Anton Chekhov

 non-exchangeable & non-refundable

With an Introduction and Notes by Joe Andrew, Professor of Russian Literature, Keele University. Anton Chekhov is widely regarded as one of the greatest writers of short stories. He constructs stories where action and drama are implied rather than described openly, and which leave much to the reader's imagination. This collection contains some of the most important of his earliest and shortest comic sketches, as well as examples of his great, mature works. Throughout, the doctor-turned-writer displays compassion for human suffering and misfortune, but is always able to see the comical, even farcical aspects of the human condition. Chekhov sees and depicts life with unwavering honesty and truthfulness, although a clear moral sense can be detected beneath his apparent objectivity.

Anton Chekhov's only full-length novel, this Penguin Classics edition of The Shooting Party is translated and edited by Ronald Wilks, with an introduction by John Sutherland. The Shooting Party centres on Olga, the pretty young daughter of a drunken forester on a country estate, and her fateful relationships with the men in her life. Adored by Urbenin, the estate manager, whom she marries to escape the poverty of her home, she is also desired by the dissolute Count Karneyev and by Zinovyev, a magistrate, who knows the secret misery of her marriage. When an attempt is made on Olga's life in the woods, it seems impossible to discover the perpetrator in an impenetrable web of lust, deceit, loathing and double-dealing. One of Chekhov's earliest experiments in fiction combines the classic elements of a gripping mysterywith a short story of corruption, concealed love and fatal jealousy. Ronald Wilks's brilliant new translation of this work is the first in over seventy years. It brilliantly captures the immediacy of the dialogue that Chekhov was later to develop into his great dramas. This edition also includes an introduction by John Sutherland, suggestions for further reading and explanatory notes. Anton Chekhov (1860-1904) was born in Taganrog, a port on the sea of Azov. In 1879 he travelled to Moscow, where he entered the medical faculty of the university, graduating in 1884. During his university years, he supported his family by contributing humorous stories and sketches to magazines. He published his first volume of stories, Motley Tales, in 1886, and a year later his second volume In the Twilight, for which he received the Pushkin Prize. Today his plays, including 'Uncle Vanya', 'The Seagull', and 'The Cherry Orchard' are recognised as masterpieces the world over. If you enjoyed The Shooting Party, you might like Chekhov's Plays, also available in Penguin Classics.

Eκατό χρόνια έχουν περάσει από το θάνατο του Αντόν Τσέχοφ σε μια λουτρόπολη του Μέλανα Δρυμού. Ο Ρώσος συγγραφέας ήταν πενήντα τεσσάρων ετών πίσω του άφησε θεατρικά έργα (το "Θείο Βάνια", τις "Τρεις αδελφές", το "Βυσσινόκηπο", το "Γλάρο"), νουβέλες, μονόπρακτα (όπως την "Πρόταση γάμου" και τις "Βλαβερές συνέπειες του καπνού"), καθώς και πλήθος διηγήματα που δημοσιεύτηκαν στη διάρκεια της ζωής του (μερικά απ' αυτά στο σατιρικό έντυπο "Τζιτζίκι") ή που έμειναν στα συρτάρια του. Ο Τσέχοφ, όπως οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, ασχολήθηκε με όλα τα είδη της πεζογραφίας και συνέδεσε το όνομά του με μισόν αιώνα ανθρώπινης ιστορίας: με την προεπαναστατική κατάσταση των πραγμάτων στη Ρωσία, με το θέατρο Στανισλάφσκι, που μόλις γεννιόταν πολυγραφότατος και σε πείσμα της παλιάς γενιάς, που έβρισκε τα έργα του "χωρίς δράση", ο Τσέχοφ κατόρθωσε να ταυτιστεί με τη ρωσική "ψυχή" και να γίνει ο μάγος της. Το έργο του, αν και δεν του λείπει το χιούμορ, φέρνει τη σκιά του θανάτου, της αποσύνθεσης, της απελπισίας οι ήρωές του παραμένουν ανήμποροι και νοσταλγικοί. Ο ίδιος έζησε τη φτώχεια και τον πατρικό αυταρχισμό -γεννήθηκε στο Ταγκαρόνγκ, ανάμεσα σε Έλληνες γείτονες- κι έπειτα τη φτώχεια των άλλων: σπούδασε ιατρική και την άσκησε χωρίς φιλοδοξία και χωρίς ανταμοιβές σύντομα την εγκατέλειψε για τη λογοτεχνία. Εργαζόταν πάντα πολύ: πίστευε πως η ομορφιά της ζωής πηγάζει από την εργασία η εργασία, οι κακουχίες και οι στερήσεις συνέβαλαν στο να προσβληθεί από φυματίωση. Αν και καθιερωμένοι συγγραφείς, όπως ο Τολστόι, του επιτέθηκαν, ο Τσέχοφ δεν άργησε να βρει τη θέση του στα ρωσικά γράμματα: η γαλήνια απελπισία του, η ακρίβεια της γλώσσας και των συναισθημάτων, ο βήχας που μοιάζει να ακούγεται πίσω από κάθε αστραφτερό διάλογο, η πολιτική του ανεξαρτησία συναρμολογούν το πορτρέτο ενός κλασικού. Όπως γράφει ο Ιβάν Μπουνίν στη βιογραφία του (1908), "ο Τσέχοφ ήταν ένας εξορκιστής... ο αληθινός του ήρωας είναι η απόγνωση...", μια απόγνωση που περιγράφεται χωρίς βαρυσήμαντες λέξεις, χωρίς αφρώδη συναισθήματα και βίαιες αντιδράσεις, αλλά με την ειρωνεία και τη διαύγεια ενός αδυσώπητου αλλά φιλάνθρωπου παρατηρητή.

