Paul Celan

"Un rien nous étions, nous sommes, nous resterons, en fleur : la rose de rien, de personne". Au plus près des bouleversements qui affectent son existence et son époque, Paul Celan signe avec La Rose de personne son livre souvent considéré comme le plus important. Sa dimension politique est affirmée dès la dédicace liminaire en souvenir du poète juif russe Ossip Mandelstam, victime du stalinisme. Dans ces poèmes qui tiennent à la fois de la ballade, de la satire, de la romance, de l'ode et de l'élégie, Celan fait entendre sa voix à la mémoire des voix assassinées à Auschwitz. Né à Czernowitz en Roumanie en 1920, mort à Paris en 1970, Paul Celan est l'auteur de neuf recueils de poèmes, dont Pavot et Mémoire, De seuil en seuil et Grille de parole, qui lui valurent le prix Georg Büchner en 1960. Traduction de l'allemand et postface de Martine Broda Edition bilingue Traduction de l'allemand et postface de Martine Broda Edition bilingue

"Η ομιλία είναι εξ υπαρχής διαλογική, απευθύνεται αυθόρμητα σε ένα Εσύ, αλλά η αδυναμία επικοινωνίας είναι επίσης μια πραγματικότητα: είμαστε αναγκασμένοι να συνομιλούμε μέσω γλωσσικών πλεγμάτων, η ίδια η γλώσσα είναι ένα πλέγμα. Ίσως μόνον με αυτόν τον ατελή τρόπο να είναι δυνατή μια συνομιλία". (Alfred Kelletat, Accesus zu Celans "Sprachgitter", 1966) Όταν ένας Γάλλος μεταφραστής ρώτησε τον Τσέλαν ποιον δρόμο έπρεπε να ακολουθήσει για να αποκρυπτογραφήσει και να κατανοήσει το έργο του, εκείνος του απάντησε: "Μην μπαίνετε προς το παρόν στον κόπο να κατανοήσετε· να διαβάζετε και να ξαναδιαβάζετε και τότε το ποίημα θα ανοιχθεί από μόνο του". Με το "Γλωσσικό πλέγμα" ο Τσέλαν πραγματοποιεί μια στροφή προς μια πιο "γκρίζα γλώσσα". Το ποίημα, και κατ' επέκταση ολόκληρη η ποιητική συλλογή, εμφανίζεται ως ένα γλωσσικό πλέγμα, όμοιο με το κρυσταλλικό πλέγμα, με διάκενα τα οποία αποτελούν αναπόσπαστα μέρη της συνολικής δομής και αφήνουν χώρο για μια συνάντηση με τον Άλλον. "Η μορφή του ποιήματος", λέει ο Τσέλαν, "δεν είναι εδώ και πολύ καιρό πια μόνον οι στίχοι και οι στροφές του [...], ένας μεγαλύτερος λευκός χώρος καθορίζει πλέον τα περιγράμματα". Με άλλα λόγια, η γλώσσα νοηματοδοτείται πλέον όχι μόνο απ' όλα όσα καταγράφονται αλλά και απ' όσα παραλείπονται ή αποσιωπούνται. Ακόμα και η ανάσα του ποιητή, οι παύσεις, οι σιωπές του, ανήκουν στο γλωσσικό σώμα του ποιήματος και του προσδίδουν μια άλλη, παράδοξη σημασία, μακριά από τις συμβάσεις της καθιερωμένης γλώσσας. Στην ανάσα και κυρίως στις παύσεις της, στις άνω τελείες και στα μεσοδιαστήματα, και γενικά στη στίξη, "γίνεται αισθητή η κατεύθυνση και η μοίρα του άλλου μέσα στη σιωπή, μπορεί να ολοκληρωθεί η συνάντηση με τον Άλλο". Ο Πάουλ Τσέλαν συγκαταλέγεται σήμερα παγκοσμίως στους μεγαλύτερους ποιητές του 20ού αιώνα. Στην προσπάθειά του να εκφράσει "αυτό που συνέβη", διεύρυνε τα όρια της γερμανικής γλώσσας και κατέδειξε τις δυνατότητές της στον τομέα της ποίησης μετά το Άουσβιτς και τη Χιροσίμα.

DIE ZAHLEN, im Bund mit der Bilder Verhangnis und Gegen- verhangnis. Der drubergestulpte Schadel, an dessen schlafloser Schlafe ein irr- lichternder Hammer all das im Welttakt besingt. ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ, σε συμμαχία με των εικόνων τη μοίρα και. την αντί- μοιρα. Αποπάνω φορεμένο το κρανίο, και στον κρό- ταφό του τον άυπνο ένα σφυρί, φως πλανερό, στου κόσμου τον ρυθμό όλ' αυτά τραγουδά.

