Graham Greene

A gang war is raging through the dark underworld of Brighton. Seventeen-year-old Pinkie, malign and ruthless, has killed a man. Believing he can escape retribution, he is unprepared for the courageous, life-embracing Ida Arnold. Greene's gripping thriller exposes a world of loneliness and fear, of life lived on the 'dangerous edge of things.'In this gripping, terrifying, and unputdownable read, discover Greene's iconic tale of the razor-wielding Pinkie. 'Brighton Rock when I was about thirteen. One of the first lessons I took from it was that a serious novel could be an exciting novel - that the novel of adventure could also be the novel of ideas' Ian McEwan WITH AN INTRODUCTION BY J.M.

 non-exchangeable & non-refundable

La Puissance et la Gloire, sommet des romans catholiques de Graham Greene, lui fut inspiré par un séjour au Mexique en 1937. Le clergé mexicain persécuté par le gouvernement révolutionnaire, il ne reste qu'un seul prêtre, dont la tête est mise à prix. Ce prêtre est un pauvre homme qui aime trop l'alcool et qui a fait un enfant à une de ses paroissiennes. Il essaie de fuir mais revient chaque fois qu'un mourant a besoin de lui, «et même lorsqu'il croit que son secours sera vain, et même lorsqu'il n'ignore pas que c'est d'un guet-apens qu'il s'agit et que celui qui l'appelle l'a déjà trahi, ce prêtre ivrogne, impur, et tremblant devant la mort, donne sa vie sans perdre à aucun moment le sentiment de sa bassesse et de sa honte» (François Mauriac.) Extraordinaire roman, La Puissance et la Gloire connut dès sa parution un succès retentissant et reste l'oeuvre la plus forte du grand écrivain anglais.

non-exchangeable & non-refundable

Le premier récit se déroule en 1949, à Vienne, alors occupée par les puissances victorieuses. Rollo Martins part à la recherche de son ami Harry Lime, mystérieusement disparu, pour découvrir que ce dernier fut un odieux trafiquant de pénicilline pendant le conflit. Dans le second, le fils d'un diplomate accuse à tort un majordome d'une mort accidentelle. Les deux textes servirent de scénario.

With Sancho Panza, a deposed Communist mayor, his faithful Rocinate, an antiquated motorcar, Monsignor Quixote roams through modern-day Spain in a brilliant picaresque fable. Like Cervantes' classic, Monsignor Quixote offers enduring insights into our life and times.

Μέσα στην πνιγηρή ατμόσφαιρα μιας βρετανικής αποικίας, κάπου στις δυτικές ακτές της Αφρικής, μέσα στην αβεβαιότητα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μέσα στο νοσηρό κλίμα της κοινωνικής μικροπρέπειας, ο αστυνόμος Χένρι Σκόμπι πασχίζει να διατηρήσει την ηθική του ακεραιότητα. Ο οίκτος και το αίσθημα ευθύνης απέναντι στη Λουίζ, τη σύζυγό του, τον υποχρεώνουν να παραβεί τις αρχές του και να εμπλακεί σε επιλήψιμες δοσοληψίες με τον αινιγματικό σύριο επιχειρηματία Γιουσέφ. Αλλά είναι ο έρωτάς του για μια νέα γυναίκα, την Έλεν, που θα κάνει τον πιστό καθολικό Σκόμπι να υποκύψει στην αμαρτία. Η ηθική του θα τεθεί σε δοκιμασία και, σχεδόν μοιραία, θα οδηγηθεί στη μεγάλη, την τελική αντιπαράθεση με τον ίδιο τον Θεό.

Λίγοι συγγραφείς καταφέρνουν να αναλύσουν με τόση ενάργεια, και ταυτόχρονα με τέτοια πυκνότητα, ζητήματα όπως η αγάπη, ο οίκτος, η προδοσία, η ενοχή, που βρίσκονται στον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Greene, ο Σκόμπι ενσαρκώνει εκείνη τη θεμελιώδη αντίφαση του πώς "ο οίκτος μπορεί να αποτελεί έκφραση μιας σχεδόν τερατώδους αλαζονείας".

