθε προσπάθεια ώστε να θυσιάσουν όσο το δυνατόν λιγότερα υφολογικά και εκφραστικά στοιχεία στο πλαίσιο της επιδίωξης τους να παραγάγουν ένα χρηστικό μετάφρασμα· ένα διδακτικό βιβλίο που θα συμβάλλει στην ευκολότερη κατανόηση, από πλευράς φοιτητών, των μηχανισμών που κρύβονται πίσω από τους ρωσικούς φρασεολογισμούς, τη χρήση τους στα λογοτεχνικά κείμενα και τη μετάφραση τους στην Ελληνική. Μολονότι πρόκειται για ένα ενιαίο έργο ως προς το υπό εξέταση θέμα, έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι, στο θεωρητικό μέρος, οι μεταφραστές παρουσιάζουν καθένας τη δική του σκοπιά ως προς τα ζητήματα που ανακύπτουν από τη μετάφραση του εν λόγω έργου του Μ. Μπουλγκάκοφ, εάν μάλιστα ληφθεί υπόψη ότι ο μεν Π. Γ. Κριμπάς έχει ως μητρική του γλώσσα την Ελληνική, η δε Ι. Γ. Πογκόσοβα τη Ρωσική. Από επιστημονικής πλευράς, το έργο δεν αναλώνεται σε στείρες αναλύσεις, αλλά περιέχει θεωρητικώς θεμελιωμένες κρίσεις που βρίσκονται σε διαρκή και άμεση αναφορά με μεταφραστικές επιλογές που συναντά ο αναγνώστης στο κείμενο άφιξης. Τέλος, ας σημειωθεί ότι η διατήρηση των όποιων διαφορών ως προς την ορολογία που χρησιμοποιεί κάθε μεταφραστής στο θεωρητικό μέρος (πβ. τον όρο αλλοίωση φρασεολογισμού που χρησιμοποιεί ο Π. Γ. Κριμπάς με τον όρο ανανέωση φρασεολογισμού που χρησιμοποιεί η Ι. Γ. Πογκόσοβα) αποτελεί συνειδητή επιλογή τους, η οποία είχε ως στόχο να μην συγκαλυφθεί το εκφραστικό και επιστημονικό στίγμα καθενός εξ αυτών.(Γιώργος Κεντρωτής, Κέρκυρα, Φεβρουάριος 2008)