Alexandros Papadiamantis

The stories presented in this selection encompass the main and universal themes that best exemplify his work. In them he records and recreates that modern Greek experience as it was lived in its many perspectives - displacement, emigration, home-coming, estrangement, exile, attempts to reclaim lost innocence, visions of Paradise, the daily struggle for survival - and explores the souls of men and women as they succumbed to or struggled against the power of evil and dealt with life's ambiguities. Within these themes Papadiamandis also embraced the mythic past as it survived through people's belief in supernatural wonders and which animated the countryside with haunted ruins, nymphs and fairies and the sea with mermaids and Tritons. His was an authentic expression of a reality that he saw as a seamless whole in which man, whether or not he is conscious of it, spirits and the natural world all participate in a living liturgical now, ever moving towards their eternal source.

From its first appearance in 1903 The Murderess has been regarded as Alexandros Papadiamandis’s finest work. Set on his native island of Skiathos it tells the story of Hadoula, a widow with grown-up children, who has convinced herself that it is better little girls should leave this life when young so that they and their parents should not suffer the trials that inevitably would be inflicted on them by an inequitable society. In the throes of this misguided compassion she first murders her own granddaughter and afterwards finds herself set on a course she is unable to stop despite the promptings of her conscience and her awareness of the consequences. Papadiamandis charts this course and the events in her life that preceded it, and against a background of the island’s verdant and untrodden places and the living presence of the Church he explores the particular quality evil has of disguising itself as good, but without ever passing judgement on the murderess herself. Long considered one of Greece's most important writers, Papadiamandis's reflections on and observations of modern Greek life define the Greek experience in a way unmatched by any of his contemporaries. his new translation of The Murderess has been undertaken and published to mark the centenary of Papadiamandis's death.

Η Γυφτοπούλα, το τρίτο κατά σειράν και τελευταίο - πριν τον απορροφήσει δηλαδή οριστικά η διηγηματογραφία - μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (1851-1911), δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα Ακρόπολη του Βλάση Γαβριηλίδη (21.4-11.10.1884). Με το έργο αυτό ο Παπαδιαμάντης κέρδισε οριστικά την αγάπη του μεγάλου κοινού και εδραίωσε την εκτίμηση προς αυτόν του πνευματικού κόσμου της χώρας. Η δράση τοποθετείται στη Λακωνική κατά τις παραμονές της Άλωσης της Πόλης και έχει ως πυρήνα της τον έρωτα της Αϊμάς και του Μάχτου. Το κεντρικό ωστόσο πρόσωπο του έργου είναι ο Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων, ο μεγάλος εθνικός φιλόσοφος του ΙΕ' αιώνα, και δίπλα σε αυτόν κινούνται, σε δεύτερο πλάνο, άλλες ιστορικές μορφές της συνταρακτικής εκείνης εποχής του τέλους της αυτοκρατορίας, όπως ο Γεώργιος Σχολάριος και ο καρδινάλιος Βησσαρίων. Το έργο ωστόσο πολύ περισσότερο από θρηνωδία για την Άλωση είναι, παραδόξως, ύμνος για το αρχαίο κάλλος

Με τίτλο "Δύο διηγήματα για την Σκιάθο" κυκλοφόρησαν στα ρωσικά δύο διήγηματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, "Το όνειρο στο κύμα" (μετάφραση: Όλγα Νέτσικ) και "Ο Αλιβάνιστος" (μετάφραση: Ναταλία Νικολάου), εμπλουτίζοντας τη σειρά ξενόγλωσσων εκδόσεων κλασικής νεοελληνικής λογοτεχνίας των Εκδόσεων Αιώρα. Τα δύο γνωστά διηγήματα του Παπαδιαμάντη συστήνουν στο ρώσικο αναγνωστικό κοινό έναν από τους κορυφαίους πρεσβευτές των ελληνικών γραμμάτων, που στοιχειωθετεί την ελληνική μας ταυτότητα, που γίνεται ο χαμένος κρίκος ανάμεσα στη βυζαντινή παράδοση και τη σύγχρονη Ελλάδα, που ηθογραφεί σε βάθος. Οι ρώσοι αναγνώστες, κουβαλώντας έντονα το στοιχείο της Ορθοδοξίας, θα αναγνωρίσουν τη θρησκευτικότητα του Παπαδιαμάντη και θα μυηθούν σε μια ζωντανή διάσταση της ελληνικότητας.