Αν και το μυθιστόρημα του Γκρην διαδραματίζεται κυρίως σε ένα λεπροκομείο καθολικού μοναστηριού στο Βελγικό Κονγκό, τη δεκαετία του ’60, δεν είναι ένα βιβλίο για τη λέπρα· είναι ένα ψυχολογικό μυθιστόρημα για έναν άντρα που αρρώστησε από ένα είδος ηθικής λέπρας και βγήκε από αυτή λαβωμένος, ακρωτηριασμένος, χωρίς κανένα ενδιαφέρον πια για τη ζωή και για ό,τι συμβαίνει γύρω του. Αυτός ο άνθρωπος είναι ένας διάσημος αρχιτέκτονας. Το να κάνει έρωτα ήταν γι’ αυτόν συνώνυμο με το να αγαπά. Ανακαλύπτοντας το λάθος του, τον κυριεύει η αμφιβολία και η απελπισία για τους έρωτες που έζησε, για τη δουλειά του, στην οποία διέπρεψε, και για όλες τις επιλογές του, και καταφεύγει στο Κονγκό, χωρίς να έχει καμιά ιδέα για το τι θα κάνει σ’ αυτή τη χώρα. Εκεί συναντά πιστούς χριστιανούς και άθεους. Ο Γκρην μπορεί να είναι χριστιανός, αλλά δεν είναι καθόλου διδακτικός. Είναι αμείλικτος στα πορτρέτα των χριστιανών που σκιαγραφεί. Μόνο ένας σώζεται και ζωγραφίζεται με συμπαθητικά χαρακτηριστικά: ο ηγούμενος της αποστολής, ο οποίος ωστόσο παραμένει ένας νηφάλιος, ουδέτερος παρατηρητής, μακριά από τη δράση. Και η Θεία Χάρις είναι απούσα, εκτός κι αν, ίσως, στο τέλος του βιβλίου, αναφύεται πιθανόν η ελπίδα για την παρέμβασή της. Από την άλλη, η πλευρά των άθεων ζωγραφίζεται με έντονα χρώματα. Ένας δημοσιογράφος χωρίς ενδοιασμούς, η απόλυτη αδιαντροπιά του οποίου επισύρει εντέλει την επιείκεια. Και ένας γιατρός, ακέραιος, θαρραλέος, ευφυής, που δε γνωρίζει τη χαρά της ζωής, αλλά ο αγώνας που δίνει εναντίον της λέπρας τού επιτρέπει να ζει. Αυτός, θρησκεία του οποίου είναι η επιστήμη και η πρόοδος, συμβιώνει αρμονικά με τους μοναχούς. Γιατί γράφτηκε αυτό το μυθιστόρημα, που από την πρώτη σελίδα του φυλακίζει τον αναγνώστη του σε ένα δάσος γεμάτο υγρασία, μυρωδιές και οδύνες; Είναι άραγε μόνο μια σπουδή για την εσωτερική σκλήρυνση των ανθρώπων, την αδυναμία τους να νιώθουν συγκίνηση και τρυφερότητα; Ή μήπως πρέπει να δούμε, έπειτα από τόσα σημαντικά βιβλία που μας έδωσε ο Γκρην, ύστερα από την επίδειξη δεξιοτεχνίας του μέσω της διαλεκτικής αμαρτίας και χάρης, μετά τη δόξα που απέκτησε, μετά την παραμονή του σε ένα λεπροκομείο που τη φανταζόμαστε συνταρακτική, μήπως πρέπει λοιπόν να δούμε τον απόηχο των ερωτημάτων που θέτει ο ίδιος για τον εαυτό του και για το νόημα της ζωής; Γιατί αλλιώς, πώς να εξηγήσουμε ότι τούτο το μυθιστόρημα, που δεν έχει την τεχνική τελειότητα του Τέλους μιας σχέσης ούτε το ανθρώπινο βάθος τού Η δύναμις και η δόξα, μας αγγίζει περισσότερο από κάθε άλλο βιβλίο του Γκρην; [Το ανωτέρω κείμενο βασίστηκε κυρίως στην κριτική του André Fontaine που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Le Monde (25/2/ 1961).]

