Arthur C. Clarke

Now approaching the millennium, the light of Lucifer is extinguished and for the second time in four million years, the Monolith awakes. The limitless power of an alien technology has decided what part humanity must play in the evolution of the galaxy.

non-exchangeable & non-refundable

...Μερικές φορές όμως οι αρχαίοι μύθοι ξυπνούσαν μέσα τους για να τους ταράξουν, κι αναστατώνονταν καθώς θυμόντουσαν τις ιστορίες της Αυτοκρατορίας, όταν το Ντίασπαρ ήταν ακόμα νέο και στήριζε την ύπαρξή του στο εμπόριο πολλών ηλιακών συστημάτων. Δεν επιθυμούσαν να ξαναγυρίσουν οι παλιές μέρες, γιατί ήταν ευχαριστημένοι με το αιώνιο φθινόπωρό τους. Οι δόξες της Αυτοκρατορίας άνηκαν στο παρελθόν και θα έμεναν για πάντα εκεί, γιατί θύμιζαν με ποιο τρόπο έφτασε το τέλος της, και με τη σκέψη των Εισβολέων, το ρίγος του διαστήματος έφτανε βαθιά ως τα κόκαλά τους.
Τότε ήθελαν πιο πολύ να γυρίσουν στη ζωή και τη ζέστα του Ντίασπαρ, στη μεγάλη χρυσή περίοδο που η αρχή της ήταν ήδη χαμένη και το τέλος της ακόμα άγνωστο. Άλλοι άνθρωποι είχαν ονειρευτεί μια τέτοια εποχή, αλλά μόνο εκείνοι το είχαν κατορθώσει.
Ζούσαν στην ίδια πόλη, περπατούσαν στους ίδιους θαυμαστά αμετάβλητους δρόμους, κι ας είχαν περάσει περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο χρόνια.

Την πρώτη "νύχτα" πάνω στον Ράμα δυσκολεύτηκαν πολύ να κοιμηθούν. Η σκοτεινιά της και τα μυστήρια που αυτή έκρυβε στον κόρφο της δημιουργούσαν παράξενη ένταση, μα το πιο ανησυχητικό ήταν η απόλυτη σιωπή που επικρατούσε. Η πλήρης απουσία ήχων δεν είναι κάτι φυσικό. Κάθε ανθρώπινη αίσθηση νιώθει την ανάγκη να λειτουργήσει, και, αν κάποιος της στερήσει τη δυνατότητα αυτή, τότε το μυαλό εφευρίσκει από μόνο του τα αναγκαία υποκατάστατα.

Το 2197, ο κόσμος γνώριζε πια ότι το αντικείμενο που ερχόταν βιαστικά προς τους εσωτερικούς πλανήτες του ηλιακού συστήματος ήταν ένα δεύτερο εξωγήινο διαστημόπλοιο. Καθώς ο καινούριος επισκέπτης πλησίαζε και τα φυσικά του γνωρίσματα γίνονταν όλο και πιο ευδιάκριτα, από το πλήθος των οργάνων που ήταν στραμμένα προς το μέρος του, επιβεβαιώθηκε ότι αυτό το διαστημόπλοιο, εξωτερικά τουλάχιστον, ήταν ολόιδιο με το προηγούμενο. Ο Ράμα είχε επιστρέψει. Η ανθρωπότητα είχε ένα δεύτερο ραντεβού με το πεπρωμένο.

Το διαστημόπλοιο "Ράμα ΙΙ" ταξιδεύει έξω από το ηλιακό σύστημα. Πλήρωμά του δύο άντρες και μία γυναίκα. Μπροστά τους ανοίγεται το ανεξερεύνητο, σε ένα ταξίδι που κανένας άνθρωπος δεν επιχείρησε ποτέ. Στο τέλος της περιπετειώδους περιπλάνησης -άγνωστο πόσα χρόνια μετά- ίσως τους περιμένει η αλήθεια για τις μυστηριώδεις επισκέψεις του Ράμα και για τους αινιγματικούς κατασκευαστές του, που αναστάτωσαν τον πλανήτη.

Με τα πρώτα τους βήματα μέσα στην πόλη των χταποδοαραχνών, βρέθηκαν σε κατάσταση έκστασης, σαν μαγεμένοι (...) Τριγύρω τους ένα καλειδοσκόπιο χρωμάτων (...) Μια ομάδα από τέσσερα μεγάλα σκουλήκια ή φίδια που έμοιαζαν με στριφογυριστά ζαχαροκάλαμα, μόνο που είχαν πιο έντονα χρώματα, σέρνονταν μπροστά στην πύλη, στα πόδια του Ρίτσαρντ και της Νικόλ (...) Φυσικά υπήρχαν δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες, χταποδοαραχνών, που όλες τους είχαν έρθει στην πύλη για να ρίξουν μια ματιά στα δύο ανθρώπινα όντα που επισκέπτονταν την πόλη τους. Ήταν παραταγμένες σε ομάδες, μπροστά ή και πάνω από τις στέγες των κτιρίων που ορθώνονταν κατά μήκος της λεωφόρου. Και μιλούσαν όλες μαζί συγχρόνως με τις φωτεινές χρωματικές τους δέσμες, τονίζοντας έτσι τον σταθερό διάκοσμο του δρόμου με δυναμικές εκρήξεις ποικίλων αποχρώσεων...