"Η γνήσια ποίηση είναι αντιβιογραφική. Η πατρίδα του ποιητή είναι το ποίημά του· αλλάζει από το ένα ποίημα στο άλλο. Οι αποστάσεις είναι οι παλιές, οι αιώνιες: άπειρες όπως το σύμπαν των κόσμων, όπου το κάθε ποίημα προσπαθεί να επιβιώσει και να επιβληθεί ως -μικροσκοπικό- άστρο. Άπειρες όπως και η απόσταση ανάμεσα στο εγώ και το εσύ του ποιητή: κι από τις δύο πλευρές, κι από τους δύο πόλους ρίχνεται γέφυρα. Διότι ο τόπος του ποιήματος είναι στη μέση, στα μισά του δρόμου, εκεί όπου προσδοκάται η κολόνα της στήριξης, από πάνω ή από κάτω. Από πάνω: αόρατα και αβέβαια. Από κάτω: από την άβυσσο της ελπίδας για τον απώτερο πλησίον, τον πλησίον του απώτερου μέλλοντος". (Πάουλ Tσέλαν) Στο αποκορύφωμα της λογοτεχνικής σταδιοδρομίας του, ο Πάουλ Τσέλαν, κατά πολλούς ο σημαντικότερος γερμανόφωνος ποιητής του 20ου αιώνα, συνοψίζει τον αναστοχασμό του για την ποίηση σε μια ομιλία που έγινε διάσημη. Πρόκειται για τον "Μεσημβρινό", ένα κείμενο το οποίο, μαζί με τα υπόλοιπα πεζά του Τσέλαν, αναμετράται με όλα τα μεγάλα προβλήματα της ευρωπαϊκής ποιητικής παράδοσης, όπως αυτά εμφανίζονται μέσα από τον μεγεθυντικό φακό της μεταπολεμικής εμπειρίας και της ώριμης συνείδησης του μοντέρνου. Πως είναι εφικτή μια ποίηση μετά το Άουσβιτς, η οποία δεν θα νομιμοποιεί τη βαρβαρότητά του; Σε ποια αβυσσαλέα ρήγματα θα πρέπει να εγκατασταθεί η λέξη, ποια δύσβατα μονοπάτια και ποιες παράδοξες διαδρομές είναι αναγκασμένος να ακολουθήσει ο στίχος, προκειμένου να συνεχίσει να μιλά στο όριο της σιωπής; Ο "Μεσημβρινός" είναι ένα έργο για την ποίηση, γραμμένο από έναν ποιητή. Δεν προδίδει το μυστικό του ποιήματος, αλλά ζητά να ομολογήσει την ουτοπική του αξίωση. Σε πείσμα των αδιεξόδων, επικαλείται την κυριολεξία της μεταφοράς, τη συνάντηση του μοναδικού εγώ με το "εντελώς άλλο", τη διαυγή επικοινωνία μέσω της σκοτεινότητας. Στον παρόντα τόμο συγκεντρώνονται όλα τα πεζά κείμενα και οι διαλέξεις του ποιητή: "Συνομιλία στα βουνά", "Αντίφως", "Προσφώνηση με αφορμή την παραλαβή του λογοτεχνικού βραβείου της πόλης της Βρέμης", "Σημείωμα για τον Οσίπ Μάντελσταμ", "Η αλήθεια, τα βατράχια, οι συγγραφείς και οι πελαργοί" κ.ά.

Σ' αυτό το CD συναντιούνται δύο μεγάλοι Βαλκάνιοι ποιητές: ο Γιαννιώτης Γιωσέφ Ελιγιά, ποιητής με πολυδιάστατη προσφορά στα ελληνικά γράμματα, και ο γερμανόφωνος Ρουμάνος Πάουλ Τσέλαν, επιζήσας του Ολοκαυτώματος, ένας από τους κορυφαίους μεταπολεμικούς ποιητές του 20ού αιώνα. Το έργο των δύο ποιητών, μέσα από τον "Πόνο όλου του Κόσμου", μελοποιημένο με ευαισθησία από την Πηγή Λυκούδη, αποτελεί μια βροντερή καταγγελία ενάντια στη βία, το ρατσισμό και τη βαρβαρότητα, που δεν έχουν σύνορα.