Συναγερμός στις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες. Μια διαρροή πληροφοριών πυροδοτεί κλίμα καχυποψίας, διάχυτης ανησυχίας και έντασης, ενώ διεξάγονται συνεχείς έλεγχοι ασφαλείας. Τα πρόσωπα σιγά-σιγά εμφανίζονται στη σκηνή: Ο Μορίς Κάσελ, ένας ήσυχος και διακριτικός πράκτορας που εγκατέλειψε το πεδίο δράσης του στην Αφρική για να αποσυρθεί στα κεντρικά γραφεία του Λονδίνου. Η γυναίκα του Σάρα, μαύρη, από τη Νότια Αφρική, που διέφυγε στη Βρετανία καταδιωκόμενη από το καθεστώς του απαρτχάιντ. Ο Ντέιβις, βοηθός του Κάσελ, που, για να ξεχάσει τους αποτυχημένους έρωτές του, βυθίζεται στο αλκοόλ και τον τζόγο. Ο κυνικός και επικίνδυνος Πέρσιβαλ, με το καλοκάγαθο παρουσιαστικό του οικογενειακού γιατρού. Ο Συνταγματάρχης Ντέιντρι, άνθρωπος αφοσιωμένος στο καθήκον, με αυστηρό προφίλ, μοναχικός, που παλεύει με τη συνείδησή του. Και ο C, ο επικεφαλής της υπηρεσίας, διχασμένος ανάμεσα στην αγάπη του για την Αφρική και την πίστη του στις συντηρητικές αξίες και την ταξική δομή της Μεγάλης Βρετανίας. Ο Γκρην επιστρέφει στον κόσμο των κατασκόπων και της προδοσίας, για να πλέξει το εγκώμιο της ανυπακοής και να δείξει με οξυδερκή και ευαίσθητο τρόπο σε ποια τραγωδία μπορεί να καταλήξει η αδιάλλακτη και άκαμπτη εφαρμογή της έννοιας του «εθνικού συμφέροντος» που πολύ συχνά και εύκολα παραμερίζει τον ανθρώπινο παράγοντα.

Σε μια επαρχιακή πόλη της Αργεντινής, μια αντάρτικη ομάδα σχεδιάζει την απαγωγή του αμερικανού πρεσβευτή. Από λάθος, όμως, στη θέση του συλλαμβάνει τον επίτιμο πρόξενο (χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες) της Μεγάλης Βρετανίας, Τσάρλι Φόρτναμ. Εξηντάρης, αμετανόητος πότης, παντρεμένος με μια νεαρή πρώην πόρνη, την Κλάρα, δεν έχει και πολλές συμπάθειες και η τύχη του αφήνει μάλλον τους πάντες (και τη Μεγάλη Βρετανία) αδιάφορους. Μόνο ο νεαρός γιατρός Εδουάρδο Πλαρ, γιος ενός εξόριστου Άγγλου που πέρασε δεκαπέντε χρόνια στη φυλακή πριν δολοφονηθεί, εραστής της Κλάρα, ανίκανος να αγαπήσει, ζηλεύοντας το πάθος που τρέφει ο Φόρτναμ για την ερωμένη του, μπλέκεται σχεδόν άθελά του στην προσπάθεια απελευθέρωσης του ομήρου, αντιμετωπίζοντας γραφειοκρατικά εμπόδια, κρατική διαφθορά, διπλωματικές συμπαιγνίες, καθώς και τη συναισθηματική εμπλοκή του με τους απαγωγείς, των οποίων ηγείται ένας πρώην ιερέας. Ο Γκράχαμ Γκρην, με αφάνταστη μυθιστορηματική επιδεξιότητα, εκθέτει στους αναγνώστες του την άποψή του για τον κόσμο, τη χωρίς ελπίδα αγάπη, τους φτωχούς, την πίστη στον Θεό και την Επανάσταση, τη θυσία και τη λύτρωση, χωρίς ποτέ να εκπέσει στην ηθικολογία και τον διδακτισμό.