"Στον νου μου έχω ήδη κάποιο θέμα: Ένας άνθρωπος του ίδιου σκαριού με τον Γκαρσίν, εξαίρετος, τίμιος και με λεπτές ευαισθησίες, έτυχε να βρεθεί για πρώτη φορά στη ζωή του σε έναν οίκο ανοχής. Επειδή για τα σοβαρά πράγματα πρέπει να μιλάμε σοβαρά, στο διήγημα αυτό όλα θα λέγονται με το πραγματικό τους όνομα. Ίσως πετύχω να το γράφω έτσι ώστε να προκαλέσει στους αναγνώστες κάτι που θα το επιθυμούσα, θλιβερές εντυπώσεις..." έγραφε ο Αντόν Τσέχωφ για την Κρίση. Οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι της εποχής, σχεδόν ομόψυχα, κατέταξαν την Κρίση στα καλύτερα διηγήματα του Τσέχωφ, τονίζοντας ότι το ανθρώπινο συναίσθημα από την αρχή μέχρι το τέλος του διηγήματος, όλα τα φωτίζει και όλα τα δικαιολογεί

Η Όλγα Ιβανόβνα, γυναίκα του γιατρού Ντυμώφ, παρασύρεται από τη ματαιοδοξία της για μια ζωή μη συμβατική, γεμάτη πάθος και συγκινήσεις. Ξεμυαλίζεται από τους καλλιτεχνικούς κύκλους με τους οποίους αρέσκεται να συναναστρέφεται. Η Όλγα αρχίζει να απομακρύνεται από τον σύζυγό της και βυθίζεται για τα καλά στις συνήθειες της μποέμικης ζωής, ως απόλυτα "Ξεμυαλισμένη".
Ο "Βολόντγια", ένας δεκαεφτάχρονος νεαρός, προστατευόμενος μιας πλούσιας οικογένειας, πέφτει θύμα του ερωτικού παιχνιδιού μιας γυναίκας μεγαλύτερής του και παντρεμένης. Με τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, το εφηβικό του μυαλό αποδυναμώνεται, και σιγά σιγά ο Βολόντγια αρχίζει να αισθάνεται εγκλωβισμένος σε μία ζωή που δεν έχει διαλέξει ο ίδιος...
"Θεέ μου, κάνε με να μη μιλώ και να μη συζητώ γι' αυτά που δεν γνωρίζω και δεν καταλαβαίνω" έγραψε κάποτε ο Αντόν Τσέχωφ και φαίνεται ότι τήρησε τα λεγόμενά του. Οι ανθρωποκεντρικές ιστορίες του κορυφαίου Ρώσου συγγραφέα είναι γραμμένες με τέτοια χειρουργική ακρίβεια, που δικαίως αναγνωρίζεται ως ο "ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής". 

Έργο προφητικό, που αναφέρεται στον ξεπεσμό της τάξης των γαιοκτημόνων και την οικονομική βελτίωση των κολίγων. Έργο προφητικό, διότι ο Τσέχωφ αισθάνεται την καθίζηση που έχει υποστεί η αστική τάξη στη Ρωσία του τσάρου, ενώ αρχίζει να διαφαίνεται η προοπτική της Οκτωβριανής Επανάστασης, που έμελλε να αλλάξει την ταξική ισορροπία σε όλη την Ευρώπη

Το αριστούργημα του Αντόν Τσέχωφ, που αναφέρεται στην ακύμαντη ζωή τριών κοριτσιών της μεσοαστικής Ρωσίας του 19ου αιώνα. Το πιο σημαντικό στο έργο είναι ότι τίποτα σημαντικό δεν συμβαίνει, και οι ηρωίδες του συνεχίζουν, μέσα σε προσωπικά αδιέξοδα, τον αγώνα της επιβίωσης

"Η κωμόπολη ήταν μικρή, χειρότερη και από χωριό. Ζούσαν σε αυτήν σχεδόν αποκλειστικά γέροι, οι οποίοι πέθαιναν τόσο σπάνια, ώστε καταντούσε ενοχλητικό. Το νοσοκομείο και οι φυλακές χρειάζονταν ελάχιστα φέρετρα. Με άλλα λόγια, οι δουλειές πήγαιναν χάλια". Ο Γιάκοβ Ιβάνοφ κερδίζει όπως όπως τα προς το ζην κατασκευάζοντας φέρετρα σε μια μικρή πόλη όπου οι κάτοικοι δεν πεθαίνουν αρκετά συχνά - κατά τη γνώμη του Ιβάνοφ, τουλάχιστον. Εκτός από τα φέρετρα, έχει και άλλο ένα μικρό έσοδο, από το βιολί του. Τον καλούν κάθε τόσο να παίξει σε γάμους με μια εβραϊκή ορχήστρα. Ο Γιάκοβ παίζει πολύ καλά το βιολί, ειδικά τα ρωσικά τραγούδια. Εβδομηντάρης, με μόνη του έγνοια τις αναποδιές της δουλειάς του, ζει χωρίς να δίνει σημασία στον περίγυρό του. Μόνο όταν αποβιώσει η διακριτική σύζυγός του και πέσει ο ίδιος άρρωστος, μόνο τότε θα μάθει ξανά να παρατηρεί τον κόσμο. Κι αναρωτιέται: "Γιατί τελικά οι άνθρωποι εμποδίζουν ο ένας τον άλλον να ζήσει;" Το "Βιολί του Ρότσιλντ" είναι το χρονικό μιας εξιλέωσης στο κατώφλι του θανάτου, ένα παραμύθι όπου η μεταμέλεια δεν είναι παρά πικρία και γεννά ενίοτε την επιθυμία της σωτηρίας.